Στην ειδική συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής για την επέτειο του Πολυτεχνείου, ο υπεύθυνος Παιδείας και βουλευτής Αττικής του Ποταμιού Γ. Μαυρωτάς αναφέρθηκε στο τότε σύνθημα «ψωμί, παιδεία, ελευθερία».
Σύνθημα που, όπως είπε τώρα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Κάνοντας μάλιστα μια αντιπαραβολή του συμβολισμού τότε και τώρα, σημείωσε ότι στις μέρες μας «ψωμί» είναι η δουλειά, το νούμερο ένα ζητούμενο, ιδίως για τους νέους που μαστίζονται περισσότερο από την ανεργία. Η «παιδεία» συνεχίζει να είναι το διαρκές ζητούμενο, ειδικά τώρα στην περίοδο της κρίσης, γιατί όπως σχολίασε: «αν για να βγούμε από την κρίση χρειαζόμαστε δουλειές, για να μην ξαναμπούμε, χρειαζόμαστε σχολεία». Εμμένοντας στα θέματα παιδείας, ο κ. Μαυρωτάς τόνισε ότι τα σχολεία πρέπει να σε μαθαίνουν να μαθαίνεις και όχι να τα ξέρεις όλα, ενώ, όπως είπε, «τα Πανεπιστήμια πρέπει να είναι ανοικτά στον κόσμο και στην κοινωνία κι όχι τσιφλίκια οργανωμένων μειοψηφιών κι εστίες συναλλαγής».
Συνεχίζοντας, αναφέρθηκε στη «δικαιοσύνη», που είναι το νέο τρίτο συνθετικό του συνθήματος. Δικαιοσύνη που σημαίνει ίσες ευκαιρίες, αξιοκρατία, διαφάνεια και λογοδοσία για όλους, αντί της εμπεδωμένης εδώ και 40 χρόνια, πελατοκρατίας και της νοοτροπίας «υπάρχει τρόπος κι όχι κόπος».
Ο βουλευτής του Ποταμιού, ως καθηγητής και ο ίδιος στο Πολυτεχνείο, σημείωσε ότι το Πολυτεχνείο πρέπει ξανά να πρωταγωνιστήσει, όπως το 1973. Η Ελλάδα πρέπει να παράγει και όπως είπε χαρακτηριστικά: «Το σημερινό Πολυτεχνείο πρέπει να είναι ένα από τα άλογα που θα τραβήξουν το κάρο». Και για να γίνει αυτό, συνέχισε, «η καινοτομία και η επιχειρηματικότητα πρέπει να μπουν στο λεξιλόγιο των νέων μηχανικών προκειμένου να δημιουργηθούν δουλειές».
Ο κ. Μαυρωτάς αναφέρθηκε και στα όσα τραγικά διαδραματίστηκαν το βράδυ της περασμένης Παρασκευής στο Παρίσι, λέγοντας ότι ο φονταμενταλισμός και τα καλάσνικοφ απειλούν τις ανοικτές κοινωνίες, απειλούν τη δημοκρατία, απειλούν την ελευθερία. Μάλιστα, προέτρεψε το φετινό μήνυμα του Πολυτεχνείου να είναι ταυτόχρονα και ένα μήνυμα αλληλεγγύης απέναντι στο Γαλλικό λαό, που στα σκοτεινά χρόνια της χούντας έδειξε τη δική του αλληλεγγύη στους Έλληνες.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, αναφέρθηκε και στις πράξεις της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία, όπως είπε, πρέπει να πιστέψει στις αλλαγές, σε αυτές όμως που χρειάζονται οι πολλοί κι όχι αυτές που βολεύουν λίγους. Μάλιστα, είπε ότι πρέπει επιτέλους να κυβερνήσει, να πάψει να είναι ακίνητη και να κοιτάει στο παρελθόν, και βέβαια να αναζητήσει τις μεγάλες συναινέσεις. Δυστυχώς, όμως, όπως τόνισε, μέχρι στιγμής δεν έχει δείξει ότι το θέλει και είναι έτοιμη για «αναστροφή».
Κλείνοντας και επανερχόμενος στο σύγχρονο μήνυμα της επετείου του Πολυτεχνείου, αναφέρθηκε σε ένα σύνθημα που είναι γραμμένο σε ένα τοίχο της Σχολής Χημικών Μηχανικών και το οποίο εκφράζει σε 4 μόνο λέξεις όλη την αγωνία της φοιτητικής (κι όχι μόνο) νεολαίας: «Το Πολυτεχνείο ζει… Εμείς;».
