Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος
Προσπαθώντας να είμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο αφοριστικοί για ένα τέτοιο ευαίσθητο θέμα, ας κρατήσουμε μόνο τα παρακάτω: Μην κοιμάστε μαζί με το παιδί.
Ίσως μόνο όταν είναι άρρωστο ή κάποιος άλλος ειδικός λόγος συντρέχει,
αλλιώς: Μην κοιμάστε μαζί με το παιδί.
Δε βοηθάει το παιδί, δεν του κάνει καλό – ίσως όπως νομίζουμε – δε μαθαίνει να εμπιστεύεται τον εαυτό του, να αντιμετωπίζει τα πρώιμα προβλήματά του, να μαθαίνει να διαχειρίζεται θέματα όπως: το σκοτάδι, η ησυχία, η μοναξιά, ο φόβος, αντιθέτως από μικρό αποκτά εξαρτήσεις… και «δεν μπορεί χωρίς τη μαμά και τον μπαμπά»
Μην κοιμάστε μαζί με το παιδί.
Ίσως μια τέτοια επιλογή να εξυπηρετεί τους γονείς, να βρίσκουμε ένα ανάχωμα στις μεταξύ μας αδυναμίες, μια ακαταμάχητη πρόφαση ώστε να μην…
ένα άλλοθι ώστε να…
αλλά, προσοχή: τα παιδιά μπορούν και πρέπει να μαθαίνουν να κοιμούνται μόνα τους. Μπορούν και πρέπει να αυτονομούνται από νωρίς, να έχουν το δικό τους χώρο, το δικό τους δωμάτιο, μέσα στο οποίο σιγά – σιγά θα διαμορφωθεί η δική τους προσωπικότητα, η δική τους ταυτότητα. Τα παιδιά (όπως ακριβώς και οι μεγάλοι) θέλουν το χώρο τους.
Ας τους το επιτρέψουμε!
Γι’αυτό: Μην κοιμάστε μαζί με το παιδί.
