Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Σήμερα είναι μια σημαντική μέρα για την Ευρώπη και τους πολίτες της, η οποία θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον τους:
Στην Ιταλία διενεργείται κρίσιμο δημοψήφισμα για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις Ρέντσι με τις οποίες καταργείται ουσιαστικά το ένα από τα δύο κοινοβούλια της χώρας, αφαιρούνται εξουσίες από την αυτοδιοίκηση και επιστρέφουν στην κεντρική κυβέρνηση και αλλάζει ο εκλογικός νόμος σε κατεύθυνση ενισχυμένης αναλογικής. Και όλα αυτά από ένα μη εκλεγμένο πρωθυπουργό(!), “αριστερό” κατά τα άλλα, σε ένα πολιτικό περιβάλλον ακραίας ανόδου λαϊκίστικων πολιτικών σχηματισμών με αντιευρωπαϊκή ατζέντα, αλλά και σοβαρής οικονομικής κρίσης και τραπεζικής αδυναμίας…
Ένα απολύτως εκρηκτικό κοκτέιλ στην 4η μεγαλύτερη οικονομία της γεωγραφικής Ευρώπης των 42 χωρών, σημαντικά μεγαλύτερη οικονομία (σε όρους Α.Ε.Π.) από εκείνες της Ρωσίας, της Ισπανίας και της Τουρκίας, η οποία μάλιστα οικονομία βρίσκεται σε πολυετή οικονομική κρίση, άσχετα αν αυτό κρυβόταν και κρύβεται κάτω από το “χαλί”, γιατί δεν συμφέρει κανέναν να εμφανισθεί…
Στην Αυστρία, επίσης σήμερα 4/12/2016, επαναλαμβάνονται οι εκλογές για ομοσπονδιακό πρόεδρο με πολύ πιθανή την εκλογή του ακροδεξιού υποψηφίου, πρώτη φορά μετά από 70 χρόνια στην Ευρώπη, με εντελώς απρόβλεπτες εξελίξεις και πολιτική δυναμική, ενισχυμένη μάλιστα από το Brexit και την εκλογή Trump στις Η.Π.Α.
Η μόνη σίγουρη πρόβλεψη που μπορεί να γίνει είναι ότι αρχίζει περίοδος έντονης πολιτικοοικονομικής αβεβαιότητας, η οποία πολύ πιθανά θα φέρει πολλές και απρόβλεπτες αλλαγές σε όλα τα ζητήματα πολιτικού και οικονομικού ενδιαφέροντος.
Ένα πολύ ασταθές περιβάλλον, αυξημένου κινδύνου το οποίο βρίσκει τη δική μας χώρα στη χειρότερη δυνατή θέση πολιτικά και οικονομικά, μετά από σοβαρή επταετή οικονομική κρίση και σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Από κοντά και η φαιδρή τουρκική (λεκτική) επιθετικότητα, για τους δικούς τους εσωτερικούς λόγους, ενισχύει την αβεβαιότητα και το προβληματικό του διεθνούς περιβάλλοντος για εμάς, με δεδομένη και την άγνωστη στάση του νέου Λευκού Οίκου, με τους διάφορους “mad dog” να διαμορφώνουν πολιτική και διεθνείς σχέσεις…
Και πως απαντά στο ανώτατο επίπεδο η δική μας πολιτική ηγεσία; Με κηδείες στην Κούβα και …ξένα κόλυβα, με εμμονικές αγκιστρώσεις σε ιδεολογήματα επαναστατικών φαντασιώσεων και βέβαια, με μπόλικη διγλωσσία και πάντα “ναι” στους δανειστές!
Τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, που λέμε και στην Ήπειρο…
Ν.Β.
