Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Αν ο Βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ’ ζούσε σήμερα, δεν θα έλεγε “το βασίλειο μου για ένα άλογο” … “Το βασίλειο μου για ένα …πόκεμον!” θα έλεγε…
Παιδιά ηρεμήστε, στοπ! (που έλεγαν παλιά και στα τηλεγραφήματα!).
Ένα παιχνίδι είναι. Απλά και μόνο. Τίποτε άλλο.
Ένα software που οι προγραμματιστές του είχαν μια δημιουργική ιδέα! Ένα software που βρήκε το τεχνικό υπόβαθρο να συνδυάσει πολλές διαφορετικές μεταξύ τους τεχνολογίες για να παράξει ένα διασκεδαστικό παιχνίδι:
GPS, Internet μέσω κινητού, android / IOS, G.I.S., portable gaming, HD οθόνες, κλπ – πράγματα τα οποία πριν 15-20 χρόνια ήταν κυριολεκτικά επιστημονική φαντασία! Μπορούσε να τα δει κανείς μόνο στις διαστημικές ταινίες!
Και όμως, σήμερα είναι όλα εδώ… και σε πολύ προσιτές τιμές! Αυτό λοιπόν από μόνο του, έχει μια πολύ μεγάλη, μια τεράστια αξία και δείχνει πολύ καλά το που πάνε τα πράγματα στον κόσμο της τεχνολογίας!
Έχει ξαναγίνει άλλες χίλιες φορές ένα software να γίνεται μόδα εν ριπή οφθαλμού, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει…
Απλά το διαδίκτυο με την ταχύτητα και την παγκοσμιότητα που το διακρίνει μεγεθύνει όλα αυτά τα φαινόμενα και τα κάνει να φαντάζουν σαν κάτι απίστευτα μεγάλο και σημαντικό. Τη σκυτάλη έπειτα παίρνει η δημοσιογραφική υπερβολή και η …ανυπαρξία σοβαρών ενημερωτικών θεμάτων το καλοκαίρι και το αποτέλεσμα είναι η …ποκεμονο-μανία!
Μια μόδα που ήρθε και θα φύγει είναι… Και ξέρετε κάτι; Όπως εμφανίστηκε έτσι και θα εξαφανιστεί στην ανυπαρξία, σαν διάττων αστέρας, όπως άλλες τόσες και τόσες εφαρμογές και υπηρεσίες….
Και εσείς οι “ψαγμένοι” (ή μήπως συνομοσιωλόγοι) αφήστε τις θεωρίες και τις εικασίες για πειράματα κοινωνικής συμμόρφωσης και άλλες …μπούρδες! Πραγματικά δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα αυτό!
Γενικότερα, το μόνο που μπορεί να δει κανείς στα πλαίσια της συγκεκριμένης κατάστασης, είναι αυτό που εγώ ονομάζω ψηφιακή εξάρτηση, δηλαδή το ότι οι νεότερες κυρίως γενιές σπεύδουν να υιοθετήσουν ότι έχει να κάνει με τις ψηφιακές συσκευές και τις εφαρμογές τους, πολλές φορές με ενθουσιασμό λίγο πιο υπερβολικό από ότι θα έπρεπε.
Και είναι κακό αυτό; Θα ρωτούσε κάποιος…
Όχι καθόλου, το αντίθετο, αλίμονο αν οι νέοι δεν αποζητούσαν την καινοτομία και τον πειραματισμό…
Αλλά, με ένα “μέτρο” βρε αδελφέ! Ας κατανοήσουμε επιτέλους την ανάγκη της υιοθέτησης του μέτρου, θα μας είναι πολύ χρήσιμο!
Και όχι μόνο για τα πόκεμον!
Ν.Β.
