«Στελέχη της κυβέρνησης, όπως ο διευθύνοντας Σύμβουλος της ΕΔΕΥΕ, ο διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, καθηγητές πανεπιστημίου, μεγαλοστελέχη της πολυεθνικής και πανάκριβα μελετητικά γραφεία διαβεβαίωσαν τον Ηπειρώτικο λαό, ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας για την επένδυση των 35 εκ. ευρώ της Energean.
Είναι βολικό να επικεντρώνεται η συζήτηση στην περιβαλλοντική πλευρά, όταν αυτή είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της πολυεθνικής. Γιατί αν πραγματικά είχαν σκοπό την προστασία τους περιβάλλοντος όφειλαν να ομολογήσουν ότι με τις εξορύξεις θα κλαπεί οριστικά και αμετάκλητα ένα πολύτιμο ενεργειακό απόθεμα, για να κερδίσουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Η δυνατότητα εξόρυξης των κοιτασμάτων δεν είναι απεριόριστη. Χάνεται για τις επόμενες γενιές για να πλουτίσουν οι πετρελαιάδες. Κανένα μεγαλοστέλεχος, κανένας ακαδημαϊκός δεν είδε αυτή την πλευρά της περιβαλλοντικής προστασίας.
Ούτε φυσικά θα αξιοποιηθούν τα κοιτάσματα για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας και την λαϊκή ευημερία, όπως προσπαθούσαν να πείσουν, λέγοντας ότι η Ελλάδα από διαμετακομιστικό κέντρο ενέργειας, θα παράγει τη δική της ενέργεια. Η έρευνα και η μελλοντική εκμετάλλευση του κοιτάσματος στα Γιάννενα έχει παραχωρηθεί στην Energean, δεν ανήκει πλέον στη χώρα. Την ίδια στιγμή, η πολιτική της “απελευθέρωσης” της Ενέργειας της ΕΕ και του κεφαλαίου, το “εμπόριο ρύπων” και το χρηματιστήριο Ενέργειας καθιστούν de facto την Ενέργεια πανάκριβο εμπόρευμα για το λαό.
Όλα νόμιμα έλεγε και επαναλάμβανε το μεγαλοστέλεχος της πολυεθνικής και δίκιο είχε. Με τους νόμους γραμμένους στα μέτρα του κεφαλαίου, ακόμα και η χρήση του φυσικού αερίου – που είναι ορυκτός, μη ανανεώσιμος υδρογονάνθρακας, όπως και το “δαιμονοποιημένο” πετρέλαιο- εξωραΐζεται με εκφράσεις περί «μεταβατικού καύσιμου». Δημιουργούν έτσι βολικές αποπροσανατολιστικές διαμαρτυρίες για την χρήση υδρογονανθράκων που αφήνουν απέξω την ληστεία του φυσικού πλούτου του λαού.
Με τέτοιους μύθους προσπαθούν να γίνει ο λαός «ουρά» των επιδιώξεων και των σχεδιασμών της αστικής τάξης. Τα συμφέροντα του λαού, όμως, βρίσκονται στην «αντίπερα όχθη»: στην ενίσχυση του ΚΚΕ και στην κάλπη, της μοναδικής δύναμης που μπορεί και πρωτοστατεί ότι ο ορυκτός πλούτος και γενικότερα οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας να είναι λαϊκή περιουσία και η αξιοποίησή τους να γίνει μόνο προς όφελος του λαού.»
