Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγος – Οικονομολόγος
Με αφορμή τον νέο τρόφιμο του κορυδαλλού Παπαντωνίου της πολιτικής παρέας κλοπής δημοσίου πλούτου
Αποτελεί κοινό τόπο ότι τίθενται σε νέα βάση και πάλι τα θεμελιώδη ερωτήματα περί του τι είναι δημοκρατία, τι είναι πολιτεία, τι είναι γενικό συμφέρον, τι σημαίνει λαός, τι είναι λαϊκή κυριαρχία πως παράγεται ο πολιτισμός.
Ο όρος εξορυκτισμός περιγράφει το οικονομικό μοντέλο, που είναι προσανατολισμένο στην εξαγωγή πρώτων υλών, στις μέρες μας κυρίως πετρελαίου και φυσικού αερίου. Έχει ασφαλώς μια μακρά ιστορία αλλά αναζωπυρώθηκε στο σημερινό νεοφιλελεύθερο πλαίσιο της υποχώρησης των κρατικών πολιτικών, καθώς οι ιδιωτικές, πολυεθνικές κατά κανόνα, εταιρίες βρήκαν την ευκαιρία να κινηθούν πιο επιθετικά σε νέες περιοχές. Βεβαίως στη Λατινική Αμερική, και κυρίως στη Βενεζουέλα, τη Βολιβία και το Εκουαδόρ, υποστηρίχθηκε και ένα εναλλακτικό μοντέλο, με βασικά στοιχεία την προσπάθεια ελέγχου των κερδών των εταιριών και τις εθνικοποιήσεις, τη διοχέτευση μέρους των εσόδων σε προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας και αναδιανομής και βέβαια με την εκφώνηση ενός πατριωτικού λόγου για την υπεράσπιση της εθνικής ανάπτυξης και κυριαρχίας.
Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγος – Οικονομολόγος
Είναι ανώφελο, ανόητο, περιττό και κουραστικό να επιχειρήσει κάποιος αυτές τις « ιδιαίτερες μέρες» να γράψει με σκοπό να μορφώσει ή να ενημερώσει για αυτά που συμβαίνουν. Φαντάζει στο σύνολό της η πληροφόρηση περίπου αδιάφορη σήμερα, και είναι σε όλους σχεδόν προκλητικά αδιάφορες μυριάδες τοποθετήσεις καθότι περιγράφουν τα ίδια και τα ίδια… και πάλι από την αρχή.
Είναι πιθανό και στα μέσα που απευθύνεται αυτή η αναφορά να είναι αδιάφορη και να μην τύχει δημοσίευσης, είναι πιθανό όμως αγαπητέ μου αναγνώστη αυτές οι «σκόρπιες σκέψεις» και απόψεις, να προκαλέσουν ένα ελάχιστο ατομικό προβληματισμό, για ότι συμβαίνει πλέον σε μας ή πολύ κοντά μας.
Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγος – Οικονομολόγος Πρόεδρος Τ.Κ. Πύργου Κόνιτσας
Η Ελληνική κοινωνία ως άλλο κοινό – τραγικής παράστασης – βιώνει καθημερινά την αγωνία της δραματικής πλοκής που αφορά σε αυτή την ανεξέλεγκτη πλέον κοινωνικό – οικονομική ελληνική τραγωδία. Για αυτό το τραγικό έργο της νεότερης ιστορίας μας, δεν θα επέλθει η εξιλέωση των “ηθοποιών” ούτε με αυτή την αναμενόμενη συμφωνία και με αυτό συμβαδίζει η λογική.
Την αυτοκριτική του για τις θέσεις του περί παράλληλου νομίσματος έκανε ο νέος υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης κ. Δημήτρης Παπαδημητρίου κατά την τελετή παραλαβής του χαρτοφυλακίου από τον κ. Γιώργο Σταθάκη.
Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγος – Οικονομολόγος
Με αφορμή την τοποθέτηση του κ. Θ. Πάγκαλου σε άρθρο του στο «Βήμα» της Κυριακής 18.09.2016, περί φασιστών – Κομουνιστών και ηλιθίων Ελλήνων, τοποθετώντας όλους στο ίδιο πολιτικό και νοητικό φάσμα.
Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγος – Οικονομολόγος Πρόεδρος Τ.Κ. Πύργου Κόνιτσας
(Εν όψει των πασχαλινών μηνυμάτων των πολιτικών και θρησκευτικών ταγών της πατρίδας).
Ιδιαίτερα φέτος φαντάζει αστείο ακόμη και με αυτά τα εξαιρετικά από φιλολογικής άποψης πασχαλινά μηνύματα, τα οποία εθιμοτυπικά απαγγέλλονται για το θεαθήναι και μόνο, πολιτικοί και θρησκευτικοί ταγοί να καταφέρουν να μιλήσουν απλά ανθρώπινα ειλικρινά αλλά και να ακουμπήσουν κατά τι την τραγική κοινωνική και οικονομική αλλά και αξιακή προβληματική.
Η επέτειος της επίσημης εισόδου του ΕΛΑΣ στα Γιάννενα, στις 28 του Δεκέμβρη του 1944, είναι σε γενικές γραμμές ξεχασμένη και απωθημένη από τη δημόσια μνήμη της πόλης. Όχι μόνο λόγω της πανελλήνιας ιστορικής λοβοτομής μετά από την επικράτηση της Δεξιάς στον εμφύλιο αλλά και, επιπλέον ίσως, επειδή και για την ηττημένη Αριστερά των μεταγενέστερων δεκαετιών αυτό καθεαυτό το γεγονός δεν προσφερόταν ως διαπιστευτήριο «εθνικής» αντίστασης, καθώς ο εκδιωχθείς εχθρός δεν ήταν οι Γερμανοί αλλά ο ΕΔΕΣ.
Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Οικονομολόγος – Κοινωνιολόγος Πρόεδρος Τ.Κ. Πύργου Κόνιτσας
Είναι ανώφελο, ανόητο, περιττό και κουραστικό να επιχειρήσει κάποιος αυτές τις « ιδιαίτερες μέρες» να γράψει με σκοπό να μορφώσει ή να ενημερώσει για αυτά που συμβαίνουν. Φαντάζει στο σύνολό της η πληροφόρηση περίπου αδιάφορη σήμερα, και είναι σε όλους σχεδόν προκλητικά αδιάφορες μυριάδες τοποθετήσεις καθότι περιγράφουν τα ίδια και τα ίδια… και πάλι από την αρχή.
Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Οικονομολόγος – Κοινωνιολόγος Πρόεδρος Τ.Κ. Πύργου Κόνιτσας
Αίτιο ή αποτέλεσμα του ελληνικού πολιτικού αμοραλισμού;
Με αφορμή την επικείμενη εκλογή Προέδρου Της Νέας Δημοκρατίας και την ανήκεστο «πολιτική ίωση» των επαγγελματιών της πολιτικής να τους απασχολεί η διαδικασία μόνο ως αριθμητικό μέγεθος, και να αδιαφορούν πλήρως για το τι σημαίνει αυτό το «παιχνίδι» τους για την αξιοπιστία του θεσμού για τον οποίο δήθεν κόπτονται.
Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Οικονομολόγος – Κοινωνιολόγος Πρόεδρος Τ.Κ. Πύργου Κόνιτσας
Η ιστορία από την άποψη της κοινωνικής προβληματικής και ανθρώπινης περιπέτειας επαναλαμβάνεται, και μάλιστα πολλές φορές γράφεται και περιγράφεται με θαυμαστή ομοιότητα όχι μόνο στα ιστορικά δεδομένα αλλά στις διηγηματικές αφηγήσεις, στις νουβέλες, καθώς και στα μυθιστορηματικά κείμενα.
