Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας*
Τα 5 βασικά βήματα που ακολουθούν, αν και μοιάζουν απλά και προφανή ( ωστόσο δεν είναι – στην πράξη αποδεικνύονται δυσκολότερα απ’ότι θα νόμιζε κανείς ) είναι σημαντικό να ακολουθούνται και από τα δύο μέρη ενός ζευγαριού. Αν συμβεί κάτι τέτοιο ίσως και μόνο η αμοιβαιότητα της προσπάθειας να αρκεί.
Βήμα πρώτο:
Εμπιστευτείτε!
Αυτό είναι το βασικότερο, είναι πάνω απ’όλα. Αν υποθέσουμε ως αυτονόητη την αγάπη σε ένα ζευγάρι, τότε ο βασικός πυλώνας για να στηριχθεί είναι η εμπιστοσύνη. Παίρνω εμπιστοσύνη σημαίνει ”αναπνέω”, αφήνομαι, ”λύνομαι”, δεν ντρέπομαι, δεν φοβάμαι, είμαι ο εαυτός μου, νοιώθω ότι είμαι αποδεκτός, είμαι αυθεντικός… Συνθήκες απαραίτητες και ευεργετικές για να αναπτυχθεί μια σχέση απρόσκοπτα και ειλικρινά.
Βήμα δεύτερο:
Περιορίζω την κριτική (ιδίως για τα λιγότερο σημαντικά ζητήματα).
Δεν μπορούμε ούτε χρειάζεται να αλλάξουμε τον άλλο. Πρέπει να μπορέσουμε να αποδεχτούμε τον άλλον ως έχει -με τα καλά του και τα κακά του- αλλιώς καλύτερα και για τους δύο να αποχωρήσουμε. Εξάλλου το ίδιο ισχύει και για τον εαυτό μας: θέλουμε να μας αγαπάνε γι’αυτό που είμαστε κι όχι γι’αυτό που μας θέλουνε, θέλουμε την αγάπη και τον θαυμασμό κι όχι την κριτική και την επίκριση του άλλου.
Βήμα τρίτο:
Δώστε χώρο στις προσωπικές σας ανάγκες.
Με τον καιρό μέσα σε μια σχέση αναδύεται η ανάγκη για προσωπικό χώρο και χρόνο. Κάποιοι φοβούνται να το παραδεκτούν και να το φροντίσουν. Όμως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κάτι κακό ή απειλητικό σ’αυτό – οπότε ας το απενοχοποιήσουμε, χωρίς να αγωνιούμε ότι έτσι αναιρείται η αγάπη μας για τον άλλον.
Βήμα τέταρτο:
Ζητήστε συγνώμη.
Αντισταθείτε στην εγωιστική παρόρμηση ότι για όλα φταίει ο άλλος. Ποτέ εξάλλου δεν φταίει μόνο ένας. Κάντε το πρώτο βήμα εσείς διευκολύνοντας την κατάσταση (θα εκπλαγείτε από την ανταπόκριση που θα λάβετε)
Βήμα πέμπτο:
Εκφράστε τα συναισθήματά σας.
Μια καλή κουβέντα, μια αγκαλιά, ένα φιλί, μια έκφραση αγάπης, ένα ”σ’αγαπώ”, είναι πάντα ο καλύτερος τρόπος να δείξουμε την φροντίδα μας και το νοιάξιμο μας για τον άλλον. Ποτέ δεν περισσεύουν και ποτέ δεν είναι αρκετά. Η συναισθηματική ένωση, μαζί με την πνευματική και τη σαρκική, αθροίζουν το νόημα μιας ολοκληρωμένης σχέσης. Και για όσους έχουν την ”ευλογία” σ’αυτήν την συνθήκη προστίθενται και τα παιδιά…
*Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος – Σύμβουλος Γάμου,
Απόφοιτος Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών,
Μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρίας Ψυχοθεραπείας,
του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων,
της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής
