«Έτσι είμαι εγώ και δεν μπορώ ούτε και θέλω ν’ αλλάξω»…
Ωραία ακούγεται σε ένα τραγούδι. Έχει μια δόση περηφάνιας και μια μελωδική δραματικότητα. Στην πραγματική ζωή όμως, αυτή η στάση συχνά δεν είναι δείγμα «καθαρού» χαρακτήρα, αλλά σημάδι φόβου.
Όλοι έχουμε συναντήσει ανθρώπους που φαίνονται εγκλωβισμένοι σε έναν ατέρμονο κύκλο της ίδιας συμπεριφοράς, χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία «έτσι είμαι εγώ».
Πολλοί μάλιστα, θεωρούν ότι έτσι υπερασπίζονται την αυθεντικότητά τους. Πιστεύουν ότι, παραμένοντας αμετακίνητοι στις συνήθειες και τις συμπεριφορές τους, δείχνουν πίστη στον εαυτό τους και δεν υποκύπτουν στις πιέσεις του περιβάλλοντος. Δεν είναι όμως έτσι.
Η αυθεντικότητα, δεν είναι στασιμότητα, αλλά η ειλικρίνεια να αναγνωρίζουμε ποιοι είμαστε σήμερα και το θάρρος να εξελισσόμαστε αύριο. Το να επιμένει κανείς στο «έτσι είμαι» μπορεί να δίνει μια αίσθηση σταθερότητας, όμως κρύβει τον φόβο της αλλαγής. Και τελικά, αντί να ενισχύει την αυθεντικότητα, την περιορίζει, αφού αρνείται τη φυσική τάση του ανθρώπου να αναπτύσσεται, να μαθαίνει, να προσαρμόζεται και τελικά να εξελίσσεται.
Η αυθεντικότητα, δεν σημαίνει να μένουμε ίδιοι για πάντα· σημαίνει να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να αλλάζει, χωρίς να χάνουμε την εσωτερική μας αλήθεια.
Τι λείπει από τους ανθρώπους που δηλώνουν «έτσι είμαι εγώ»
Η διάθεση να γίνουν καλύτεροι
Όταν κάποιος επαναλαμβάνει συνεχώς τη φράση «έτσι είμαι», αυτό λειτουργεί συχνά σαν αμυντικός μηχανισμός, ένα τείχος που υψώνεται για να αποφευχθεί η είσοδος στον χώρο της προσωπικής ανάπτυξης.
Το παράδοξο είναι πως αυτή η απροθυμία δεν προέρχεται από έλλειψη διάθεσης να γίνουν καλύτεροι. Είναι περισσότερο ο φόβος για το άγνωστο, η δυσφορία και η αβεβαιότητα που συνοδεύουν την αλλαγή. Προσωπική ανάπτυξη δεν σημαίνει να γίνεις κάποιος άλλος. Σημαίνει να ανακαλύψεις και να καλλιεργήσεις μέρη του εαυτού σου που υπήρχαν μέσα σου, αλλά είχαν καταπιεστεί ή παραμεληθεί.
Η ρύθμιση του συναισθήματος
Κάποτε, μια γνωστή μου εκπαιδευτικός στο γυμνάσιο, έχασε την ψυχραιμία της στην τάξη σε τέτοιο βαθμό, ώστε χαστούκισε έναν μαθητή. Και για να υπερασπιστεί τον εαυτό της, έριξε όλη την ευθύνη στον μαθητή, προσθέτοντας ότι εκείνη δεν ανέχεται τέτοιες συμπεριφορές.
Η οξύθυμη συμπεριφορά δεν είναι αυθεντικότητα, ούτε τίτλος τιμής. Είναι σημάδι ότι αφήνουμε τα συναισθήματα να μάς ελέγχουν, αντί να τα ελέγχουμε εμείς. Ωριμότητα σημαίνει ρύθμιση συναισθήματος. Να κατανοούμε τα συναισθήματά μας, να τα διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά και να τα χρησιμοποιούμε ως οδηγό για παραγωγική συμπεριφορά.
Η ευελιξία (ευέλικτος όχι αριβίστας)
Συχνά οι «έτσι είμαι εγώ» γίνονται άκαμπτοι, γιατί η ακαμψία είναι βολική και ασφαλής. Πολλοί συγχέουν την ευελιξία με την πονηριά ή με το να είναι κάποιος αριβίστας. Δηλαδή να ανεβαίνει κάποιος κοινωνικά ή επαγγελματικά με κάθε μέσο. Συχνά χωρίς ηθικούς φραγμούς, κυνηγώντας αποκλειστικά το προσωπικό του συμφέρον.
Αντίθετα, η ευελιξία είναι δείγμα ωριμότητας: η ικανότητα να προσαρμόζεσαι χωρίς να προδίδεις τον εαυτό σου, να συνεργάζεσαι χωρίς να χάνεις την ταυτότητά σου και να εξελίσσεσαι χωρίς να απαρνείσαι τις αξίες σου. Εκεί όπου ο «καπάτσος» βρίσκει κόλπα για να αποφύγει δυσκολίες, ο ευέλικτος βρίσκει λύσεις για να τις ξεπεράσει.
