Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Όπως οι περισσότεροι Έλληνες, παρακολούθησα και εγώ απόψε το debate των πολιτικών μας αρχηγών. Ήλπιζα πριν αρχίσει, αν όχι να γίνω σοφότερος, τουλάχιστον να πάρω επαρκείς απαντήσεις σχετικά με το κυρίαρχο ζήτημα το οποίο απασχολεί σήμερα την ελληνική κοινωνία, το οποίο είναι ένα και μόνο: Πως θα επιτύχουμε τη βελτίωση της θέσης του καθενός μας, με παράλληλη εμπέδωση αισθήματος κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δυστυχώς, ακόμη μία φορά παρακολουθήσαμε και στο ανώτατο επίπεδο μια αοριστολογία χωρίς αρχή και τέλος. Ακούσαμε να επαναλαμβάνονται μονότονα εκφράσεις και απόψεις οι οποίες προφανώς “πουλάνε” καλά, για να χρησιμοποιήσουμε λίγο τη γλώσσα της επικοινωνιακής πιάτσας.
Βαρεθήκαμε να ακούμε αμέτρητες φορές, από όλους ανεξαιρέτως, τα ίδια τετριμμένα και χιλιοειπωμένα, παντού και πάντα πάντως αόριστα… : Καινοτομίες, τεχνολογίες, έρευνες, παραγωγική ανασυγκρότηση, αδύναμοι, μέριμνα, φτώχεια, ενεργειακοί κόμβοι, μετανάστες, για να σταχυολογήσω λίγα μόνο από τα όσα ακούστηκαν, και φυσικά το “άγιο δισκοπότηρο” της πολιτικής μας τάξης, τη μεταρρύθμιση (όπου ο καθένας εννοεί και κάτι διαφορετικό πίσω από αυτή τη λέξη βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα).
Οι αρχηγοί προσπάθησαν να γίνουν αρεστοί. Προσπάθησαν να “καλοπιάσουν” το ακροατήριο τους – τα εκατομμύρια των Ελλήνων – ακροβατώντας λεκτικά ανάμεσα σε σοφιστείες και λογικά άλματα. Δυστυχώς όμως, οι πολίτες έχουν τελείως άλλη ατζέντα από αυτά που ακούστηκαν απόψε.
Είδαμε δηλαδή και απόψε μια επανάληψη στο ανώτατο επίπεδο αυτού που βλέπουμε χρόνια τώρα σε κάθε συζήτηση, σε κάθε δημόσιο διάλογο, σε κάθε προσπάθεια ανταλλαγής απόψεων:
Την τεράστια απόσταση των επαγγελματιών της πολιτικής από τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, όλους τους υπόλοιπους δηλαδή, και συνάμα το λόγο που τους κάνει να αποστρέφονται την πολιτική!
Είδαμε να τυρβάζουν περί άλλων, με την έπαρση όσων βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, είδαμε να μην εξειδικεύουν απολύτως τίποτε. Να δίνουν μόνο ευχές. Χωρίς καμία αναφορά σε συγκεκριμένα σχέδια και πράξεις.
Ακούσαμε ευχές και …νουθεσίες. Είδαμε να αυτο-συγχαίρονται (ο καθένας για τη δική του κυβερνητική περίοδο), χωρίς όμως να μπαίνουν στη λογική του να απευθύνουν στον εαυτό τους πρώτα και στους άλλους έπειτα, το ερώτημα αν ο πολίτης κέρδισε ή έχασε από τη θητεία τους και από τα όσα θέλουν να εφαρμόσουν.
Δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα με το τρέχον πολιτικό του προσωπικό, έχασε απόψε ακόμα μια ευκαιρία: Να δώσει στον πολίτη μια ελπίδα για το αύριο. Γιατί κάθε προσπάθεια κοινωνικής ανασυγκρότησης & αποκατάστασης έχει ένα και μόνο προαπαιτούμενο: Τη συμμετοχή όλων, με ειλικρίνεια, ανιδιοτέλεια και σοβαρότητα. Αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζεται ηγεσίες ολκής που να εμπνέουν και να “μπαίνουν μπροστά” πρώτοι. Πράγμα που δεν είδαμε ούτε απόψε…
Ποιος τελικά κέρδισε απόψε; Δυστυχώς μόνο οι ακραίοι, οι γραφικοί και το …λευκό!!!
Ν.Β.
*Σοφιστεία: επιχείρημα ή συλλογισμός που, αν και φαίνεται σωστός, είναι λανθασμένος και γίνεται συνήθως με κακοπιστία με σκοπό την “εξαπάτηση” του συνομιλητή/ακροατή [Wikipedia]
