Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Με μεγάλη χαρά αλλά και κάποια περιέργεια έλαβα την ευγενική πρόσκληση της κ. Όλγας Ζήση η οποία έχει την ευθύνη της λειτουργίας της σχολής χειριστών υπερελαφρών πτητικών μέσων «Μάθε να Πετάς», να επισκεφθώ τις εγκαταστάσεις και να πραγματοποιήσω δοκιμαστική πτήση στον προσομοιωτή της σχολής.
Φανατικός φίλος της πτήσης και των πτητικών μέσων, από τα παιδικά μου χρόνια, αποδέχθηκα την πρόσκληση – πρόκληση με πολύ μεγάλη χαρά και έτσι το περασμένο Σάββατο ορίστηκε το ραντεβού.
Αφού διαπίστωσα το υψηλό επίπεδο κατάρτισης και επαγγελματισμού κατά την πρώτη ενημέρωση που μου έγινε, στη συνέχεια ενημερώθηκα από τον πιλότο – εκπαιδευτή της σχολής κ. Δημητρη Πεταλά για τη χρήση του προσομοιωτή.
Χωρίς καλά καλά να το καταλάβω, βρέθηκα στο στενό αλλά βολικό κάθισμα του προσομοιωτή, κρατώντας το χειριστήριο, να ελέγχω τα όργανα του κόκπιτ της φωτογραφίας: Εδώ ο τεχνητός ορίζοντας, εκεί το HSI, εκεί το υψόμετρο και ο ρυθμός ανόδου / καθόδου, flaps, gear, throttle, ….. , όλα στη θέση τους!
Και ξαφνικά, ανάβει η πολύ φωτεινή γιγαντοοθόνη στο σκοτεινό δωμάτιο και βρίσκομαι στο ….εικονικό αεροδρόμιο Ιωαννίνων να τροχοδρομώ με προορισμό την Κέρκυρα!
Η εμπειρία, απλά μαγική, δεν περιγράφεται με λέξεις! Πρέπει να τη ζήσεις για να καταλάβεις πως είναι η πρώτη σου απογείωση σε προσομοιωτή.
Και οι άνθρωποι του «Μάθε να Πετάς», πάντα εκεί, δίπλα, να σε βοηθούν με τις οδηγίες τους και να σε καθησυχάζουν όταν …κατευθύνεσαι (εικονικά ευτυχώς!) προς το Μιτσικέλι με …250 κόμβους την ώρα!
Μια εμπειρία απερίγραπτα μοναδική, σε κάθε της δευτερόλεπτο! Ειδικά όταν μετά από πολλούς κόπους έφτασα στην Κέρκυρα, μαχόμενος με τη ροπή στρέψης του έλικα, η οποία γύριζε το αεροπλάνο …αλλού, ο εκπαιδευτής μου αποφάσισε να δώσει εντολή «touch and go», δηλαδή προσγείωση και άμεση απογείωση χωρίς στάση. Μιλάμε για …μηχανή παραγωγής αδρεναλίνης, όχι απλά ένα προσομοιωτή!
Και όταν σκεφτεί κανείς πως υπάρχουν (πολλοί) άνθρωποι οι οποίοι αυτά ΔΕΝ τα κάνουν σε προσομοίωση, αλλά στην πραγματικότητα και στην καθημερινότητα τους, τότε πραγματικά μαθαίνεις να τους βλέπεις με άλλο μάτι και βεβαίως με απεριόριστο σεβασμό.
Και φυσικά, οι ερωτήσεις που έρχονται αυτόματα, είναι δύο:
Α) είναι δύσκολο να μάθω να πετάω αληθινό αεροσκάφος;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ, καθόλου και για την ακρίβεια είναι πολύ ευκολότερο από όσο πολλοί νομίζαμε… Απλά υπάρχει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει θεωρία και πρακτική, ώστε να καλύπτονται οι απαιτήσεις της Υ.Π.Α. , υπό την έγκριση της οποίας τελεί η σχολή, αλλά κυρίως τέτοιο ώστε να δίνει πραγματικές και απαραίτητες γνώσεις στον υποψήφιο χειριστή ώστε να αντεπεξέλθει με επιτυχία στη οποιαδήποτε κατάσταση προκύψει κατά την πτητική του δραστηριότητα, με απόλυτη φυσικά προσήλωση στην ασφάλεια χειριστή και ιπτάμενου μέσου.
Β) Είναι ακριβό χόμπυ;
Σίγουρα δεν είναι κάτι που το κάνεις για πλάκα, αλλά δεν είναι και απαγορευτικό, με την έννοια ότι το έξοδο δεν φτάνει στα δυσθεώρητα κόστη των επαγγελματικών πτυχίων αεροπορίας. Για να πάρει κάποιος το πτυχίο χειριστή, αρκεί να περάσει επιτυχώς τις εξετάσεις στα μαθήματα εδάφους που διενεργεί η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας και να έχει επίσης συμπληρώσει και 50 ώρες πτήσης.
Για περισσότερες και ειδικότερες κατά περίπτωση πληροφορίες, απευθυνθείτε στη σχολή «Μάθε να Πετάς», στη Ριζάρειο Πολιτεία και στο τηλ. 6972 775523.
Σε ότι με αφορά, ευχαριστώ και από τις στήλες της epirusnews το «Μάθε να Πετάς» για την ευγενική πρόσκληση και το όμορφο πρωινό του Σαββάτου που περάσαμε «πετώντας» και να παροτρύνω όποιον έχει σχετικές ανησυχίες να επικοινωνήσει οπωσδήποτε μαζί τους! Θα ενθουσιαστεί όπως κι εγώ!
Ν. Μ. Βούστρος
