Το γύρο του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες μέρες δημοσίευμα το οποίο παρουσιάζει τα Γιάννενα περίπου ως παράδεισο για να ζει κανείς, επειδή απέχει λιγότερο από … “64 λεπτά από μια πίστα σκι”.
Με περισσό μάλιστα στόμφο και υπερβολή, οι συντάκτες διατυπώνουν και την κρίση τους και μας λένε στον τίτλο ότι είναι “ο παράδεισος των ψηφιακών νομάδων”, αγνοώντας πλήρως προφανώς τι είναι ο “ψηφιακός νομάς”!
(ψηφιακός νομάς είναι αυτός που ταξιδεύει από περιοχή σε περιοχή και μπορεί να συνδέεται με με την κανονική του έδρα μέσω των ICT τεχνολογιών).
Στα γιάννενα φυσικά δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει συνεχής ροή διαφορετικών ανθρώπων.
Αυτό που συμβαίνει στα Γιάννενα και όχι φυσικά γιατί είναι κάποιου είδους παράδεισος, είναι α) ότι υπάρχει αυξημένη τηλε-εργασία λόγω κάποιων επιχειρήσεων που όντως έχουν έρθει στην περιοχή (μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού) και παράλληλα και ταυτόχρονα β) έχουν επιστρέψει κάποιοι άνθρωποι καταγόμενοι από την πόλη που τα χρόνια της κρίσης αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό.
Ένα ζήτημα είναι γιατί πραγματικά έρχονται οι εταιρείες αυτές και αν όντως προσφέρουν στο ΑΕΠ της περιοχής, πράγμα που κανείς δεν μπορεί να πει χωρίς επαρκή στοιχεία τουλάχιστον. Υπάρχουν στην περιοχή εταιρείες, γηγενείς, με μεγαλύτερη διαδρομή και ίσως περισσότερα επιτεύγματα από αυτούς που ήρθαν …χτες και που έχουν προσφέρει στην περιοχή πολύ πολύ περισσότερο – φυσικά αυτό δεν έχει αναγνωριστεί ποτέ από κανέναν από τους …πανηγυρίζοντες και ούτε και έχει βοηθηθεί κάπως κάποια από τις εταιρείες αυτές.
Ο πραγματικός λόγος που έρχονται βέβαια αυτοί που έρχονται, είναι ότι στα Γιάννενα και στην Ελλάδα γενικότερα το κόστος μισθοδοσίας για αυτούς είναι αστείο σε σχέση με αυτά που θα πλήρωναν στις άλλες ευρωπαϊκές πόλεις σε μισθούς και εισφορές, αλλά και το ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια “παράγουν” φοιτητές με προχωρημένες δεξιότητες.
Και θα πει κανένας, “κακό είναι αυτό;” – Φυσικά και όχι, και καλώς κάνουν και έρχονται και μακάρι να έρθουν και άλλοι…
Αλλά αρκεί να γνωρίζουμε ότι οι πολυεθνικές δεν είναι ο ….”Στόλος” των ταινιών της δεκαετίας του 60 και θα …κολυμπήσουν όλοι στο χρήμα: Μαζί τους φέρνουν αρκετές φορές εξοντωτικες συνθήκες εργασίας, ηλικιακό ρατσισμό (δοκιμάστε να στείλετε ένα βιογραφικό αν είστε άνω των 45) και άλλα διάφορα, κρυμμένα κάτω από την επιφάνεια της λαμπερής εικόνας και των “best workplace”.
Σε ότι μας αφορά, τόσος …πανηγυρισμός για ένα δημοσίευμα δεν χρειάζεται. Ούτε τόσες …θριαμβευτικές κοινοποιήσεις. Αυτό που χρειάζεται είναι να ασχοληθούν οι έχοντες τις κάθε λογής εξουσίες με τα αληθινά προβλήματα αυτής πόλης & περιοχής που πλέον φωνάζουν εκκωφαντικά:
Κυκλοφοριακό, στάθμευση, συγκοινωνίες, κοινόχρηστοι χώροι, εξυπηρέτηση του πολίτη, πανάκριβο νερό, κλπ είναι τα φλέγοντα που ΕΠΡΕΠΕ να έχουν φτιάξει …χθες και να αφήσουν κατά μέρος τις φιέστες, τα πανηγύρια και τα “έργα” εσπα-τζίδικης λογικής όπου σπαταλώνται εκατομμύρια σε έργα που κανένας δεν χρειάζεται και που κανένα δεν ενδιαφέρουν, παρά μόνο τους προμηθευτές/κατασκευαστές τους, αντίστοιχα.
Όσο αφορά τους τυχόν αληθινούς “νομάδες”, οι οποίοι -δεν θέλω να σας ταράξω- ΔΕΝ είναι μισθωτοί αλλά freelancers (ελευθεροεπαγγελματίες ελληνιστί), αυτοί είναι σίγουρο ότι αν ποτέ έρχονταν στην πόλη, θα έφευγαν αυθημερόν …τρέχοντας όχι μόνο από τις λακούβες ή γιατί δεν θα έβρισκαν …ποτέ να παρκάρουν όπως οι ….ιθαγενείς που κατοικούν και εργάζονται εδώ, αλλά γιατί θα αντιλαμβάνονταν τον πόλεμο που που τους έχει κηρύξει η κυβέρνηση με το νέο φορολογικό….
Ν. ΒΟΥΣΤΡΟΣ