Η αυτογνωσία
Η ψυχολογία αναφέρει το «παράθυρο Τζοχάρι» (Johari window), ένα εργαλείο αυτογνωσίας το οποίο αποτελείται από τέσσερις ζώνες:
- την ελεύθερη ζώνη: το κομμάτι του εαυτού σας που γνωρίζουν οι άλλοι και εσείς
- την τυφλή ζώνη
- την κρυφή ζώνη: όλα όσα γνωρίζετε για τον εαυτό σας, αλλά είναι άγνωστα στους άλλους
- την άγνωστη ζώνη: πράγματα που δεν γνωρίζουν οι άλλοι αλλά ούτε κι εσείς για τον εαυτό σας
Όταν κάποιος λέει «έτσι είμαι εγώ», συνήθως είναι κολλημένος στην τυφλή ζώνη— εκεί όπου οι άλλοι βλέπουν πράγματα για τον χαρακτήρα του, τα οποία ο ίδιος δεν αναγνωρίζει. Και αρνείται να εξερευνήσει την «άγνωστη» ζώνη, όπου κρύβεται δυναμική για νέα στοιχεία του εαυτού του.
Το να είστε ανοιχτοί στην αλληλεπίδραση και πρόθυμοι να εξερευνήσετε το άγνωστο μπορεί να σας μεταμορφώσει: αποκαλύπτετε πλευρές της ταυτότητάς σας που μέχρι τότε αγνοούσατε.
Η ενσυναίσθηση
Η προσκόλληση στο «έτσι είμαι» μπορεί να μάς αποκόψει από τις εμπειρίες και τις οπτικές των άλλων. Αυτό υψώνει τείχη που εμποδίζουν την ουσιαστική κατανόηση και τη σύνδεση με τους γύρω μας.
Κάθε άνθρωπος κουβαλά τη δική του μοναδική διαδρομή, γεμάτη χαρές και δυσκολίες. Αν επιμένουμε να μη αλλάζουμε, χάνουμε την πλούσια εμπειρία αυτής της κοινής ανθρώπινης πορείας. Η καλλιέργεια ενσυναίσθησης εμπλουτίζει όχι μόνο τις σχέσεις μας αλλά και τη δική μας ζωή, ανοίγοντάς μας σε νέες οπτικές και εμπειρίες που μας οδηγούν σε ανέλπιστη ανάπτυξη.
Η ψυχική ανθεκτικότητα
Η ζωή είναι γεμάτη ανατροπές, αποτυχίες και απογοητεύσεις. Η ανθεκτικότητα δεν σημαίνει απλώς να αντέχεις· σημαίνει να μαθαίνεις, να εξελίσσεσαι και να βγαίνεις πιο δυνατός.
Οι δυσκολίες δεν είναι μόνιμα εμπόδια αλλά προσωρινοί σκόπελοι. Η ανθεκτικότητα μας δίνει τη δύναμη να βλέπουμε τα προβλήματα σαν ευκαιρίες για βελτίωση.
Το ανοιχτό μυαλό
Η δεκτικότητα στις νέες ιδέες είναι κρίσιμη για την προσωπική ανάπτυξη. Αν μένουμε κλεισμένοι στη φράση «έτσι είμαι», είναι σαν να αρνούμαστε να γυρίσουμε σελίδα σε ένα βιβλίο.
Το ανοιχτό μυαλό δεν σημαίνει να αποδεχόμαστε άκριτα τα πάντα· σημαίνει να εξετάζουμε νέες οπτικές και να έχουμε ευελιξία να προσαρμοζόμαστε σε καινούργια δεδομένα.
Η αποδοχή του εαυτού
Η εξέλιξη δεν σημαίνει να γίνουμε άλλοι, αλλά να φτάσουμε στην καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Αυτό αρχίζει με την αποδοχή: των δυνάμεων, των αδυναμιών, των επιτυχιών και των αποτυχιών μας.
Η νοοτροπία «έτσι είμαι» μας εγκλωβίζει. Η συμφιλίωση με τον εαυτό μάς απελευθερώνει, μας επιτρέπει να εξελιχθούμε και να προχωρήσουμε. Η αλλαγή απαιτεί δέσμευση, υπομονή και θάρρος. Όμως μέσα σε αυτή τη διαδικασία ανακαλύπτουμε το πραγματικό μας δυναμικό. Όπως είπε ο ψυχολόγος Carl Rogers: «Το παράδοξο είναι πως όταν αποδέχομαι τον εαυτό μου όπως ακριβώς είμαι, τότε μπορώ να αλλάξω».
Κάθε μικρό βήμα προς την εξέλιξη είναι ένα βήμα προς μια πλήρη και αυθεντική ζωή.
πηγή: ertnews.gr
