Ο χορός του Ζαλόγγου έχει ανάψει φωτιές που δεν πρόκειται με τίποτα να σβήσουν. Η βουλευτίνα της Δημοκρατικής Αριστεράς Μαρία Ρεπούση δύσκολα θα ηρεμήσει από τα… καλαματιανά που της βαράνε τα νταούλια της οργής.
Η νεαρή δασκάλα και πολιτεύτρια του ΠΑΣΟΚ Αγνή Σμπόνια αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει στην πανεπιστημιακή δασκάλα με τη γαλλική κουλτούρα Μαρία Ρεπούση και στα όσα φαίνεται να είπε εκείνη περί του «μύθου του Ζαλόγγου».
«… η ηρωική στάση των Σουλιωτισσών δεν χωρεί κανένα περιθώριο αμφισβήτησης και αποτελεί παράδειγμα αυτοθυσίας για την ελευθερία και πατριωτισμού. Είναι αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός και αποδεικνύεται από ιστορικά τεκμήρια, πηγές, ακόμα και μέσα από τα δημοτικά μας τραγούδια. Ίσως η κα Ρεπούση να μην έχει επισκεφθεί έως τώρα ποτέ το Ζάλογγο και το Σούλι, ώστε να συνομιλήσει με τους κατοίκους και να ακούσει όσα εκείνοι έμαθαν από τους προγόνους τους. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά…» αναφέρει η όμορφη εκπαιδευτικός, αναγνωρίζοντας ωστόσο και το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση, φτάνει – λέει – να μην επιχειρεί η κυρία Ρεπούση να «διορθώσει» αυτό που θεωρεί η ίδια ως «διαστρέβλωση της Ιστορίας».
Αφιερώνει, δε, στην καθηγήτρια πανεπιστημίου και βουλευτίνα της Δημοκρατικής Αριστεράς μία ιστορική μαρτυρία από το έργο «Ταξίδιον εις την Ελλάδα 1803-1804» του Ιάκωβου Μπαρτόλντυ, ο οποίος ήταν Πρώσος περιηγητής, καθόλου φιλέλληνας και βρισκόταν εκείνη την εποχή στα Ιωάννινα: «Καμιά εκατοστή απ’ αυτούς τους δυστυχισμένους είχαν αποτραβηχτεί βόρεια της Πρέβεζας στο Μοναστήρι του Ζαλόγγου. Τους επιτέθηκαν εκεί θεωρώντας ότι τάχα αυτή η τοποθεσία, πράγματι ισχυρή, θα μπορούσε να τους προσφέρει έναν νέο τόπο μόνιμης διαμονής, όπου και η σφαγή που ακολούθησε υπήρξε φρικτή. Τριάντα εννέα γυναίκες γκρεμίστηκαν από τα βράχια με τα παιδιά τους που μερικά ακόμα βύζαιναν, προτιμώντας έτσι, παρά να πέσουν ζωντανές στα χέρια των εχθρών τους».
