Γράφει ο Γιάννης Δεβελέγκας
Αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες που ζητούν από τον ελληνικό λαό να βάλει “πλάτες” στο μεταναστευτικό, φυλάσσονται οι ίδιοι και οι οικογένειές τους από δεκάδες αστυνομικούς και φυσικά μένουν σε γειτονιές που το ποσοστό των παράνομων μεταναστών είναι και θα παραμείνει μηδενικό!
Γράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Οι δύο ποδοσφαιρικές ομάδες παρατάχθηκαν πάνω στα βρεγμένα και φρεσκοπατημένα από τον οδοστρωτήρα σκύρα, του νέο-διανοιγόμενου δρόμου μπροστά από τα Ταμπάκικα. Τη σημερινή οδό Γαριβάλδη. Από την μεριά της ιχθυόσκαλας, έλαβε θέση η καστρινή ομάδα και από την άλλη, που έβλεπε προς το παλιατζίδικο του Τσακανίκα στα Σφαγεία, η «Εθνική» Σιαράβας. Εκείνη την ημέρα, είχαμε αποφασίσει οι δύο συνοικίες να λύσουμε τις μεταξύ μας διαφορές, με αγώνα ποδοσφαίρου.
«Το ράσο κάνει τον παπά ή ο παπάς το ράσο»; Αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσε περιπαικτικά κάποιος αφελής από το ακροατήριο, σε έναν σπουδαίο καθηγητή των πολιτικών επιστημών, κατά τη διάρκεια της διάλεξης που είχε ως θέμα «Πολιτική και Επικοινωνία»! Ο σοφός ακαδημαϊκός ωστόσο, άδραξε αμέσως την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε, για να προβληματίσει την κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, μέσα από το παρακάτω παράδειγμα:
Γράφει ο Γιάννης Δεβελέγκας
Δεν ήταν τόσο ότι μας έκοβε η λόρδα, γιατί τα περισσότερα παιδιά είχαμε φάει λίγο νωρίτερα το σνακ της εποχής, δηλαδή μια φέτα μπαγιάτικο ψωμί πασπαλισμένη με ζάχαρη και νερό. Αλλά, να! Όταν έβγαιναν νωρίς το μεσημέρι από τον φούρνο, οι λαμαρίνες του στρατού με το κοτόπουλο και τις χοντροκομμένες πατάτες, μοσκοβολούσε ο τόπος από τα μυρωδικά και τα μπαχάρια και ήταν αδύνατον να αντισταθείς στον πειρασμό να αρπάξεις μία πατάτα στα «κλεφτά» μέσα από τη λαμαρίνα, να δοκιμάσεις!
«Που λέει ο λόγος, βρε αδερφέ!», επενέβη στη συζήτηση ο πελάτης που μπήκε εκείνη την ώρα στο παντοπωλείο του κυρ Μπακόλα κι αμέσως μετά, ξεράθηκε στα γέλια!
Αυτό ήταν! Η αμηχανία που είχε δημιουργηθεί αρχικά, ανάμεσα στον Εβραίο καταστηματάρχη και σε μια ηλικιωμένη κυρία, εξελίχθηκε σε ένα ξεκαρδιστικό επεισόδιο από εκείνα που δύσκολα ξεχνιούνται!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η Μαρούσω, ήταν μια καλοσυνάτη και φιλήσυχη ηλικιωμένη γυναίκα της εκκλησίας. Την αγαπούσαν όλοι για την ευγένεια, τη νοικοκυροσύνη και τον πράο χαρακτήρα της. Κι αυτή, με τη σειρά της, πάντα θα είχε μια καλή κουβέντα να πει για όλους, ακόμη και για αυτούς που δεν την άξιζαν.
Ένα πρωί, όπως συνήθιζε, πήρε τον μικρό εγγονό της από το χέρι και βγήκε στην αγορά για τα ψώνια της ημέρας. Αφού πέρασε πρώτα από τον φούρνο για ψωμί, κατευθύνθηκε προς το παντοπωλείο του κυρ Μπακόλα για τα σχετικά.
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Μια άρτια οργανωμένη και υψηλού αισθητικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου μουσική βραδιά είχε την τύχη να απολαύσει το Σάββατο που μας πέρασε, πλήθος κόσμου που παρευρέθηκε στην αίθουσα «Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος» της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Ηπείρου, στα πλαίσια της 40ης τελετής αποφοίτησης των σπουδαστών του Ωδείου «Τσακάλωφ».
Γράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Την ώρα που το κομάντο 1011, της εφορίας, ετοιμαζόταν να βουτήξει μια κόρα ζυμωτό ψωμί μέσα στην λίγδα του σπληνάντερου, δονήθηκε συθέμελα το υπηρεσιακό του smart-κινητό, στο ρυθμό του remix της Έφης Θώδη: «Μπήκαν τα Γίδια στο Μαντρί»!… Ήταν ο αρχηγός!
– Μα είμαι στο Καματερό αρχηγέ μου!
Περισσότερα
Γράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Είμαι ένας φίλαθλος απλός, αγαπώ το ποδόσφαιρο και την ομάδα μου, τον ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ, με τον οποίο γεννηθήκαμε μαζί στις ίδιες φτωχογειτονιές της πόλης μας και μεγαλώσαμε παρέα.
