Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Ο πολιτικός είναι πρώτιστα και πάνω από όλα ΚΑΙ πολίτης και ο ίδιος. Ως τέτοιος, λοιπόν, οφείλει να δίνει παντού και πάντα το καλό παράδειγμα, πολύ περισσότερο από τους λεγόμενους «απλούς» πολίτες, είναι – δεν είναι υποχρεωμένος από νόμους, διότι υπάρχει και κάτι που λέγεται ήθος.
Γενικότερα, το «μα καλά δεν με ξέρεις;» δεν έχει σε καμία περίπτωση, καμία μα καμία θέση ως απάντηση προς εντεταλμένο όργανο της πολιτείας που απλώς κάνει τη δουλειά του και δεν είναι καθόλου υποχρεωμένο να ξέρει τον οποιονδήποτε.
Επίσης, εκτός από παροιμιώδης αγένεια, το «δεν με ξέρεις;» κατά βάθος υπονοεί το νεοελληνικό «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;», νοοτροπία απολύτως καταδικαστέα και βαθύτατα αντιδημοκρατική και εξόχως απειλητική, παρά τη συγκαλυμμένη εκφορά της. Ιδίως δε όταν αναφερόμαστε σε πολιτικούς, η νοοτροπία αυτή είναι και άκρως παλαιοκομματική και έρχεται από άλλες εποχές, στις οποίες σίγουρα κανείς δεν θέλει να επιστρέψουμε.
Ο κάθε κύριος (κι η καθεμιά κυρία), ασχέτως αριθμού γραμμάτων που αποφασίζει να χρησιμοποιεί για τη γραφή του ονόματος του, όταν δεν επιθυμεί να υποβάλλεται σε ελέγχους λιμένων, άσχετα αν είναι βουλευτής, αρχιεπίσκοπος, αστροναύτης πρόσκοπος ή …σοβατζής, να αγοράσει ελικόπτερο για να μη χρησιμοποιεί την ακτοπλοΐα για τις μετακινήσεις του. Αν τη χρησιμοποιεί, σαν τους κοινούς θνητούς,τότε θα υποβάλλεται αγόγγυστα και σε όποιον έλεγχο αποφασιστεί. Τελεία και παύλα!
Επίσης, σε όποιον δεν αρέσει ο τρόπος λειτουργίας των θεσμών αυτής της χώρας δεν τον υποχρεώνει κανένας ούτε να παραμένει ούτε και να πολιτεύεται σε αυτήν.
Άντε γιατί έχουμε και σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε από το πρόβλημα του καθενός!
Ν.Β.
