Ένα από τα δεινά που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος της μέσης ηλικίας στις περισσότερες κοινωνίες των χωρών του δυτικού κόσμου, είναι ο ηλικιακός ρατσισμός.
Ο ηλιακός ρατσισμός είναι εντονότερος από ποτέ στις μέρες μας και εμφανής παντού, σε απόλυτη φυσικά αντιδιαστολή με τα “κηρύγματα” περί δήθεν ίσων ευκαιριών και ανοικτών και προσβάσιμων διαδικασιών από μεγάλους οικονομικούς οργανισμούς (πολυεθνικές κλπ) και φυσικά και από όλους τους μικρότερους που πιθηκίζουν επιχειρώντας να τους μιμηθούν
Αναφέρομαι στο καθημερινό δεδομένο που αντιμετωπίζουν όσοι γύρω στα 50 επιχειρήσουν να απευθυνθούν στη λεγόμενη “αγορά εργασίας” [ από πότε έγινε “αγορά” κι αυτό; ], την απαξιωτική απόρριψη λόγω της ηλικίας τους!
Παρά το ότι κάποιος μπορεί να έχει αποκτήσει αρκετά διπλώματα και ουσιαστικές “περγαμηνές”, πολλές φορές και με μεγάλη δυσκολία και κόπο, παρά επίσης και το ότι μπορεί να έχει δεκαετίες επιτυχιών στον επαγγελματικό του βίο, ή παρά το ότι μπορεί μόλις χθες να έφερνε σε πέρας με επιτυχία έργα και δραστηριότητες που αυτοί που τον …συνεντευξιάζουν σήμερα δεν θα δουν ποτέ ούτε στον ύπνο τους, όχι στην πραγματική ζωή τους!
Δεν είναι κοινές ή ίδιες παντού οι αιτίες που προκαλούν τα απαράδεκτο αυτό φαινόμενο: Αλλού είναι απλώς άσχετοι οι έχοντες την ευθύνη της επιλογής, αλλού έχουν οδηγίες να προσλαμβάνουν τους ….φτηνότερους, δηλαδή νέους χωρίς ουσιαστικά προσόντα αρκεί να πληρώνει λιγότερα η εταιρεία, αλλού μπορεί να είναι μόδα ή μοντερνιά, αλλού έχουν οδηγίες να προσλάβουν αυτούς που θα πουν οι πολιτικοί φίλοι, ή οτιδήποτε άλλο…
Αφήνω εντελώς ασχολίαστο το γεονός ότι συνήθως οι τρόποι με τους οποίους ενημερώνονται οι υποψήφιοι είναι από αγενείς έως και προσβλητικοί – καλά, δεν είχα απαιτήσεις σεβασμού, στην ελλάδα είμαστε, η έλλειψη σεβασμού είναι διάχυτη παντού γύρω, σχεδόν είναι ένα κοινωνικό καθεστώς, δυστυχώς. Και δυστυχώς όσοι νεότεροι είναι οι έχοντες την ευθύνοι τέτοιων διαδικασιών, συνήθως τόσο πιο αγενείς και ασεβείς είναι. Κρίμα, αλλά κάτι δείχνει αυτό…
Και βέβαια, αν οι έχοντες την ευθύνη τέτοιων αποφάσεων είχαν αντίληψη, κριτική ικανότητα αλλά και βασική επιχειρηματική κατάρτιση, θα καταλάβαιναν ότι μπορεί ένας 50αρης να στοιχίζει κάτι παραπάνω, αλλά το value for money που δίνει η εμπειρία του σε κάθε κατάσταση είναι πραγματικά πολλαπλασιαστής αξίας μέσα σε μια επιχείρηση…
Ποιος να τα αντιληφθεί αυτά βέβαια; Αυτοί που “μπήκαν” με μέσον, πολιτικό ή άλλο σε μια θέση, ή αυτοί που τελείωσαν τα πανάκριβα ιδιωτικά ΙΕΚ με τους αμερικανοπρεπείς κολλεγιακούς τίτλους ή αυτοί που παπαγαλίζουν 5 αγγλικούρες στα …ιντερβιους για να εντυπωσιάσουν ή να κρύψουν η γύμνια της ημιμάθειας τους;
Περισσότερο παρά ποτέ λοιπόν, βασιλεύει η ημιμάθεια και η αμάθεια, η έλλειψη σεβασμού και η ρατσιστική συμπεριφορά, τόσο που σε κάνει να αναρωτιέσαι για την πορεία αυτής τις κοινωνίας αλλά και το πως η γενιά αυτά θα διαπαιδαγωγήσει την επόμενη…
Σε ότι αφορά την τρέχουσα γενιά, προφανώς εμείς που τη διαπαιδαγωγήσαμε αλλά και το εκπαιδευτικό μας σύστημα που τη “μόρφωσε” έχουμε αποτύχει παταγωδώς….
Και το λιγότερο κακό είναι ότι δεν θα στελεχώνονται με τους καλύτερους οι οικονομικοί οργανισμοί. Το χειρότερο είναι ότι αυτή τη βαρβαρότητα την έχουμε πια συνηθίσει και μοιάζει να μη μας απασχολεί!
Νίκος Βούστρος
