“Την Παρασκευή 24 Μάρτη εργαζόμενη στο τμήμα της κεντρικής αποστείρωσης , την ώρα που άνοιξε το διακόπτη για να βάλει σε λειτουργία τον κλίβανο, έπαθε ηλεκτροπληξία και νοσηλεύεται στην καρδιολογική κλινική του νοσοκομείου Χατζηκώστα.
Το δυστύχημα αυτό όπως και άλλα που θα συμβούν, δεν είναι τυχαίο αλλά είναι προδιαγραμμένο, διότι υπακούει στην θανατηφόρο για τους εργαζόμενους λογική του κόστους οφέλους. Λογική η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο λειτουργίας των νοσοκομείων- επιχειρήσεις που συνδιαμόρφωσαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ μετατρέποντας σταδιακά τα νοσοκομεία όλο και περισσότερο σε «αυτοτελείς οικονομικά μονάδες».
Λογική που διέπει το αστικό κράτος της ιδιωτικοοικονομικής λειτουργίας κάθε δημόσιας υπηρεσίας στα πρότυπα των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Λογική που καθιστά το αστικό κράτος όχι αντίβαρο στην ασυδοσία ιδιωτών, όπως διατείνονται διάφοροι ψευτοπροοδευτικοί, αλλά στυλοβάτη της επέκτασής τους παντού, αντιμετωπίζοντας υγειονομικούς και ασθενείς ως κόστος ακριβώς όπως οι ιδιώτες.
Στο τμήμα της κεντρικής αποστείρωσης ο συγκεκριμένος κλίβανος είναι από τη δεκαετία του 1990 και μπήκε σε λειτουργία το 2001 χωρίς να αντικατασταθεί έκτοτε λόγω …κόστους.
Η συντήρησή του όπως και δεκάδων άλλων μηχανημάτων του νοσοκομείου γίνεται από εργολαβικές εταιρίες που επιλέγονται λόγω του χαμηλότερου κόστους έναντι της πρόσληψης μόνιμου προσωπικού στην βαριά υποστελεχωμένη τεχνική υπηρεσία του νοσοκομείου.
Η απουσία εκτίμησης του επαγγελματικού κινδύνου από τεχνικούς ασφαλείας και γιατρούς εργασίας που δεν έχουν προσληφθεί λόγω κόστους από το ΓΝ Χ/κώστα, αθροίζονται στις αιτίες του συγκεκριμένου αλλά και άλλων εργατικών δυστυχημάτων.
Η υποστελέχωση της κεντρικής αποστείρωσης με στόχο την μείωση του εργατικού κόστους από τις διοικήσεις , οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας που αυξάνει δραστικά τις πιθανότητες εργατικού δυστυχήματος.
Αυτές οι συνθήκες που με επιμέλεια διαμόρφωσαν διαδοχικές διοικήσεις διορισμένες από διαδοχικές κυβερνήσεις δεν είναι μόνο ικανές συνθήκες, αλλά δρώντας αθροιστικά, οδηγούν με βεβαιότητα στο να γίνονται εργοδοτικά εγκλήματα όπως αυτό στα Τέμπη.
Φτάνει πια δεν μπορούν να παίζουν με τις ζωές μας στο όνομα του κόστους με όφελος τα κέρδη τους.
Το 2022 είχαμε στη χώρα πάνω από 60 θανατηφόρα εργατικά δυστυχήματα. Στη χώρα μας επίσης εκτιμάται ότι πεθαίνουν κάθε χρόνο από επαγγελματικές ασθένειες πάνω από 400 εργαζόμενοι, ωστόσο αυτά τα περιστατικά καταγράφονται ως «κοινή νόσος».
Κρύβεται πρακτικά η εργοδοτική ευθύνη για τον φόρο αίματος των εργαζομένων. Η καταγραφή βέβαια των επαγγελματικών ασθενειών έχει τεράστια σημασία που ξεπερνά τα αυτονόητα, που είναι η κάλυψη του εργαζόμενου, η αποζημίωση, η αναζήτηση της εργοδοτικής ευθύνης κ.λπ. Η καταγραφή επαγγελματικών ασθενειών συνδέεται με την εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου και τη λήψη μέτρων αντιμετώπισής του, ώστε να μειώνονται τα θύματα.
πηγή: epirusgate.gr
