Όταν ο ελληνικός λαός, σε μία προσπάθεια εκφοβισμού απάντησε με ένα δυνατό ‘όχι’ στον καινούριο γύρο των διαπραγματεύσεων των πιστωτών, κατάφερε ένα ισχυρό χτύπημα τόσο στη Δημοκρατία όσο και στην Ευρώπη, γράφει ο Paul Krugman στη σημερινή του στήλη. «Ακόμα και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να ανακουφιστούν».
Φυσικά, οι πιστωτές δεν εξέλαβαν έτσι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Η γνώμη τους, που ακούστηκε από πολλούς στον επιχειρηματικό τύπο, είναι ότι η αποτυχία της προσπάθειάς τους να εκφοβίσουν την Ελλάδα για να έρθει σε μία συμφωνία μαζί τους, ήταν ένας θρίαμβος παραλογισμού και ανευθυνότητας παρά μία λογική τεχνοκρατική εξήγηση.
Αλλά η προσπάθεια εκφοβισμού, η προσπάθεια να τρομοκρατηθούν οι Έλληνες με τη διακοπή της χρηματοδότησης της χώρας τους και με την απειλή ενός γενικού χάους, και όλα αυτά σε συνδυασμό με τον προφανή στόχο να προκαλέσουν την αριστερή κυβέρνηση σε παραίτηση, αποτέλεσαν μία ντροπιαστική στιγμή στην ιστορία της Ευρώπης, η οποία υποτίθεται ότι πιστεύει στα δημοκρατικά ιδεώδη. Θα ήταν ένα λυπηρό γεγονός η επιτυχία αυτής της προσπάθειας, ακόμα και αν οι πιστωτές είχαν δίκιο.
Οι πιστωτές της Ελλάδας δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με σύνεση εδώ και αρκετό καιρό, σύμφωνα με τον Krugman. Μάλιστα, το Διεθνές Νομισματικό ταμείο, παραδέχθηκε πως η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει τα χρέη της. Ο Krugman εκτιμά ότι τα αυστηρά μέτρα λιτότητας έχουν προκαλέσει τόσο μεγάλο κακό στην ελληνική οικονομία, που αυτή η ταλαιπωρία του λαού πλέον δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό. Φυσικά, αυτά τα δεινά θα έχουν αντίκτυπο και στις επόμενες γενιές, ή ακόμα και στους Έλληνες που δεν είχαν κανένα μερίδιο ευθύνης στο έγκλημα της υπερ-κατανάλωσης.
Αναφέρεται ακόμα και την αντίθετη άποψη, ότι το καλύτερο στοίχημα για την Ελλάδα, είναι η έξοδός της από το ευρώ, το οποίο δεν αποδείχθηκε να την έχει βοηθήσει και πολύ σε τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις. Παρόλο που αυτό δεν είναι η εύκολη λύση, είναι η λιγότερη κακή επιλογή.
Αναλογιστείτε τι θα γινόταν αν η Ελλάδα δεν είχε υιοθετήσει το ευρώ και είχε απλά εξισορροπήσει την αξία της δραχμής με την αξία του ευρώ. Τι θα έπρεπε να κάνει τώρα σύμφωνα με μία απλή οικονομική ανάλυση; Η απάντηση, ξεκάθαρα, θα ήταν να υποτιμήσει τη δραχμή, να αφήσει δηλαδή την αξία της δραχμής να πέσει για να ενθαρρύνει τις εξαγωγές και για να μειωθεί ο αποπληθωρισμός.
Φυσικά, η Ελλάδα δεν έχει πλέον το δικό της νόμισμα και πολλοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι η υιοθέτηση του ευρώ είναι μη αναστρέψιμη. Εξάλλου, ακόμα και μία πιθανότητα εξόδου της από το ευρώ θα είχε ως συνέπεια μεγάλες διαρροές κεφαλαίου από τις τράπεζες και θα ήταν η αρχή μίας οικονομικής κρίσης. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο, η οικονομική κρίση έχει ήδη λάβει χώρα, για να αποφευχθούν τα χειρότερα από μία ενδεχόμενη έξοδο από το ευρώ. Γιατί, λοιπόν, να μην σκεφθούμε τα θετικά;
Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε τα θετικά αποτελέσματα που είχε και η υποτίμηση που εφάρμοσε η Ισλανδία το 2008-2009, ή η εγκατάλειψη της πολιτικής της Αργεντινής που εφάρμοζε την ισοτιμία 1 πέσο= 1 δολλάριο τη διετία 2001-2002; Μπορεί και όχι, αλλά σκεφθείτε τις εναλλακτικές. Εκτός εάν η Ελλάδα καταφέρει ένα μεγάλο κούρεμα του χρέους της, ή ακόμα και τότε, το να εγκαταλείψει το ευρώ είναι η μόνη λογική πιθανότητα διαφυγής από αυτό το ατελείωτο οικονομικό αδιέξοδο.
Υπάρχουν πολλοί που μπορούν να κατηγορηθούν για το ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τις ανεύθυνες χορηγήσεις δανείων. (Σας θυμίζει κάτι; Ακούγεται σαν μία συγκεκριμένη στεγαστική ύφεση, επομένως και μία στεγαστική κρίση;)
Ο Krugman, όπως όλοι με εξαίρεση τους ‘εκφοβιστές’, ελπίζει ότι αυτό το εμπόδιο θα ξεπεραστεί σύντομα.
Πηγή: rizopoulospost.com
