Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, Ψυχολόγος
Τι σημαίνει αποδέχομαι τον εαυτό μου;
Τι σημαίνει αποδέχομαι τους άλλους;
Τι σημαίνει αγαπώ τον εαυτό μου, τον φροντίζω, νοιάζομαι για τις ανάγκες μου, τις σέβομαι, αφουγκράζομαι τα συναισθήματά μου;
Τι σημαίνει ακούω αυτό που θέλω, που χρειάζομαι;
Τι σημαίνει παίρνω τον χρόνο μου, παίρνω τον χώρο μου;
… Και μήπως τελικά όλα αυτά είναι εγωιστικά, μήπως οδηγούν σε έναν ενοχλητικό εγωκεντρισμό, όλο εγώ, εμένα, τα δικά μου (οι ανάγκες μου, τα συναισθήματά μου, τα θέλω μου).
Πως μπορώ να είμαι ο εαυτός μου, σεβόμενος και ικανοποιώντας τους δικούς μου όρους εξέλιξης, χωρίς να καταπατώ τις ελευθερίες των άλλων; Σεβόμενος εξίσου τον δικό τους χώρο, τις δικές τους προτεραιότητες, τα δικά τους πιστεύω και αξίες;
Χωράνε όλα αυτά μαζί;
Χωράνε μαζί δύο ή και περισσότερες διαφορετικότητες; δυο ή και περισσότερες πραγματικότητες;
Και αν ναι, πως;
… Δύσκολες εξισώσεις, πολυπαραγοντικές…
Άλυτες; Όχι! Θέλουν όμως προσπάθεια, δοκιμή, υπομονή, καλές προθέσεις, ανοχή, διαπραγμάτευση και αμοιβαίες μετακινήσεις.
Πιάστε χαρτί και μολύβι (λογική και ευαισθησία), ανοίξτε το τετράδιο (εαυτός/σχέσεις) και ξεκινήστε…
