Γράφει ο Νηφάλιος
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να αμφισβητήσει κανείς τους χειρισμούς της Κυβέρνησης σε πλείστα θέματα. Νομίζω πως στο θέμα των απανωτών Αλβανικών προκλήσεων, ο χειρισμός έως τώρα είναι τουλάχιστον σωστός.
Και αυτό, γιατί οι Αλβανοί διαρκώς εκτίθενται από μόνοι τους με τις «γκάφες» που κάνουν. Η ιστορία είναι γνωστή και παραποιείται μόνον από όσους έχουν συμφέροντα. Εννοείται, ότι «Τσάμικο» θέμα δεν υπάρχει. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή η Αλβανία επιλέγει να παίξει ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Από τη μια κρατάει ζωντανές τις αλυτρωτικές φωνές στο εσωτερικό της – φωνές που ο ίδιος ο Ράμα ασπάζεται και στις οποίες στηρίχθηκε εν πολλοίς για να εκλεγεί – και από την άλλη παίζει το παιχνίδι της Τουρκίας, η οποία εποφθαλμιά την ΑΟΖ που υπάρχει βόρεια της Κέρκυρας.
Εννοείται ότι ο κάθε Ράμα δεν νοιάζεται για την υποτιθέμενη «γενοκτονία» των Τσάμηδων, όσο νοιάζεται για την ΑΟΖ που βάσει συμφωνίας δεν έχει. Η ΑΟΖ – πλούσια σε φυσικό αέριο – ανήκει στην Ελλάδα και αν για κάτι μπορεί να κατηγορήσει κανείς την χώρα μας, έως τώρα, είναι ότι δεν έχει εγείρει τις διαδικασίες για την αξιοποίησή της.
Η Τουρκία, μέσω Αλβανίας, επιθυμεί την αξιοποίηση της ΑΟΖ, κάτι όμως που έρχεται σε αντίθεση με τις «διπλωματικές» της κινήσεις στο μεταναστευτικό, οι οποίες έχουν οδηγήσει στο «πάγωμα» της ενταξιακής της πορείας στην Ε.Ε.
Εδώ κάπου μπαίνουν οι γκάφες της Αλβανίας, η οποία είναι σχεδόν με το 1,5 πόδι στην Ε.Ε., δέχεται όμως να παίξει το επικίνδυνο παιχνίδι των Τούρκων, απέναντι σε ένα κράτος – μέλος – Ελλάδα – που αυτή τη στιγμή και παρά τις δυσκολίες έχει ισχυρότερη φωνή στην Ε.Ε.
Ορθώς, λοιπόν, το Ελληνικό ΥΠΕΞ αφήνει να εξελίσσονται οι Αλβανικές «γκάφες», καθώς έτσι προφανώς σκέφτεται ότι αποδομεί τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αλβανίας, ενώ αποδυναμώνει την Τουρκία.
