Παιδικές απορίες για το φράγμα του Αράχθου

Γράφει η Όλγα Τριάντου,
Ομάδα Εθελοντών Ανεμορράχης Άρτας

Η Ομάδα Εθελοντών Ανεμορράχης Άρτας αισθάνεται την υποχρέωση και την ανάγκη να εκφράσει την αντίθεση της στην τυχόν κατασκευή του «αραχθοκτόνου» αυτού φράγματος. Έχουν ειπωθεί και γραφτεί σχεδόν τα πάντα, από «ειδικούς» και μη.

Για το γεφύρι της Πλάκας, για την πανέμορφη κοιλάδα του Αράχθου, για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του φράγματος ακόμη και το ότι αυτά τα υδροηλεκτρικά φράγματα είναι ξεπερασμένα.

Μια απορία, μόνο, θέλουμε να εκφράσουμε που κάλλιστα θα μπορούσε να την διατυπώσει και ένα παιδάκι του δημοτικού: “Σε μια χώρα που ο ήλιος και ο αέρας αφθονούν και η «πράσινη ανάπτυξη» έγινε σήμα κατατεθέν και αναφοράς μιας… Κυβέρνησης που ακόμη κυκλοφορεί ανάμεσα μας, πως είναι δυνατόν να τολμούν ένα ακόμη φράγμα στο Ποτάμι μας ;;;;;;”

Κατά τη γνώμη μας, τα είπε και τα έγραψε όλα ο Αγναντίτης Χρίστος Τούμπουρος σε ένα άρθρο του, που το αλιεύσαμε από τον «Αητό των Τζουμέρκων».

Σας παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα από το δυνατό και ποιητικό κείμενο του:

«Οι μεγάλοι επενδυτές μηνάνε πως θέλουν το ποτάμι μας. Θέλουν, λέει, εκεί στον Άι Νικόλα να φτιάξουν ένα καινούργιο φράγμα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Πώς μπορείτε, πώς πέρασε από το μυαλό σας ότι μπορείτε, να πάρετε το ποτάμι; Το νερό, ο αέρας, η κάθε γούρνα και βίραγγα δεν είναι δικά μας. Δεν μας ανήκουν. Πώς και από πού θα τα πάρετε;

Με ποια σύμβαση και ποιος σ’ αυτή θα είναι ο πωλητής και ποιος ο αγοραστής; Τι θα αγοράσετε; Τον τόπο μας, τη ζωή μας, την υγεία μας, την παράδοση και τον πολιτισμό μας, ή τέλος πάντων το μέλλον των παιδιών μας;

Αλλά, τι μπορεί να δείχνει ένα ποτάμι σε κάθε άνθρωπο; Σε μας, – ακούστε μας, μη σας φανεί παράξενο – είναι ο τόπος μας. Ξέρουμε ότι το κέρδος τυφλώνει τον άνθρωπο και δεν πολυκαταλαβαίνει τέτοιες σκέψεις.

Τόπος είναι η συνισταμένη της μνήμης και της ελπίδας. Κι όταν μιλάμε για μνήμη εννοούμε την ικανότητα του εγκεφάλου να διατηρεί γνώσεις και, όταν θέλει, να τις ανακαλεί. Εμείς, να μας επιτρέψετε να πούμε πως τιμάμε αυτή τη διεργασία.

Εκεί, δίπλα στο ποτάμι έγιναν μάχες και μάχες για την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Μάχες κατά των κατακτητών είτε αυτοί ήταν Τούρκοι ή Γερμανοί. Σ’ αυτόν τον τόπο μπολιάστηκε και θριάμβευσε η «αδούλωτη» ψυχή του Τζουμερκιώτη. «Τζουμέρκα μου περήφανα παλικαριών λημέρια…». Κι αυτός ο τόπος φέρνει «τη σφραγίδα της δωρεάς». Είναι το ποτάμι μας.

… Δεν απολαύσατε καμιά λιακάδα δίπλα στο ποτάμι, τέτοια – δε θα το νιώσετε αυτό εσείς – που να αφαιρεί κάθε επιχείρημα από τη θλίψη. Γι’ αυτό δεν θα καταλάβετε ποτέ ούτε και τον ποιητή: «Σ’ αυτόν τον κόσμο, για να δροσίζουνε τα μάτια την ψυχή – καμιά φορά και το κορμί – των ανθρώπων υπάρχει το ποτάμι, ο Άραχθος.»

… Μα, μη ματαιοπονείτε. Μην περιμένετε να ευλογήσει αυτό το ανοσιούργημα ο Άγιος Νικόλαος. (Τυχαίνει να έχει αυτή την ονομασία ο τόπος που σκοπεύετε να κάνετε την ανομία σας). Αυτό δε γίνεται με τίποτε, αφού δεν το θέλει μήτε Θεός μήτε ακόμη και ο Διάβολος!!!»

Κλείνοντας λοιπόν, διευκρινίζουμε ότι δεν… ασχολούμαστε με τις εκάστοτε Εταιρείες που «ορέγονται» τα ποτάμια μας αλλά με τους αλήτες πολιτικούς, οι οποίοι με τους νόμους που ψηφίζουνε, τους ανοίγουν την όρεξη!