Η 24η Ιουλίου είναι ιστορική ημέρα. Μέσα από το αίμα και την προδοσία της Κύπρου ξεκίνησε η μεγάλη ιστορική περίοδος της Μεταπολίτευσης.
Χάρη στην ομοψυχία που επέβαλε η ίδια η επί επτά χρόνια δοκιμαζόμενη ελληνική κοινωνία στο τότε πολιτικό προσωπικό της χώρας, μπόρεσε η πατρίδα μας να αποκαταστήσει υποδειγματικά και ειρηνικά τη Δημοκρατία , να αποτρέψει την ανεξέλεγκτη επέκταση της εθνικής καταστροφής που ξέσπασε στην Κύπρο και να ενταχθεί στη συνέχεια στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια των ελεύθερων και δημοκρατικών εθνών.
Έτσι, μέσα από έναν δύσκολο τοκετό, γεννήθηκε η Μεταπολίτευση, όπως μάθαμε να αποκαλούμε τις δεκαετίες που ακολούθησαν, την περίοδο εκείνη της σύγχρονης ιστορίας μας που η Ελλάδα ξόρκισε μια για πάντα τα δεινά του Εμφυλίου, της μιζέριας και της δικτατορίας, γνώρισε απίστευτους ρυθμούς ανάπτυξης και ευημερίας που την κατέταξαν ανάμεσα στα 25 πλουσιότερα έθνη του κόσμου.
Στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους δεν προϋπήρξε τόσο μακρά περίοδος με τόσο ισχυρούς κοινοβουλευτικούς θεσμούς, με ελεύθερες εκλογές και δημοκρατικές διαδοχές των κομμάτων στην εξουσία, με ισχυρό συνταγματικό χάρτη και με τα ανθρώπινα δικαιώματα ενεργά και αποτελεσματικά στο πρόσωπο κάθε πολίτη.
Στις πρώτες δεκαετίες της Μεταπολίτευσης μεταφέρθηκαν σημαντικοί πόροι από το κέντρο στην περιφέρεια. Από τους έχοντες στις χαμηλότερες λαϊκές τάξεις και τους αγρότες. Στη Μεταπολίτευση δημιουργήθηκε μία αληθινά ευρωπαϊκή μεσαία τάξη.
Ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα της Μεταπολίτευσης ήταν η δημιουργία ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους. Στο χώρο της παιδείας. Στο χώρο της υγείας. Στο χώρο της κοινωνικής ασφάλισης.
Η συμβολή του ΠΑΣΟΚ σε όλη αυτή την διαδρομή ήταν καταλυτική. Άφησε το στίγμα του σε όλες τις μεγάλες αλλαγές, σε όλες τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη χώρα, όλα αυτά τα χρόνια.
Μέσα στη μέθη της επιτυχίας όμως, ούτε η κοινωνία, ούτε το πολιτικό προσωπικό της χώρας κατάφεραν να ελέγξουν και να σταματήσουν τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες ενός πολιτικού συστήματος που έμοιαζε να μην επενδύει στο αύριο.
Τα τελευταία χρόνια η οικονομική κρίση δείχνει ικανή να διαλύσει ότι δημιουργήσαμε. Ανέτρεψε τη θετική πορεία, όλες τις μεγάλες κατακτήσεις.: Το κοινωνικό κράτος, τα κεκτημένα δεκαετιών, ακόμη και αυτή την ίδια τη μεσαία τάξη.
Ο πολιτικός κόσμος και η κοινωνία χωρίστηκαν σε στρατόπεδα χωρίς ιδεολογικά χαρακτηριστικά ,εγκλωβισμένοι στο αδιέξοδο δίπολο “μνημόνιο-αντιμνημόνιο”.
Από το ζενίθ της εθνικής ομοψυχίας του 1974, φτάσαμε στο ναδίρ το 2015. Από την ελπίδα και την προσμονή για το αύριο, στον φόβο και το άγχος. Από το κτίσιμο της Δημοκρατίας, στα πρώτα σημάδια αποσύνθεσης και καταστρατήγησης των δημοκρατικών θεσμών.
Για εμάς, αυτό είναι το μεγάλο δίδαγμα της σημερινής επετείου: Μαζί κτίζουμε, χωρισμένοι γκρεμίζουμε. Έπρεπε να περάσουν 41 ολόκληρα χρόνια για να το καταλάβουμε;
Δεν είναι ώρα για μεγάλα λόγια. Το βέβαιο όμως είναι ότι η κρίση θα ξεπεραστεί με περισσότερη δημοκρατία.
Τώρα που οι διαχωρισμοί σε μνημόνιο και αντιμνημόνιο δεν υπάρχουν πια, τώρα που τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα δίνουν τη θέση τους στο ρεαλισμό, ο μόνος δρόμος που έχουμε μπροστά μας είναι αυτός της συνεννόησης.
Μόνο με τη συστράτευση και τη συνεργασία θα διασφαλίσουμε την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας και θα μπορέσουμε να ξαναπιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε πριν από λίγα χρόνια.
Χωρίς διχαστικά κηρύγματα. Χωρίς μισαλλοδοξίες και με οδηγό τις ανάγκες της νέας γενιάς.
Οι μέρες είναι κατάλληλες και πρόσφορες και για στοχασμό και για γενναίες και καθαρές αποφάσεις.
