Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Πριν από μερικές ημέρες το Δημοτικό Συμβούλιο των Ιωαννίνων, πήρε μια θαρραλέα αλλά και ταυτόχρονα δίκαιη απόφαση, καταψηφίζοντας την εισήγηση για επιβολή προστίμων για την εταιρεία που παράγει τα νερά «Βίκος». Όλες οι ενδείξεις δείχνουν οτι το ίδιο θα γίνει και με το «Ζαγόρι», όπου η εταιρεία ζήτησε αναβολή.
Ορθά το συμβούλιο κρίνοντας το ζήτημα ως τυπικό, όχι μόνο απάλλαξε τις εταιρείες από ογκώδη πρόστιμα 2,8 εκατ. ευρώ αλλά τους έδωσε και μια σοβαρή οικονομική «ανάσα» καθώς αντί για 300.000 ευρώ ετησίως θα πληρώνουν 125.000 με το νέο σύστημα υπολογισμού των τελών είσπραξης.
Όπως έχω πει πολλές φορές πρέπει η υγιής επιχειρηματικότητα να στηριχθεί στην Ήπειρο, να καινοτομεί, να δημιουργεί θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Η πολιτική υποστήριξη όμως πρέπει και να συνοδεύεται και από τις ανάλογες κοινωνικές ευθύνες εκ μέρους των εταιρειών. Ανοίγω τη συζήτηση αυτή για τον εξής λόγο. Λίγες ημέρες μετά την έναρξη των σχολικών μαθημάτων, ο ανάδοχος των σχολικών μεταφορών που είχε αναλάβει το δρομολόγιο Μικρή Γότιστα- Μικρό Περιστέρι- Χρυσοβίτσα παραιτήθηκε.
Το αποτέλεσμα σήμερα είναι οι γονείς να αναλαμβάνουν τη μεταφορά των παιδιών στο σχολείο με δικά τους έξοδα για μια απόσταση 20+20 χιλιομέτρων με ότι έξοδα και αλλαγές στον οικογενειακό προγραμματισμό αυτό συνεπάγεται.Με λόγια απλά, αν οι γονείς δουλεύουν τα παιδιά δεν θα μάθουν γράμματα. Στην Ελλάδα λέμε οτι όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Αυτό ισχύει πολλαπλάσια στην Ήπειρο, οπότε δεν έχει νόημα να αναφέρουμε πως και γιατί έφυγε ο προηγούμενος ανάδοχος και ποιες σκοπιμότητες επέβαλλαν την έλευση του τωρινού και άρτι παραιτηθέντα.
Σε κάθε περίπτωση, δημόσιοι διαγωνισμοί της Περιφέρειας είναι, ας πούμε οτι ο πλειοδότης κερδίζει και άλλωστε πρέπει να εξυπηρετηθούν και οι μαθητές. Φυσικά αφού το θέμα τακτοποιήθηκε κανείς δεν ασχολήθηκε παραπάνω. Ουδείς αρμόδιος άκουσε ότι έξι μαθητές Νηπιαγωγείου και Δημοτικού στοιβάζονταν μέσα σε ένα ταξί ή οτι αφήνονταν αρκετά μέτρα μακριά από τα σπίτια τους προκειμένου ο οδηγός να «προλάβει». Όλα τα παραπάνω συνιστούν λόγους καταγγελίας της σύμβασης και παρά τις διαμαρτυρίες των γονέων, στην Περιφέρεια Ηπείρου κανείς δεν μίλησε.
Έπρεπε ο ίδιος ο ανάδοχος να τα βροντήξει και να φύγει για να βγει στην επιφάνεια το πρόβλημα. Η ουσία λοιπόν είναι οτι οι αιρετοί πρέπει να επιδεικνύουν τα ανάλογα αντανακλαστικά και να μην περιμένουν τα γεγονότα να τους ξεπεράσουν. Απόδειξη αυτού είναι η επίσημη απάντηση δια στόματος Περιφερειάρχη προς τους γονείς οτι πρέπει να περιμένουν να γίνει εκ νέου δημοπρασία για το δρομολόγιο και προσφορά από κάποιον ιδιώτη. Κάνω λοιπόν δύο προτάσεις.
Η πρώτη αφορά στην αποζημίωση των γονέων για όσο καιρό υποχρεούνται να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Αυτό γίνεται κατ εφαρμογή της ΚΥΑ 24001/ 11-6-2013 με βεβαίωση χιλιομετρικής απόστασης από τον διευθυντή της εκάστοτε σχολικής μονάδας. Αν δεν το έχει κάνει ας το κάνει άμεσα. Αν η Περιφέρεια το εφαρμόζει ήδη πάω πάσο. Η δεύτερη πρόταση αφορά στο τηλεφώνημα που πρέπει να γίνει προς τις δύο εταιρείες που παράγουν το «Βίκος» και το «Ζαγόρι».
Προτείνω με τα χρήματα που προορίζονται για εταιρική κοινωνική ευθύνη να αναλάβουν την εν λόγω σχολική γραμμή – και όποιες άλλες θεωρούνται «άγονες», όχι μόνο στο Μέτσοβο αλλά και όπου αλλού στην Ήπειρο υπάρχει τέτοια ανάγκη, τουλάχιστον μέχρι να προκύψουν ανάδοχοι. Εκεί λοιπόν που δεν υπάρχει Περιφέρεια και κράτος, ο ιδιωτικός τομέας όταν δουλεύει μαζί με τις πολιτικές ηγεσίες, οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων στηρίζοντας τις τοπικές κοινωνίες.
Μπορεί οι δύο εταιρείες να διαφωνούν σε πολλά, ας βρουν εδώ όμως κοινό τόπο για αυτό το σημαντικό θέμα. Αφού για εκείνες βασική ανάγκη και πηγή πλούτου είναι το νερό, η ηγεσία της Περιφέρειας οφείλει να τους δείξει πως για την τοπική κοινωνία εξίσου βασική ανάγκη και πηγή πλούτου είναι και τα γράμματα.