Τον αγαπώ τον ΠΑΣ από παιδί, γιατί από την πρώτη Κυριακή μετά την δημιουργία του, κατάφερε το ακατόρθωτο. Να μας κάνει όλους τους πρώην φανατικούς «εχθρούς», του Αβέρωφ και του Ατρομήτου, να φιλιώσουμε και να πάμε αγκαλιασμένοι στο γήπεδο, μια γροθιά. Να κλάψουμε και να χαρούμε με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο!
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Αν και πολλοί αναλυτές, σκοπίμως ή όχι, συνδύασαν αποκλειστικά και μόνο, την επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ στην Ελλάδα, με την κατάσταση της οικονομίας μας και την προοπτική ρύθμισης του χρέους, θα ήταν άστοχο να παραβλέψουμε το γεωπολιτικό ενδιαφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και τη Μέση Ανατολή, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ενέργεια και τα ζωτικά τους συμφέροντα.
Γράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Ο νεαρός τεχνικός του ΟΤΕ, κοίταξε ανήσυχος για μια ακόμη φορά τον γενικό τηλεφωνικό πίνακα που είχε γίνει ξάφνου κατακόκκινος, και έσπευσε να ενημερώσει τον προϊστάμενό του, που ήταν αραχτός στον τετραθέσιο καναπέ του γραφείου υπηρεσίας.
– Αφεντικό συμβαίνει κάτι περίεργο! Έτσι, στα καλά καθούμενα, πεντέμισι η ώρα το πρωί, πήρε φωτιά ο πίνακας απ’ τα πολλά τηλεφωνήματα. Πρέπει να συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό στην πόλη!
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Έφτασα ασθμαίνοντας στο φανάρι της κεντρικής πλατείας. Κοίταξα το ρολόι μου, προλάβαινα οριακά!
– Πού πάτε κύριε να περάσετε, δεν βλέπετε πως ο δρόμος είναι κλειστός για την περιφορά; Με σταμάτησε αυστηρά η φωνή του αξιωματικού της τροχαίας!
ΠερισσότεραΓράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Τον γιο μου τον λένε Ασημάκη και όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του, λατρεύει το ποδόσφαιρο. Να φανταστείτε ότι γύρω – γύρω οι τοίχοι του δωματίου του είναι καλυμμένοι με τις αφίσες των Λιονέλ Μέσι, του Ντίνο Τζοφ και όλων των ποδοσφαιριστών της τοπικής μας ομάδας.
Κάθε Κυριακή επιμένει να τον παίρνω μαζί μου στο γήπεδο. Στην αρχή δεν τον έπαιρνα γιατί η κερκίδα μαζεύει όλου του κόσμου τους προφέσορες της αθυροστομίας. Όμως μετά από «ώριμη» σκέψη, άλλαξα γνώμη, γιατί όπως και να το κάνουμε αυτό είναι το επίπεδο της κοινωνίας που ζούμε και τα παιδιά πρέπει να τη γνωρίζουν και να μαθαίνουν να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και το σωστό από το λάθος, κάτω από την σωστή καθοδήγηση των γονιών.
Τις προάλλες είχαμε μεγάλη γκρίνια στο σπίτι, με αφορμή εκείνον τον περίεργο σεισμό που ταρακούνησε την πόλη μας και στάθηκε αφορμή να αναβληθεί ο αγώνας της αγαπημένης του ομάδας. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Ασημάκης μου, άρχισε να με βομβαρδίζει με εκείνες τις άδολες και αυθόρμητες ερωτήσεις που με φέρνουν μερικές φορές σε δύσκολή θέση και μου δημιουργούν εκνευρισμό:
Περισσότερα
Γράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Η καταιγίδα που ξέπλυνε πριν λίγες ώρες την πόλη, απομακρυνόταν τώρα γρήγορα μέσα στο σκοτάδι, εγκαταλείποντας στην πλατεία «Μεταπολίτευσης» εκείνη την ύπουλη υγρασία που σου τρώει τα κόκκαλα και σου κονταίνει την ανάσα.
Γράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
Ο μεσίτης ο Αγοραστός, με τα χίλια ζόρια κρατούσε σταθερό το τιμόνι του Ναβάρα που σκαρφάλωνε σαν αγριοκάτσικο στα κατσάβραχα, πάνω από την παραλιακή οδό που συνέδεε τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας με τη Ζαβέρδα, απέναντι ακριβώς απ΄ την Ιθάκη!
Γράφει ο Γιάννης Β. Δεβελέγκας
– Μια στιγμή κύριε υπουργέ, ακούω βήματα στην είσοδο, νομίζω πως ήρθε!
– Δόξα τω Γιαραμπή, μου αντιγύρισε εκείνος ανακουφισμένος και κατέβασε το ακουστικό!
Αν απομονωθεί το τελευταίο μέρος της τηλεφωνικής συνομιλίας που είχα με τον υπουργό απασχόλησης του πολίτη, δημιουργείται η εντύπωση πως το πρόσωπο που στέκεται αυτή τη στιγμή έξω από την πόρτα του γραφείου μου, είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την κυβέρνηση! Κι όμως…
Περισσότερα