… Ύστερα διάβασε άλλα πράγματα: το έλλειμμα του προϋπολογισμού, προαγωγές εκπαιδευτικών, μια απαγωγή, ένα βιασμό, τρεις αυτοκτονίες. Οι δυο, για οικονομικούς λόγους. Δυο νέοι, 30 και 32 χρονών, ο πρώτος άνοιξε το γκάζι, ο δεύτερος χτυπήθηκε με πιστόλι.
Περιγράφεται μια κατάσταση και σκιαγραφείται μια προσωπικότητα με προφητικό τρόπο από τον αείμνηστο Αντώνη Σαμαράκη με αυτήν του σημερινού Έλληνα, και της σημερινής Ελλάδας.
… Κι ο ήρωας εκείνος ήτανε ένας άνθρωπος που δεν είχε ελπίδα… και ο σημερινός έλληνας είναι ένας άνθρωπος που έχασε την ελπίδα του…
– Δεν υπάρχει πλέον ελπίς!
Παρόμοια πραγματικότητα βιώνει σήμερα η χώρα μας, και ως άλλος μυθιστορηματικός ήρωας, εκατομμύρια ανέργων, των οποίων η τραγικότητα της κατάστασης είναι ανεκδιήγητη, όπως και αυτών που βρίσκονται στα πρόθυρα της φτώχειας, της χρεοκοπίας, της κατάθλιψης, και της αυτοχειρίας, κατεδαφίζονται καθημερινά όλο και πιο βαθειά στα τάρταρα της εξαθλίωσης …
Εκπροσωπώντας τον Σύλλογο Προστασίας Αράχθου, παρακολούθησα πρόσφατα την παρουσίαση των προμελετών του Πολυτεχνείου για την αναστήλωση της γέφυρας της Πλάκας όσο πιο πιστά στην αυθεντική της μορφή είναι δυνατό. Πρόκειται αναμφίβολα για μια σπουδαία συμβολή, καθώς στην εκπόνηση των μελετών ούτε λίγο ούτε πολύ ενεπλάκησαν, με επικεφαλής τον ακούραστο Μανώλη Κορρέ, 26 καθηγητές του Ιδρύματος και 40 άμεσοι συνεργάτες τους, πράγμα που από μόνο του αποτελεί γεγονός για τα δεδομένα της επιστημονικής συνεργασίας στη χώρα. Όπως ειπώθηκε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης στην αίθουσα της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας, εύστοχα όσο και χαριτωμένα, τόσοι πολλοί πανεπιστημιακοί δεν είχαν εμπλακεί ούτε στην κατασκευή της γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου ! Υπογραμμίζω ακόμη την απόφαση του επιστημονικού προσωπικού του ΕΜΠ να μην εμπλακεί με έμμισθη σχέση στη διαδικασία της αναστήλωσης αλλά να βρίσκεται διαρκώς στη διάθεση αυτών που θα την αναλάβουν.
Είναι νομίζω το ενδεικτικότερο παράδειγμα της φιλοτιμίας και της συγκίνησης, που προκάλεσε η κατάρρευση της γέφυρας. Στην ίδια εκδήλωση παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα πανελλαδικής δημοσκόπησης, σύμφωνα με την οποία ούτε λίγο ούτε πολύ ένας στους πέντε συμπατριώτες μας γνωρίζει αρκετές λεπτομέρειες για τη γέφυρα ενώ το ποσοστό υπέρ της αναστήλωσής της ανέρχεται στο 84 % (το υπόλοιπο 16 % κατανέμεται μεταξύ αυτών, που δεν θεωρούν την αναστήλωση πρώτη προτεραιότητα με τα σημερινά οικονομικά δεδομένα, και εκείνων, που πιστεύουν ότι το μνημείο πρέπει να παραμείνει καταστραμμένο για να θυμίζει την αδιαφορία του ελληνικού κράτους).
Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Οικονομολόγος – Κοινωνιολόγος Πρόεδρος Τ.Κ. Πύργου Κόνιτσας
Πώς όμως; όταν συμβαίνει και στην Ελληνική Κοινωνία αυτό που συνέβη στον Χρόνη Μίσσιο: Καταδίκη σε θάνατο – ανελέητη και ψυχοφθόρα αναμονή εκτέλεσης. Eκείνος σώθηκε από τυχαίο γεγονός… Εμείς;
(Για λόγους σεβασμού στην προβληματική των ημερών το άρθρο αναφέρεται με γενικότητες ορολογίας αλλά οπωσδήποτε σημειολογικές.)
Οι παρακάτω σκέψεις σκοπό έχουν μόνο τον πολιτικό προβληματισμό, με δεδομένο αγαπητέ αναγνώστη ότι και σε τούτες τις «στερνές ώρες» της ανελέητης ανάγκης για επιβίωση, οι επαγγελματίες της πολιτικής και πρωτίστως υπεύθυνοι του ελληνικού ναυαγίου επιχειρούν την πολιτική των διάσωση αγνοώντας αλαζονικά αλλά και ανιστόρητα την κοινωνική επιταγή για αλλαγή στα πολιτικά ήθη στις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές.
Γράφει ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγος – Οικονομολόγος
Η Ελληνική κοινωνία ως άλλο κοινό – τραγικής παράστασης – βιώνει καθημερινά την αγωνία της δραματικής πλοκής που αφορά σε αυτή την ανεξέλεγκτη πλέον κοινωνικό – οικονομική ελληνική τραγωδία. Για αυτό το τραγικό έργο της νεότερης ιστορίας μας, δεν θα επέλθει η εξιλέωση των “ηθοποιών” ούτε με αυτή την αναμενόμενη συμφωνία και με αυτό συμβαδίζει η λογική.
Η δε πολιτική εξουσία συνολικά φαίνεται δυστυχώς να μην μπορεί να αντιληφθεί και να διαχειριστεί άλλες διαδικασίες πέραν εκείνες που έχουν ως σημείο αναφοράς, το δημόσιο, τα δανεικά, την διαπλοκή με «νταβατζήδες» της μέρας και «μιζαδόρους» της νύχτας, του ποδοσφαίρου και των μέσων συσκότισης.
Δυστυχώς αγαπητέ μου η γενική ανομία μας κατάντησε ληξιπρόθεσμους σε χρέη αλλά το χειρότερο σε αξίες, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Δεκαετίες 70 – 80: Η ΔΕΗ κατασκευάζει το μεγάλο υδροηλεκτρικό έργο – φράγμα στο Πουρνάρι, στην έξοδο του Αράχθου στην πεδιάδα της Άρτας. Παράλληλα μελετά την κατασκευή άλλων 4 διαδοχικών μεγάλων φραγμάτων (μεταξύ των οποίων και του Αγ. Νικολάου) στο μέσο ρου του Αράχθου.
1997: Κατά τις διαδοχικές επισκέψεις της Υπουργού Ανάπτυξης και του Πρωθυπουργού στην Ήπειρο εξαγγέλλεται η κατασκευή του φράγματος του Αγ. Νικολάου, ισχύος 200 MW και ύψους 110 μ.. Ίδρυση του Συλλόγου Προστασίας Αράχθου με έδρα τα Γιάννενα. Διοργάνωση της πρώτης μεγάλης συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στη γέφυρα της Πλάκας, η οποία υιοθετεί το διεκδικητικό πλαίσιο εναντίον του φράγματος (Απρίλιος 1997).
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την πλοήγηση. Μπορείτε να καθορίσετε την πρόσβαση των cookies. Ρυθμίσεις CookieΑΠΟΔΟΧΗ
Privacy & Cookies Policy
Privacy Overview
This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.