Η Αγωνιστική Συσπείρωση εργαζομένων Γ.Ν.Πρέβεζας κάνει γνωστό ότι στη συνεδρίαση στις 4/11/2011, μετά από πρόταση της στο Δ.Σ. του συλλόγου, εγκρίθηκε το παρακάτω ψήφισμα:
«« Καταγγέλλουμε τη δολοφονική επίθεση ομάδων φασιστοειδών, αναρχικών, χρυσαυγιτών, ανθρώπων του Καρατζαφέρη, γνωστών κουκουλοφόρων που επιχείρησαν να χτυπήσουν τη μεγαλειώδη απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο ενός συναδέλφου μας, οικοδόμου και πολλούς τραυματίες.
Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη. Η επιχείρηση τρομοκράτησης, συκοφάντησης και καταστολής του εργατικού λαϊκού κινήματος πηγάζει από κρατικές δομές, από κέντρα και υπηρεσίες. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία, αυτό δείχνει και η δολοφονική επίθεση.
Οι κουκουλοφόροι ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας το δικό της στόχο που οι δυνάμεις καταστολής, οι εκβιασμοί και οι απειλές της απέτυχαν, για να τρομοκρατήσουν το λαό για να σκύψει το κεφάλι. Αντικειμενικά προκύπτει ότι τα ίδια κέντρα εκτέλεσαν την προβοκατόρικη δολοφονική πυρπόληση της Μαρφίν τη μέρα ψήφισης του μνημονίου στις 5 Μαΐου 2010.
Καταγγέλλουμε ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης που προσπαθούν να χρεώσουν ευθύνες στο Π.Α.ΜΕ. για τα επεισόδια. Είναι τα ίδια ΜΜΕ που συκοφαντούν τους αγώνες των εργαζομένων, χύνουν τόνους λάσπης σε βάρος μας .Η 48ώρη απεργία δεν ήταν η κορύφωση αλλά η αφετηρία νέων σκληρών, ανυποχώρητων αγώνων σε ευθεία σύγκρουση με το κεφάλαιο και τους υπηρέτες τους, για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.
Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας θα είναι μακρύς και δύσκολος. Δεν ξεμπερδεύει κανείς με ένα ντου ή με την ψήφιση ενός νόμου.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του νεκρού συναδέλφου μας. Υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε με ακόμη μεγαλύτερη ορμή και αποφασιστικότητα τους αγώνες για τα οράματα που μαζί παλεύαμε.
Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε έχουμε ανάγκη από ένα εργατικό κίνημα που θα βάζει εμπόδια, θα καθυστερεί τα κυβερνητικά μέτρα, θα οργανώνει την πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών στρωμάτων, θα μπαίνει μπροστά στην πάλη για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Ταυτόχρονα, θα δίνει προοπτική, θα συνδέει την καθημερινή πάλη με την αναγκαιότητα για ανάπτυξη που θα έχει ως κύριο και αποκλειστικό σκοπό τις ανάγκες του λαού και όχι των μονοπωλίων. »»
