Σχόλιο ημέρας: Ναι στους κόμβους, έστω καθυστερημένα, αρκεί να λύνουν προβλήματα και όχι να δημιουργούν
Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Σε σωστή κατεύθυνση οι παρεμβάσεις που αποφάσισε το χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων. Ο κόμβος στο Δικαστικό Μέγαρο έπρεπε να έχει κατασκευαστεί πριν τουλάχιστον 15 χρόνια. Στη λογική της διευκόλυνσης της κυκλοφορίας όμως με την κατάργηση των σηματοδοτών και των άλλων εμποδίων. Όχι στη λογική της λεγόμενης «ανάσχεσης κίνησης» με κόμβο τεράστιας διαμέτρου που στραγγαλίζει την κυκλοφορία και δημιουργεί ουρές και ταλαιπωρία…
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι μια παρέμβαση μπορεί να είναι πολύ καλή ή …πολύ κακή, αναλόγως του με τι λογική θα την σχεδιάσεις / κατασκευάσεις…
Παρεμπιπτόντως, δεν νομίζει η Δημοτική μας Αρχή ότι αυτά τα έργα που αφορούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες διερχόμενους το μήνα, καλό θα ήταν να μπαίνουν σε δημόσια διαβούλευση πρώτα, αντί να σχεδιάζονται με τη μέθοδο του «αποφασίζουμε και διατάσσουμε» ή ακόμα χειρότερα, κατά πως …βολεύει τους εργολάβους που θα τα κατασκευάσουν, όπως έχουμε δει μερικές φορές να γίνεται;;;
Ν.Β.
Περισσότερα
Το “Ραδιοφωνικό Πανόραμα” είναι μια εκπομπή ποικίλης ύλης, επικαιρότητας και σχολιασμού, με επιλεγμένες συνεντεύξεις και έρευνες. Την εκπομπή επιμελείται και παρουσιάζει ο Νίκος Βούστρος με τη βοήθεια της συντακτικής ομάδας της 
Ο Νίκος Βούστρος σχολιάζει την επικαιρότητα με την Έλενα Χριστοφορίδου στο μεσημεριανό μαγκαζίνο που παρουσιάζει η ίδια από την τηλεόραση του Epirus TV1 για όλη τη βορειοδυτική Ελλάδα.
Οι νεοφιλελεύθεροι, οικονομολόγοι και μη, πανηγυρίζουν για το αρνητικό επιτόκιο των τρίμηνων ελληνικών ομολόγων, αποδίδοντας την επίτευξή του στην επιτυχή τάχα διαχείριση της ελληνικής οικονομίας.
H ταινία μικρού μήκους των Σωτήρη Τσίγκανου και Ιώνιαν Μπισάι που φέρει τον εύγλωττο τίτλο ‘NEROMANNA,’ αναφέρεται, ενίοτε και αφηγηματικά ‘φορτισμένα,’ στην περίπτωση του ‘Καλλίου,’ του «πετρόκτιστου χωριού της Φωκίδας», όπως τονίζει στο άρθρο της στην εφημερίδα ‘Η Καθημερινή,’ η Λίνα Γιάνναρου, με τους δύο δημιουργούς (εικαστικούς καλλιτέχνες) της ταινίας να πραγματοποιούν «υποβρύχια κινηματογράφηση, συνοδεύοντας τα πλάνα του βυθισμένου χωριού με τις αφηγήσεις των κατοίκων του», συναρθρώνοντας εμπρόθετα τις ακόμη και αποσπασματικές λήψεις από τον υπόγειο πλέον οικισμό, με την ανάδυση της ιστορικής μνήμης των κατοίκων.