Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας, Αρχειονόμος
Πέρασε κιόλας ο πρώτος μνημονιακός χρόνος!!! Μετά τις οδηγίες – παύλα – κατευθύνσεις που μας έδωσαν οι high executive managers, η Ελλάδα άλλαξε πρόσωπο. Βαίνουμε ολοταχώς προς την ευημερία απαλλαγμένοι από τις παλιές αγκυλώσεις και δυσλειτουργίες! Ο δημόσιος τομέας συμμαζεύτηκε, οι αλόγιστες σπατάλες περικόπηκαν, η αγορά βρήκε το δρόμο της και σιγά σιγά θα αρχίσουμε να μειώνουμε το εξωτερικό μας χρέος δεδομένων των σημαντικών αλλαγών – τομών που τελέστηκαν τον τελευταίο χρόνο στην ελληνική οικονομία! Πλάκα με κάνεις, όπως λένε και κάτι βόρειοι φίλοι; Το μόνο που εφαρμόστηκε ήταν η δραματική μείωση των εισοδημάτων των πολιτών είτε άμεσα είτε έμμεσα! Το έμμεσα πόνεσε περισσότερο.
Οι περικοπές των μισθών δεν ήταν και τόσο δραματικές σε σχέση με τις αυξήσεις των καταναλωτικών προϊόντων! Ειδικά τα καύσιμα ήταν χτύπημα κάτω από τη μέση. Και εδώ εξαντλήθηκαν οι τεχνοκρατικές λύσεις! Λέξεις όπως ανάπτυξη ή αύξηση της παραγωγικότητας παρέμειναν άγνωστες στους συντάκτες του μνημονίου. Και να τα αποτελέσματα. Ούτε ένα στόχο δεν πιάσαμε. Και τώρα μιλάμε για νέο δάνειο και μνημόνιο 2. Κατά τα λοιπά το μνημονιακό έτος είχε ξεκινήσει με την διασπορά του τρόμου της χρεοκοπίας από τα κανάλια έτσι ώστε ο μηχανισμός στήριξης να φαντάζει ως σανίδα σωτηρίας και ο ΓΑΠ ως μεσσίας που τα κατάφερε. Οι λίγες φωνές σοβαρών ανθρώπων για την εφαρμογή άλλων λύσεων θάφτηκαν κάτω από την επικοινωνιακή κινδυνολογία.
Στη συνέχεια έβαλαν τους δημοσίους υπαλλήλους να τσακώνονται μεταξύ τους για τα επιδόματα και τις αποδοχές τους. Μας είπαν ότι αυτοί φταίνε για την οικονομική μας κατάσταση με αποτέλεσμα όλοι εμείς, οι μη κρατικοδίαιτοι, να χαιρόμαστε με τις περικοπές τους. Μετά, μέσα από σοβαρό διάλογο «άνοιξαν» τα κλειστά επαγγέλματα! Σε μια νύχτα χάθηκαν περιουσίες. Πάλι χαρήκαμε, γιατί οι νταλικέρηδες και ταξιτζήδες κέρδιζαν περιουσίες και τώρα θα γίνουν και αυτοί φτωχοί σαν εμάς! Είπαμε, ο Έλληνας όταν του ψοφάει ο γάιδαρος δεν εύχεται να αποκτήσει καινούργιο αλλά να ψοφήσει και του γείτονα. Πράγμα που ξέρουν καλά οι εμπνευστές της επικοινωνιακής πολιτικής και γι’ αυτό ξεδοντιάζουν μία μία τις κοινωνικές ομάδες. Για να «απαλύνεται» ο θυμός της μίας βλέποντας τα δεινά της άλλης. Αυτό ήταν όλο κι όλο το μνημόνιο. Πάρτε τα από τον λαό σας! Μας είπαν. Και το δεχτήκαμε. Και δεν αντιδράσαμε.
Είδαμε και άλλα πράγματα αυτή τη χρονιά. Όπως η αποικιοκρατική συμπεριφορά των δανειστών μας. Χάθηκε και το τελευταίο ψήγμα αξιοπρέπειας. Να δηλώνει ο Ντομινίκ ότι είχε συμφωνήσει με τον ΓΑΠ μήνες πριν τις εκλογές για την εμπλοκή του ΔΝΤ και κανένας να μην αντιδράει; Είναι δυνατόν; Πόσο αποχαυνωμένοι είμαστε πια; Ευτυχώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Σε δύο «μέτρα» αντιδράσαμε! Στο ένα μάλιστα δείξαμε και το επαναστατικό μας πνεύμα. Τα διόδια και τον αντικαπνιστικό!! Είχαμε αποτέλεσμα. Τα διόδια μειώθηκαν και συνεχίζεται ο αγώνας. Ο αντικαπνιστικός όμως ήταν η μεγάλη μας επιτυχία κόντρα στις επιταγές των χαλεπών καιρών. Όλοι καπνίζουμε, παντού. Το τσιγάρο δεν μπόρεσε να μας το κόψει. Μας έκοψε βέβαια τις εξόδους, αλλά όταν βγαίνουμε κανένας δημοτικός χωροφύλακας δεν τολμάει να μας γράψει.
Τώρα το πώς αντιδράσαμε στον αντικαπνιστικό και όχι σε όλα τα άλλα είναι απορίας άξιο. Τους φρικάραμε τους δουνουτούδες! Σας κόβουμε τους μισθούς, σας υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών σας, σας κλέβουμε τον ιδρώτα μπροστά στα μάτια σας και σεις ενδιαφέρεστε μόνο για τη φούμα; Και γω «επαναστάτης» είμαι, καπνίζω παντού, όπως και πριν!!! Το καζάνι που βράζει δεν εξερράγη ακόμα. Ο λαός ακόμα υπομένει. Ίσως με τόσες εκπομπές μαγειρικής να έμαθαν και αυτοί να μας σιγοβράζουν λιώνοντας μας λίγο λίγο χωρίς τον κίνδυνο έκρηξης…
