Τοποθέτηση του κ. Γιώργου Μπαλτογιάννη, Περιφερειακού Συμβούλου Ιωαννίνων κατά τη διάρκεια συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου (6/6/2011) για την αναδιάταξη Μονάδων Υγείας:
«« Κύριοι συνάδελφοι,
Τυχαίνει να είμαι και ο παππούς των γιατρών εδώ μέσα, έχοντας έλθει μετά τη μεταπτυχιακή μου εκπαίδευση το 1978 στα Γιάννινα, από τότε δηλαδή που λειτουργεί η Ιατρική Σχολή. Νοσοκομείο δεν είχαμε. Και από χειρουργεία, ο προκάτοχος μας έκανε 35 χειρουργεία το χρόνο. Και εμείς, τρεις άνθρωποι, από το Φεβρουάριο μέχρι τέλους του 1978 κάναμε 920 χειρουργεία. Τι θέλω να πω; Αν το ανθρώπινο δυναμικό δεν αποφασίσει να κάνει αυτά για τα οποία πήγε να κάνει ένα επάγγελμα, δεν γίνεται τίποτα. Εγώ έγινα γιατρός για τον άρρωστο. Δεν έγινα γιατρός, για να πλουτίσω, για αυτό και δεν με ξέρουν, ούτε τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ούτε κανένας εδώ μέσα. Σ’ όλα αυτά τα χρόνια, σαν καθηγητής, σαν δάσκαλος, έβγαλα περίπου 10.000 γιατρούς στα Γιάννινα. Επιπλέον χειρούργησα 10.000 ανθρώπους, πέντε προσωπικά και πέντε βοηθούσα τους ειδικευόμενους. Και ο αείμνηστος δάσκαλος μου, μου έλεγε: «Κάνε υπομονή Γιώργο, θα γυρίσει η πόρτα». Πάω για σύνταξη και ακόμη δεν γύρισε η πόρτα. Αυτά τα ακούμε από το 1978 και τίποτε δεν έγινε. Πρωτοβάθμια περίθαλψη δεν υπάρχει. Την πρωτοβάθμια περίθαλψη την κάνει το τριτοβάθμιο νοσοκομείο. Καταλαβαίνετε τι γίνεται εκεί μέσα; Έρχονται όλοι για να μετρήσουν πίεση. Ενώ ένα τριτοβάθμιο νοσοκομείο πρέπει να ασχολείται με αρρώστους που έχουν ανάγκη. Και σας πληροφορώ ότι και το 1978 έφευγαν άρρωστοι για την Αθήνα και σήμερα φεύγουν, για να κάνουν επέμβαση σε μια κήλη. Είναι εργαζόμενοι άνθρωποι που πρέπει να γυρίσουν γρήγορα στη δουλειά τους και δεν το καταφέρνουν επειδή υπάρχει η λίστα και τα χειρουργεία δεν επαρκούν.
Όσον αφορά τις προμήθειες και όλα αυτά; Δεν κατάφερε το ελληνικό κράτος τόσα χρόνια να κάνει κάτι, ώστε να μπορεί το ίδιο να αγοράζει όλα τα υλικά, για να προμηθεύει στη συνέχεια όλα τα νοσοκομεία. Γι αυτό έχουμε αυτό το κλέψιμο που υπάρχει σήμερα, με τις εταιρίες, με τα ποσοστά 20%, 30% ανάλογα με το κόστος του κάθε υλικού. Αν θέλεις λευκοπλάστ σήμερα είναι δύσκολο να βρεις, αν θέλεις να βάλεις ένα υλικό που κοστίζει 20.000 Ευρώ την άλλη μέρα το έχεις. Πως βρίσκονται τα χρήματα και πάνε εκεί και εδώ δεν υπάρχουν για να πάρεις οξυζενέ και λοιπά; Βγήκε το ΣΔΟΕ έπιασε πολλούς συναδέλφους μου. Δεν ανέχομαι να λένε ότι «το παίρνετε όλοι το φακελάκι». Εγώ και πολλοί άλλοι συνάδελφοι μου, σε ένα ποσοστό πάνω από 60% ζούμε σε μια πραγματικότητα φτώχειας και υπάρχει ένα ποσοστό μεγάλο που αρμέγει σήμερα την Υγεία. Και αυτοί είναι συνάδελφοι και δεν βγάζουν έξω και το νοσηλευτικό προσωπικό, γιατί και σε ορισμένους από αυτούς, δίνουν «κάτι» για να κάθονται μέχρι το άλλο πρωί και να δουλεύουν. Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα και που μας οδήγησε σήμερα σε αυτή την κατάσταση. Θα πρέπει όλοι μας να βοηθήσουμε, ούτως ώστε να αποκατασταθεί η ομαλή λειτουργία των νοσοκομείων και των δομών υγείας. Διότι ούτε κλίνες λείπουν, ούτε προσωπικό, ούτε τίποτε. Ας μη ξεχνάμε ότι οι εκάστοτε κυβερνώντες έχουν μεταφέρει νοσηλευτικό προσωπικό σε διοικητικές θέσεις.
