«Το ράσο κάνει τον παπά ή ο παπάς το ράσο»; Αυτό ήταν το ερώτημα που έθεσε περιπαικτικά κάποιος αφελής από το ακροατήριο, σε έναν σπουδαίο καθηγητή των πολιτικών επιστημών, κατά τη διάρκεια της διάλεξης που είχε ως θέμα «Πολιτική και Επικοινωνία»! Ο σοφός ακαδημαϊκός ωστόσο, άδραξε αμέσως την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε, για να προβληματίσει την κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, μέσα από το παρακάτω παράδειγμα:
«Φανταστείτε, είπε, πως στεκόσαστε μαζί με άλλα άτομα σε μια διάβαση πεζών και περιμένετε να ανάψει το πράσινο ανθρωπάκι για να περάσετε απέναντι. Δίπλα σας στέκεται ένας κύριος καλοντυμένος με σκούρο κοστούμι και γραβάτα, κρατώντας στο χέρι του έναν πολυτελέστατο δερμάτινο χαρτοφύλακα. Είναι βέβαιο πως αν αυτός ο κύριος κινηθεί να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο πρόωρα, δηλαδή πριν ανάψει το πράσινο, θα τον ακολουθήσουν σχεδόν όλοι οι άλλοι, παραβλέποντας τον κίνδυνο που θα διατρέξουν από την κυκλοφορία των οχημάτων. Αντιθέτως, αν ο ίδιος κύριος ήταν ντυμένος πρόχειρα και επιχειρούσε να κινηθεί νωρίτερα από το πράσινο σινιάλο, είναι επίσης βέβαιο πως δεν θα τον ακολουθούσε κανείς»!
Σε αυτό το σημείο, ο ομιλητής έστρεψε το βλέμμα του προς τις πρώτες σειρές των καθισμάτων, όχι φυσικά για να αναζητήσει την επιβεβαίωση, αλλά για να αναγνωρίσει με το οξύ και διερευνητικό του πνεύμα, τις αντιδράσεις του κοινού!
Και όντως:
Ένας επίσημα προσκεκλημένος πολιτικός από την πρώτη σειρά, που είχε ενδεχομένως το γνώθι σ’ αυτόν, φανέρωνε από το ύφος του πως είχε ικανοποιηθεί από την απάντηση, συμπεραίνοντας ότι ο καλοντυμένος κύριος απλά και μόνο λόγω της εμφάνισής του, ενέπνεε στους άλλους γύρω του εμπιστοσύνη και ασφάλεια, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα αληθές!
Ένας άλλος πάλι παραδίπλα, ολίγον ατημέλητος, έδειχνε να σκέφτεται: Αληθές ωστόσο είναι πως η προσεγμένη εμφάνιση, δεν είναι από μόνη της αρκετή ώστε να εμπνεύσει σεβασμό και να προσδώσει κύρος! Αυτά, θα πρέπει να τα κατακτήσει κάποιος με τη στάση του, τη συμπεριφορά, τη συνέπεια και την προσωπικότητά του!
Ο αστυνομικός διευθυντής στη δεύτερη σειρά ανέκφραστος, έδειχνε να έχει αποκρυσταλλωμένη άποψη: Ένας πραγματικός τζέντλεμαν δεν παραβαίνει ποτέ τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας! «Εκτός κι αν είναι επαναστάτης», του ψιθύρισε στο αυτί από δίπλα η γυναίκα του, που πάντα διάβαζε τη σκέψη του, και πάντα συντασσόταν με τον κανακάρη τους!
Μια ηλικιωμένη κυρία στα ακριανά καθίσματα, χάιδευε το χρυσό σταυρό που κρέμονταν ψηλά στο λαιμό της και ήταν βέβαιο πως αναρωτιόταν: Μα που το πάει ο καθηγητής; Όλοι γνωρίζουμε πως τον παπά δεν τον κάνει το ράσο, αλλά η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που τη λαμβάνει όταν χειροτονείται. Και μάλιστα τα ράσα πρέπει να είναι μαύρα και όχι σαν εκείνα τα λευκά, που τα… φορούν οι Ρώσοι ιερείς!
Κάποιος άλλος κύριος του μεσαίου χώρου αυτοθαυμαζόμενος, λες και είχε λύσει ο ίδιος το γρίφο του Νας, μουρμούριζε με βεβαιότητα: Μα φυσικά, αυτό είναι, το βρήκα! Ο λόγος που οι υπουργοί της κυβέρνησης και οι κουστωδίες τους ξοδεύουν αφειδώς το δημόσιο χρήμα και τον ιδρώτα του λαού, μου είναι τώρα απολύτως κατανοητός! Είναι προφανές ότι σπατάλησαν απλόχερα σε σουίτες και χλιδάτες εμφανίσεις από ενάμιση ως και πεντέμισι χιλιάδες ευρώ έκαστος, για μια και μόνο βραδιά στην έκθεση Θεσσαλονίκης, για να αποκτήσουν κάτι που τους λείπει! Κύρος!
Σαν να έχει δίκιο ο καθηγητής για το ρόλο που παίζει η εμφάνιση! Μήπως δεν είναι αλήθεια, πως την αριστερά στην Ελλάδα την τραυμάτισε σοβαρά ένα ζιβάγκο και της έδωσε τη χαριστική βολή ένα πολυτελές πουκάμισο χωρίς γραβάτα; Αναρωτιόταν λίγο πιο πέρα ένας νεαρός με απεριποίητο γένι, χοντρά γυαλιά και κοτσιδάκι.
Καθηγητής: Άλλη ερώτηση παρακαλώ; Στο βάθος, ο κύριος με το σκούρο κοστούμι και την κόκκινη γραβάτα! Σας ακούμε…
sta-fora.blogspot.com
