Πολύς λόγος τις τελευταίες μέρες, σε πανελλήνια μάλιστα κλίμακα, σχετικά με την γνωστή πια σύμβαση -με ανάθεση- της Περιφερειακής Αρχής της Περιφέρειας Ηπείρου σχετικά με διάφορες απαραίτητες σίγουρα υπηρεσίες σε σχέση με λειτουργικά θέματα του κτιρίου -μεγάρου το λέγαμε παλαιότερα- της Περιφέρειας, ύψους 37000 ευρώ.
Παρά το “ντόρο” που ξέσπασε σε πανελήνια μάλιστα κλίμακα – ακόμα μια φορά που το πανελλήνιο τρολάρει την περιοχή μας- και παρά τις αιτιολογίες-δικαιολογίες που δεν πείθουν ούτε αυτούς που τις επικαλούνται, δυστυχώς πρέπει να δούμε ότι για ακόμα μία φορά, μπροστά στο μείζον, μπροστά στο σημαντικό, επικρατεί το έλασσον.
Αντιλαμβανόμαστε ότι για την κάθε αθηναϊκή ή άλλη ιστοσελίδα δεν είναι ούτε εύκολο ούτε ενδιαφέρον να γνωρίζει τι συμβαίνει στην Ηπειρωτική εσχατιά της Ελλάδας, ωστόσο, εμείς που είμαστε εδώ και ζούμε εδώ θα πρέπει κάποτε να πούμε αλήθειες: Δεν είναι δυνατόν να δεχόμαστε ως πολίτες που ματώνουμε οικονομικά για να πληρώσουμε τις εξυπνάδες, τις ιδέες ή ακόμα και τα καπρίτσια του κάθε αιρετού το κάθε τι. Δεν είναι δυνατό να μην …θυμώνουμε πραγματικά, να μην απαιτούμε λύσεις και προοπτικές για το μέλλον.
Αυτό βέβαιαπου πρέπει να δούμε είναι ότι σε όλες τις βαθμίδες της τοπικής αυτοδιοίκησης υπάρχει ένα …πάρτι αναθέσεων, πρακτική που πρέπει όχι απλώς να σταματήσει, αλλά να καταργηθεί μια για πάντα, καθώς εξελίσσεται σε εργαλείο πελατειακών εξυπηρετήσεων ή απλά καταστρατηγείται στο βωμό αλληλοεξυπηρετήσεων.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρέπει να μας απασχολεί είναι κυρίως το τι “παράθυρο” θα έχει στο μέλλον η Ήπειρος και όχι πόσα θα παίρνει αυτός που θα κλείνει τα παράθυρα, χωρίς σε καμία περίπτωση φυσικά αυτό να σημαίνει ότι αποδεχόμαστε την αστειότητα αυτή.
Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα: Στην Ήπειρο δεν μιλαει κανένας για μέλλον, για τις εξελίξεις που τρέχουν και επιμένουμε να τις αντιμετωπίζουμε με συνταγές και τακτικές προ-περασμένου αιώνα.
Σωρεία οι δείκτες και οι αναφορές που το επισημαίνουν:
Τελευταίοι στον τουρισμό (παρά τα εκατομμύρια που ξοδεύονται ένας θεός ξέρει πως και που), μια καθημερινότητα που σε κάνει να θέλεις να αλλάξεις όχι πόλη αλλά Περιφέρεια, ανεργία νέων και ηλικιωμένων χειρότερη από ποτέ, δρόμοι επικίνδυνοι γεμάτοι παγίδες θανάτου -παρά τα εκατομμύρια των …κόμβων-, επιχειρήσεις που φυτοζωούν και που κανείς δεν νοιάζεται, υπογεννητικότητα και δημογραφική εξάντληση, αιθαλομίχλη χειρότερη από παντού, πανάκριβο κόστος ενέργειας για θέρμανση, ένα πανεπιστήμιο -κόσμημα που συρρικνώνεται διαρκώς, ένα αεροδρόμιο στο όνομα μόνο “διεθνές” που δεν μπορεί ούτε στοιχειωδώς να φέρει αεροπορικές για σύνδεση με την Αθήνα και πολλά άλλα…
Αν τα προβάλλει όλα αυτά κανείς στο μέλλον, μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι δεν πάμε καθόλου μα καθόλου καλά. Όταν οι άλλοι “τρέχουν” εμείς πάμε …όπισθεν ολοταχώς…
Για αυτά και για το μέλλον σε αυτό εδώ τον τόπο θα πει κάποιος κάτι ή θα κλαίμε τη μοίρα μας, ως συνήθως μετά από μερικά χρόνια;
Epirus News
