Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου, οικονομολόγος
Η τρικομματική-μνημονιακή-προδοτική Κυβέρνηση επί μακρόν χρονικό διάστημα μας «παπάριασε» το κεφάλι με τα αναπτυξιακά και επενδυτικά ταξίδια του Σαμαρά στο Κατάρ και την Κίνα. Δυο ταξίδια που όπως, αποδείχτηκε ήταν άνθρακες ο θησαυρός και στο τέλος της διαδρομής τους είχαν το κλείσιμο του ματιού στους Αμερικανούς, οι οποίοι δεν δέχονται στις ΗΠΑ τον Πρωθυπουργό μας μέχρις ότου τους δείξει δείγματα συνέπειας και υποταγής στις πολιτικές τους. Σ΄ αυτό το πλαίσιο υποταγής στον Αμερικανικό παράγοντα εντάσσεται η παταγώδης αποτυχία πώλησης της ΔΕΠΑ στους Ρώσους της Gazprom, που ήταν και οι μόνοι που πραγματικά είχαν δείξει έμπρακτο ενδιαφέρον (*).
Αυτό το ενδιαφέρον υποδηλώθηκε και από τα τρία αλλεπάλληλα ραντεβού που είχε ο Σαμαράς με τον ισχυρό άντρα της Gazprom (Μίλερ) στην Αθήνα και στο Μέγαρο Μαξίμου. Αλλά πώς να υλοποιηθεί αυτή η συμφωνία, από τη στιγμή που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είχε δώσει την έγκρισή της και το Ελληνικό κράτος είναι υπό την απόλυτη κυριαρχία της; Αυτό το ναυάγιο είναι συνέχεια της αθέτησης και τελικά ακύρωσης, από την κυβέρνηση Παπανδρέου που προέκυψε από τις εκλογές του 2009, δυο μεγάλων ενεργειακών συμφωνιών, οι οποίες θα μας προσέδιδαν πολλαπλά οικονομικά και πολιτικά οφέλη από τη στιγμή που θα κάναμε ισότιμο ενεργειακό εταίρο μας (50% ΔΕΣΦΑ,50% Gazprom) τη διαχρονικά ομόδοξη και ομόθρησκη, με πολλά κοινά σημεία στις παραδόσεις και τον πολιτισμό, χώρα της Ρωσίας. Ταυτόχρονα, θα ετίθετο κόκκινη γραμμή στο φθαρμένο και ξεπερασμένο από το χρόνο περιβόητο «ανήκομεν εις την δύση», του πρεσβύτερου, Κωνσταντίνου Καραμανλή και θα οροθετείτο πως ανήκουμε εκεί όπου είναι το συμφέρον της πατρίδος μας.
Πιο συγκεκριμένα: Στις 7 Φεβρουαρίου 2007 στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας, συμφωνήθηκε μεταξύ Ρωσίας, Ελλάδος και Βουλγαρίας η κατασκευή του διαβαλκανικού αγωγού μεταφοράς αργού πετρελαίου από το Βουλγαρικό λιμάνι του Μπουργκάς στην Αλεξανδρούπολη. Ακολούθως, στις 17 Μαρτίου 2007 στην Αθήνα, οι τρεις χώρες υπογράφουν την τελική συμφωνία κατασκευής του αγωγού που το χρονοδιάγραμμα όριζε την αποπεράτωσή του στο τέλος του 2010. Στη συνέχεια στις 25 Ιουλίου 2007, στην Κωνσταντινούπολη, συμφωνήθηκε από τους Πρωθυπουργούς της Ελλάδος (Καραμανλή) και της Ρωσίας (Πούτιν) η κατασκευή και εκμετάλλευση του αγωγού φυσικού αερίου South Streem. Στις 30 Ιουνίου 2008, στη Μόσχα, οι Πρωθυπουργοί των δυο παραπάνω χωρών υπέγραψαν την επίσημη διακρατική συμφωνία του South Streem. Ο Ρωσικός αγωγός φυσικού αερίου θα διερχόταν στον Ελληνικό χώρο από τη Βουλγαρία και μέσω της Μακεδονίας και της Ηπείρου θα κατέληγε στην Ηγουμενίτσα. Είχε προβλεφθεί πως το 2014 θα είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή του και θα άρχιζε άμεσα η εκμετάλλευση του φυσικού αερίου που τελικό προορισμό θα είχε την Ιταλία. Ο αγωγός θα παρείχε δέκα δις κυβικά μέτρα φυσικό αέριο το χρόνο και την εκμετάλλευση θα είχαν κατά 50% οι εταιρείες ΔΕΣΦΑ και η Gazprom (Ρωσική). Οι επίσημες αυτές διακρατικές συμφωνίες ήταν τεράστιο βήμα για την Ελλάδα και τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό ως προς την οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας, μιας και αποτελούσαν τότε τα μεγαλύτερα αναπτυξιακά έργα της Νότιας και Κεντρικής Ευρώπης.
