Μήπως ανήκετε σ’ εκείνους που πολύ συχνά ή σχεδόν πάντοτε φταίνε για όλα; Μήπως νιώθετε συνεχώς ότι θα θέλατε «να μπείτε στο συρτάρι» για να μην επισκιάζετε τους άλλους; Μήπως θέλετε να είναι όλοι οι γύρω σας ευχαριστημένοι, με αποτέλεσμα να μην είστε εσείς;
Παράλληλα, προσπαθείτε με κάθε τρόπο να μην υπάρχουν συγκρούσεις γύρω σας. Προτιμάτε να εισπράττετε εσείς τους «κραδασμούς» των αντιπαραθέσεων για να ελαχιστοποιείται η απόρριψη και η απογοήτευση για τους άλλους.
Τα σημάδια που φανερώνουν ότι έχετε αυξημένο αίσθημα προσωπικής ευθύνης:
- 1. Αισθάνεστε ενοχές όταν λέτε «όχι» ή που είστε ο εαυτός σας,
- 2. Δυσκολεύεστε να δεχτείτε ή να ζητήσετε βοήθεια,
- 3. Ανησυχείτε μήπως επισκιάσετε τους άλλους,
- 4. Υποβαθμίζετε τις ανάγκες και τις προσδοκίες σας,
- 5. Υποθέτετε πως οι άλλοι δεν θα αναλάβουν τις ευθύνες τους, οπότε καταλήγετε να το κάνετε εσείς αυτό,
- 6. Επιδιώκετε ανεξαρτησία σε ακραίο βαθμό,
- 7. Επηρεάζεστε πολύ από τα συναισθήματα των άλλων,
- 8. Κάνετε τον «ψυχολόγο» σε συγγενείς και φίλους,
- 9. Νιώθετε πικρία όταν οι άλλοι αισθάνονται ότι δικαιούνται την καλοσύνη και την υποστήριξή σας.
Γιατί συμβαίνει;
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μαθαίνουμε να έχουμε υψηλή αίσθηση ευθύνης, όπως και να τα παίρνουμε όλα επάνω μας.
Ωστόσο, η περισσότερο συνηθισμένη αιτία είναι ότι κάποιος μάς έχει«εκπαιδεύσει» από την παιδική μας ηλικία να έχουμε τον συγκεκριμένο ρόλο. Κάποιος, μάς έχει μάθει ότι έχουμε αξία μόνο όταν παρέχουμε φροντίδα. Έτσι όλες οι διαπροσωπικές μας σχέσεις στηρίζονται στην «επιταγή» της φροντίδας και της «θυσίας» για τους άλλους.
Πώς μπορούμε να αλλάξουμε;
Καταρχάς, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε την υπερβολή μας στο θέμα ανάληψης της ευθύνης.
Το επόμενο βήμα είναι να αποδεχτούμε ότι δεν μπορούμε εμείς να αλλάξουμε τους άλλους.
Στη συνέχεια, θα πρέπει να θέσουμε τα όριά μας. Δηλαδή να βρούμε πού αρχίζουμε εμείς και πού τελειώνουν οι άλλοι. Ποιων είναι πιο σημαντικές οι ανάγκες; Των άλλων ή οι δικές μας; Τι μπορούμε να ανεχτούμε και τι όχι;
Φυσικά θα πρέπει να προηγηθεί το βήμα της αναγνώρισης των επιθυμιών μας.
Ένα άλλο βήμα είναι η αποδοχή του εαυτού μας, δηλαδή να αποδεχτούμε τόσο τα δυνατά μας σημεία όσο και τα προσωπικά μας ελαττώματα.
Και τέλος, το κοινότοπο αλλά αναγκαίο, να αντιληφθούμε ότι δεν χρειάζεται και δεν πρέπει να αρέσουμε σε όλους. Εάν συμβαίνει- να αρέσουμε σε όλους- σημαίνει ότι αυτό που βλέπουν οι άλλοι δεν είναι ο αυθεντικός εαυτός μας.
πηγή: ertnews.gr
