Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας, Αρχειονόμος
Ζώντας μέρα με τη μέρα. Αυτός ο τίτλος θα μπορούσε να περιγράψει με ακρίβεια το επίπεδο διαβίωσης του ελληνικού λαού σήμερα. Απλά το έγραψα στα πασοκικά!!! Ένας ακόμη ιστορικός κύκλος έκλεισε. Σύντομος. Όπως κάθε κύκλος με θετικό πρόσημο. Το βιοτικό μας επίπεδο επανήλθε πάλι στην ευθεία γραμμή της στασιμότητας. Μόνο που τώρα θα είναι κάτω απ’ το μηδέν. Κάνοντας ακόμη μία ιστορική αναδρομή (στις οποίες αρέσκομαι) θα σημείωνα τα εξής. Ο όρος βιοτικό επίπεδο παρέμενε άγνωστος για τους Έλληνες έως και τη δεκαετία του ’80. Μέχρι τότε οι ρυθμοί ζωής είχαν ελάχιστες διακυμάνσεις. Για εκατοντάδες χρόνια από την εποχή της οθωμανικής κυριαρχίας έως τη δεκαετία του ’60 οι Έλληνες ζούσαν σχεδόν με τον ίδιο τρόπο. Κάθε πρωί παρακαλούσαν τον Κύριο να μην βρέξει και χαλάσει η σοδειά ή να βρέξει για να αναπτυχθούν τα λίγα σπαρτά. Ανάλογα την εποχή. Ακόμα, προσεύχονταν να γεννήσουν όλες οι προβατίνες μπας και εξασφαλιστεί το αρνί του Πάσχα και κανάκευαν τις κότες όλη μέρα για τα αυγουλάκια τους!!! Ο οικογενειακός προγραμματισμός ήταν σε επίπεδο ημέρας. Α, καλά φάγαμε σήμερα, για αύριο βλέπουμε. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των εκπληκτικών και παγκοσμίως γνωστών μαστόρων της Κόνιτσας οι οποίοι έχτιζαν τα σπίτια «με φαί»!!!! Όσοι δεν είστε απ’ την περιοχή μπορεί να σας ξενίζει ο όρος, αλλά έτσι ήταν. Κατέβαιναν οι άνθρωποι απ’ τα μαστοροχώρια τους και έχτιζαν το σπίτι για ένα πιάτο φαί την ημέρα!!! Όσοι ήταν τυχεροί έπαιρναν μαζί τους και κάνα ζαρζαβατικό για την οικογένεια. Τα καλύτερα σπίτια τα έκαναν αυτοί που δεν είχαν κανέναν πίσω και έτσι εξαντλούσαν όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες κατασκευής προκειμένου να εξασφαλίζουν το φαί της χρονιάς!!! Αυτή ήταν η ζωή. Μια αλλαξιά ρούχα για κάθε μέρα και μια για «καλά», στην καλύτερη των περιπτώσεων.
Μετά τον πόλεμο τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν! Οι «κακοί» φύγανε απ’ την ύπαιθρο (άλλοι ξερονήσι, άλλοι παραπέτασμα, άλλοι μετανάστες) και άρχισε η αστικοποίηση. Ό,τι περίσσεψε από το σχέδιο Μάρσαλ (το συντριπτικό ποσοστό πήγε σε εξοπλισμούς για να νικηθούν επιτέλους οι «κακοί» στο Γράμμο) έπεσε στην οικοδομή. Ανακαλύψαμε την αντιπαροχή (παγκόσμια ελληνική πατέντα) και το όνειρο όλων ήταν ένα διαμέρισμα στο κέντρο. Η μετεμφυλιακή γενιά ήξερε πώς να κρατάει σφιχτό το ζωνάρι. Έτσι άρχισε σιγά – σιγά να δημιουργείτε η μεσαία τάξη. Η ανοικοδόμηση της χώρας που έπρεπε να γίνει το ’50 έγινε το ’70. Και κάπου εκεί στα τέλη του ’70 ήρθε ο Ανδρέας. Άλλαξαν τα πάντα. Τα ευρωπαϊκά κονδύλια μαζί με τα δανεικά έρρεαν αλόγιστα. Έφαγε ο κόσμος ψωμί. Δανεικό. Αλλά ψωμί. Ανακαλύψαμε το ΙΧ, την έγχρωμη τηλεόραση, το βίντεο (επανάσταση) και τις διακοπές!!! Θυμάστε τα τραπεζομάντιλα στρωμένα στην παραλία! Μπήκε ο όρος επίπεδο διαβίωσης. Το ’90 δε, ο κύκλος άρχισε να ανεβαίνει κατακόρυφα. Στα τέλη είχε φτάσει στο ζενίθ. Από την ΕΡΤ και την ΥΕΝΕΔ φτάσαμε σε ένα σωρό κανάλια, κινητά, internet, χρηματιστήριο, δεύτερο ΙΧ (απαραίτητο), χειμερινές διακοπές, πρώτα τραπέζια, delivery και ένα σωρό άλλα. Ζωή!!! Η Ελλάδα το καλύτερο μέρος να ζεις!
Βέβαια ότι ανεβαίνει απότομα πέφτει και απότομα. Ζήσαμε το όνειρο για μερικά χρόνια. Τα λίγα ψίχουλα που «φάγαμε» και μείς δεν ήταν τίποτε άλλο παρά στάχτη στα μάτια. Για να μην βλέπουμε πως καταβροχθίζουν την πίτα οι κυβερνήτες μας. Και τώρα; Το σχέδιο επαναφτωχοποίησης μας, τέθηκε σε εφαρμογή. Από σοσιαλιστική κυβέρνηση. Όπως πάντα άλλωστε. Το «μαύρο» παρελθόν της δεξιάς δεν επιτρέπει τέτοιου είδους «τομές» σαν τις τωρινές. Κίνδυνος αφύπνισης!!! Πώς θα επανέλθουμε στα επίπεδα διαβίωσης του ’50; Πού να βάλουμε τις κότες; Πώς να καλλιεργήσουμε που τα χέρια μας μόνο να πληκτρολογούν ξέρουν; Δεν συζητάμε για άρμεγμα!!! Η κατεύθυνση είναι αυτή. Επίπεδο διαβίωσης πάλι στη στάσιμη ευθεία γραμμή λίγο κάτω απ’ το μηδέν. Ο κύκλος έκλεισε απότομα. Τώρα πια πάλι θα αρχίσουμε να ζούμε μέρα με τη μέρα (day by day που λένε και στο ΠΑΣΟΚ). Να πάρουμε κάνα 20άρικο από τον παππού, κάνα 10άρικο απ’ τη θεία, λίγο κρέας απ’ το χωριό και βλέπουμε… Οι συνδέσεις έγιναν καρτοκινητά, τα βενζινοκίνητα μοτέρ μετατρέπονται σε αερίου, μπάνιο μόνο αυθημερόν (μας έσωσε η Εγνατία) και delivery (αν έχεις) σου φέρνουν και απ’ την Άρτα!!! Πώς θα προσαρμοστούμε στα νέα (παλιά) δεδομένα; Χάσαμε και τον παλιό ελληνικό τρόπο ζωής. Το τσίπουρο μας πέφτει μπανάλ ενώ το mojito, προβλέπεται!!! Το δυσάρεστο είναι ότι πιο εύκολα «κόβουμε» αυτά που είχαμε κερδίσει παρά αντιστεκόμαστε στην «κλοπή»! Let’s live day by day… again!!!
