Δεν εκβιαζόμαστε! Αποφασιστικά στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης!
Παραδοσιακά η πρωτομαγιά ήταν μια μέρα – σύμβολο για την Αριστερά και το παγκόσμιο εργατικό κίνημα.
Το 1893 πρωτοπόροι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο στην Αθήνα, διεκδικώντας 8ωρη εργασία, τη καθιέρωση της Κυριακής ως αργίας και ασφάλιση για τα θύματα εργατικών ατυχημάτων.
Το 2015, 122 χρόνια μετά, οι δυνάμεις της εργασίας συνεχίζουν να αγωνίζονται για τα ίδια αιτήματα.
Η ανελέητη νεοφιλελεύθερη επίθεση των πιο ακραίων και αδηφάγων τμημάτων του διεθνούς και του ντόπιου κεφαλαίου έχει φέρει σε απόγνωση τις δυνάμεις της εργασίας: εργασιακά δικαιώματα που κερδήθηκαν με αγώνες όλα αυτά τα χρόνια κατεδαφίζονται. Οι «ελαστικές» σχέσεις εργασίας τείνουν να γίνουν ο κανόνας και η 8ωρη δουλειά η εξαίρεση. Ξαναμπαίνει το ζήτημα της υπεράσπισης της Κυριακάτικης αργίας. Οι εργαζόμενοι νέοι είναι οι πρώτοι στο στόχαστρο της ολιγαρχίας του πλούτου με εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς να αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Οι απόμαχοι της δουλειάς καλούνται να ζήσουν με συντάξεις πείνας.
Οι συλλογικές συμβάσεις καταργήθηκαν και μαζί τους ψαλιδίζεται η δυνατότητα των εργαζομένων να παλέψουν συλλογικά για το μέλλον τους. Η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων είναι το όνειρο της ολιγαρχίας του πλούτου, η ανεργία είναι η καθημερινότητα των εργαζομένων.
Όλα αυτά τα ζήσαμε στη χώρα μας στα πέντε χρόνια της μνημονιακής καταστροφής. Και όλα αυτά τα κανάλια της διαπλοκής και το σάπιο ντόπιο πολιτικό σύστημα τα χαιρέτισε ως «μεταρρυθμίσεις» για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας «μας» και την έξοδο από τη κρίση χρέους, που δημιουργήσαμε «όλοι μαζί», αφού «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Και όταν ο ελληνικός λαός με την ιστορική ψήφο του στις 25 Γενάρη του 2015, διεκδίκησε αλλαγή αυτής της καταστροφικής για την εργασία πορείας, τότε συνάντησε την πιο λυσσασμένη αντίδραση από τους ίδιους τους ακραίους αντιδραστικούς κύκλους του εξωτερικού αλλά και του εσωτερικού.
Αμφισβητείται η ίδια η υπόσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας.
Μας ζητούν να ακολουθήσουμε την ίδια, αδιέξοδη και καταστροφική πορεία της μνημονιακής πενταετίας, σαν να μη συνέβη τίποτα, σαν να μην εκφράστηκε ο λαός στην κάλπη.
Πρέπει να υπερασπίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις την κυβέρνηση στη σκληρή διαπραγμάτευση για μια έντιμη συμφωνία με τους δανειστές σε όφελος των δυνάμεων της εργασίας. Πρέπει να κλείσουμε οριστικά το δρόμο στους ακραίους αντιδραστικούς κύκλους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Τίποτα δε μπορεί να σταματήσει έναν λαό αποφασισμένο!
Οι αγώνες μας για κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας, για δημοκρατία, για μια ζωή με αξιοπρέπεια θα νικήσουν!
Τα οράματά μας για μια άλλη κοινωνία, όπου ο άνθρωπος θα είναι πάνω από τα κέρδη, είναι για πάντα ζωντανά!
Την Παρασκευή 1η Μάη όλες και όλοι δίνουμε δυναμικό παρών στις 10:00 πμ στο Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας!
