Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Οι συζητήσεις με τους πιστωτές, παρ’όλες τις προηγούμενες σοβαρές υποχωρήσεις από ελληνικής πλευράς, βρίσκονται ουσιαστικά σε αδιέξοδο: Το μόνο που φαίνεται ότι πετυχαίνει για την ώρα τουλάχιστον η κυβέρνηση είναι η παράταση κατά ένα έτος για την πώληση δανείων σε funds (1/1/2018 αντί 1/1/2017).
Αυτό το πετυχαίνει όχι βέβαια λόγω της …διαπραγματευτικής της δεινότητας, αλλά λόγω του ότι υπάρχουν τεχνικά θέματα εξ αιτίας των οποίων δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί νωρίτερα η μεγάλη αυτή αθλιότητα (η ληστεία της πώλησης των κόκκινων δανείων, διότι περί ληστείας ουσιαστικά πρόκειται).
Είναι σαν να λέμε δηλαδή, ότι το λιοντάρι αποφασίζει να φάει το θύμα του για …απογευματινό, αντί μεσημεριανό και το θύμα να πανηγυρίζει με θόρυβο τη …μεγάλη του διαπραγματευτική νίκη!
Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση υποχωρεί παντού, έχει δεχτεί τα πάντα, ακόμα και όσα γνωρίζουν πολύ καλά ότι θα καταστρέψουν την ημιθανή ελληνική οικονομία, όπως την άλλη αθλιότητα, του να οριστεί πλαφόν …10 μισθών στην ελάχιστη εισφορά του ΤΕΒΕ (ΟΑΕΕ)!!!! Με αυτές τις αλχημείες, με το νέο καθεστώς, έρχεται επιβάρυνση της τάξης του …200-300% για τους δυστυχείς ασφαλισμένους που είχαν την ατυχή έμπνευση να ανοίξουν επιχείρηση στην Ελλάδα και ως εκ τούτου να μπλέξουν με το ληστρικό αυτό οργανισμό!
Ακριβώς η ίδια στάση και στα φορολογικά, όπου κατεβαίνει διαρκώς ο πήχης, στο αφορολόγητο μισθωτών, κλπ.
Σε συνδυασμό με την αλματώδη αύξηση των έμμεσων φόρων (εξ ορισμού άδικων), αλλά και με τα συμφωνηθέντα στο 4ο μνημόνιο, ο όρος “φορολογικός εφιάλτης” φτάνει κυριολεκτικά σε άλλες διαστάσεις!
«Και ενώ αυτοί σε κλέβουν, τον κλέφτη να γυρεύουν», είχε γράψει κάποτε ο μεγάλος Γ. Σουρής
Ταυτόχρονα, η μεταφορά των αποθεματικών ταμείων και φορέων στο δημόσιο ταμείο, δίνει εντελώς λάθος μήνυμα στην οικονομία και την κοινωνία, αλλά δείχνει ταυτόχρονα και το μέγεθος του εγκλωβισμού της κυβέρνησης… ΟΚ, αυτό το μήνα μπορεί να δανειστεί από φορείς για να πληρώσει. Τον άλλο, τι θα κάνει;;
Είναι λοιπόν προφανές το γιατί καθυστερούν τις συμφωνίες οι δανειστές “μας”: Όσο περνά ο καιρός, ισχυροποιείται η δική τους θέση, λόγω της δικής μας οικονομικής αδυναμίας. Και αυτός είναι και ο λόγος που δεν υπάρχει συμφωνία, με διάφορες προφάσεις. Όταν μας φέρουν στο σημείο που θέλουν, δυστυχώς, τότε θα συμφωνήσουμε σε όλα αυτά που ζητούν.
Όμως, είναι επίσης προφανές ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ: Μετά από έξι ολόκληρα χρόνια εξαθλίωσης για μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας και με δεδομένη την απόλυτη απαξίωση του πολιτικού προσωπικού, τα επικοινωνιακά εφευρήματα δεν μπορούν να κερδίζουν χρόνο για πολύ ακόμα, για κυβέρνηση και για αντιπολίτευση – με παρόμοιο τρόπο πολιτεύονται…
Ν.Β.
