Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Στο Όσλο της Νορβηγίας πανηγυρίζουν (και πολύ καλά κάνουν!) που είχαν μόνο ένα νεκρό από τροχαία δυστυχήματα όλο το 2019.
Στην περιοχή μας, στην Ήπειρο, μόνο το Δεκέμβριο του 2019 χάθηκαν τρεις συνάνθρωποι μας και στην Αττική είκοσι(!), εδώ το σχετικό ρεπορτάζ.
Στην υπόλοιπη Ελλάδα, χάθηκε για ακόμη μία φορά μια μικρή κωμόπολη (730 νεκροί + 700 σοβαρά τραυματίες) όλο το 2018 για το οποίο υπάρχουν πλήρη στοιχεία, με τους 800 νεκρούς ανά έτος και άλλους τόσους σοβαρά τραυματίες, οι περισσότεροι εκ των οποίων δυστυχώς καταλήγουν, να είναι τυπικός μέσος όρος…
Τα αίτια; Πολλά, από λάθος σχεδιασμένους και κατασκευασμένους δρόμους, από ακατάλληλα και κακοσυντηρημένα αυτοκίνητα, από οδηγούς που δεν γνωρίζουν να οδηγούν με ασφάλεια και ούτε και θέλουν να γνωρίζουν, από τα διάφορα «κυκλώματα» που λυμαίνονται το χώρο, αλλά και από την παροιμιώδη ελληνική ανευθυνότητα αφού θεωρείται κάτι σαν κοινωνικό δικαίωμα η …μη χρήση ζώνης, η χρήση κινητού κατά την οδήγηση, η οδήγηση υπό την επήρεια οινοπνεύματος και άλλα πολλά.
Και πως απαντούν στο μέγιστο αυτό κοινωνικο-οικονομικό ζήτημα που μας στερεί νέους ανθρώπους και παράγει αλυσίδες προβλημάτων εκείνοι που έχουν τις τύχες αυτού του τόπου στα χέρια τους;
Μα με το μόνο που ξέρουν να κάνουν: Φορολογώντας ότι κινείται φυσικά και επιβάλλοντας πρόστιμα (καλά, σε όποιον δεν μπορεί να τα «σβήσει», γιατί εδώ είναι και η χώρα του “ξέρεις ποιος είμαι εγώ”, φυσικά), για την κάθε απίθανη αιτία και αφορμή…
Και η ζωή συνεχίζεται….
Και οι Έλληνες εξακολουθούν να γίνονται «θυσία» στο “Μολώχ της ασφάλτου”, εξακολουθούν να σκοτώνονται κατά εκατοντάδες και εξακολουθούν να αναπαράγουν και τα ίδια στερεότυπα περί “υπερβολικής ταχύτητας” ή περί “απώλειας ελέγχου”, χωρίς κανένας πραγματικά να ενδιαφέρεται ή να κάνει κάτι…
Μέχρι πότε άραγε;
Ν.Β.