Από την άλλη μεριά το μεγάλο ερώτημα που τίθεται, όσον αφορά την πώληση της ΔΕΣΦΑ, είναι εάν η κυβέρνηση θα ενδώσει στην μοναδική προσφορά (που ακούγεται πως είναι πολύ χαμηλή) που κατατέθηκε από την Αζέρικη SOCAR. Η αποδοχή αυτής της πρότασης είναι το εκβιαστικό δίλλημα προς την κυβέρνηση, προκειμένου να «περάσει» από τη χώρα μας ο αγωγός ΤΑP. Όμως, μια τέτοια συμφωνία, ελλοχεύει μέγα Εθνικό κίνδυνο, από τη στιγμή που οι Αζέροι είναι Τούρκοι και κινδυνεύουμε να μετατραπούμε σε ενεργειακό δορυφόρο της Τουρκίας με τις ευλογίες των Αμερικανών.
Συνεπώς, διαπιστώνουμε πως η τρικομματική-μνημονιακή-προδοτική Κυβέρνηση Σαμαρά, όπως η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι δέσμιοι και δεν μπορούν να απαλλαγούν από το «Αμερικάνικο όνειρο» που οδηγεί την Ελλάδα τόσες δεκαετίες. Το σκληρό πόκερ στο γεωστρατηγικό πεδίο πολιτικής καλά κρατεί και ο ορυκτός μας πλούτος θα πρέπει να είναι ελεγχόμενος από τη Δύση. Το σχέδιο των «εταίρων μας» της ΕΕ και των Αμερικανών βαδίζει προς το τέλος του. Η ώρα της εξόρυξης των πετρελαίων και του φυσικού αερίου θα πρέπει να δοθεί στους Αμερικανούς, προκειμένου να χτιστεί η νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία, που πάντοτε τους ήτανε πιστή. Η διχοτόμηση του Αιγαίου προς όφελος Αμερικανών και Τούρκων είναι προ των πυλών, όταν η πατρίδα μας καθημερινά παραχωρείται όλο και πιο πολύ στις διεθνείς αγορές και μειώνονται οι αμυντικές της αντιστάσεις.
Και οι κύριοι της τρικομματικής πανηγυρίζουν επειδή πέτυχαν τον σκοπό τους, που ήταν να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και το ευρώ. Πανηγυρίζουν επειδή πέτυχαν τους στόχους τους, που ήταν η απεμπόληση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και η παντελής εξαθλίωση των πολιτών. Πανηγυρίζουν επειδή ενώ φτωχοποίησαν την κοινωνία, κανείς πολιτικός λιγδιάρης δεν τιμωρήθηκε για τα εγκλήματά του. Αυτό το πολιτικό σύστημα ζει και βασιλεύει για να υπηρετεί τα Αμερικανικά συμφέροντα.
Ωστόσο, μέσα σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο που διαμορφώνεται από την τρικομματική-μνημονιακή-προδοτική Κυβέρνηση Σαμαρά, δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα άλλη αξιόπιστη λύση που θα προστατεύσει την Εθνική κυριαρχία της χώρας, που θα μπορέσει να καταργήσει τα μνημόνια και θα δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης προκειμένου να επαναφέρει τους μισθούς και τις συντάξεις σε αξιοπρεπή επίπεδα διαβίωσης. Άλλωστε, ποιός Έλληνας μπορεί να πειστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ (που δημοσκοπικά αρκετές φορές έρχεται πρώτο κόμμα) και ο Mister Alexis θα υλοποιήσουν τα παραπάνω, όταν έχουν διαφοροποιήσει τις προεκλογικές θέσεις τους μετά την επιστροφή τους από τα ταξίδια σε Γερμανία και ΗΠΑ; Όταν στην πρόταση για τη συγκρότηση Επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης για τη λίστα Λαγκάρντ, ζητήθηκε η διερεύνηση των ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών για τους Γ. Παπακωνσταντίνου και Ε. Βενιζέλου και όχι για τον Γ.Παπανδρέου, ο οποίος απολαμβάνει διεθνούς ασυλίας για τα εγκλήματά που διέπραξε κατά του Ελληνικού λαού;
Βέβαια, το παραπάνω συμπέρασμα, δηλαδή περί της μη αξιόπιστης πολιτικής μετεκλογικής λύσης από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν σημαίνει πως ο Σαμαράς και ο Τσίπρας επιθυμούν τις εκλογές. Επειδή όμως, τα προβλήματα της κοινωνίας αυξάνουν δραματικά και συσσωρεύεται μεγάλη οργή στον κόσμο, πιθανότατα να θελήσει να πάρει αυτό το αποστεωμένο πολιτικό σύστημα χρόνο ζωής, διορίζοντας στα πρότυπα της Κυβέρνησης Παπαδήμου, μια νέα Κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Μια κυβέρνηση που θα στηριχτεί σε τεχνοκράτη, όπως επί παραδείγματι ο Προβόπουλος ή και σε πολιτική λύση που θα ακούει στο όνομα του πλέον, αγαπημένου παιδιού των Αμερικανών, της Ντόρας Μπακογιάννη (ως γνωστόν την Ελλάδα κυβερνούν οι επί πολλά χρόνια παροπλισμένοι από το σύστημα, πολιτικοί)!
(*) αν και τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία όπως, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ κ.α. δεν κοστολογούνται και θα έπρεπε να παραμείνουν στο Ελληνικό Δημόσιο, από τη στιγμή που αποτελούν στρατηγικού χαρακτήρα οργανισμούς για την άμυνα της χώρας μας!
