Γράφει ο paratiritis
[email protected]
Στις 10 Δεκεμβρίου του 1893, (σαν χτες!), ο πρωθυπουργός της χώρας Χαρίλαος Τρικούπης στην κατάμεστη μεγάλη αίθουσα του κοινοβουλίου (στη σημερινή παλιά βουλή) αναφώνησε την ιστορική φράση “Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν”. Ο Τρικούπης υποχρεώθηκε ουσιαστικά σε χρεοκοπία λόγω του πολύ υψηλού δημοσίου χρέους, για την εξυπηρέτηση του οποίου επεβλήθη ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (Δ.Ο.Ε.) – έτσι έλεγαν τότε το Δ.Ν.Τ.
Δεν ήταν όμως η πρώτη πτώχευση του κράτους στη νεώτερη ελληνική ιστορία: Προηγήθηκαν και ακολούθησαν άλλες, όπως αυτές του 1827, του 1843, του 1934 κ.λ.π. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις όμως υπήρχε κάτι που δεν υπάρχει σήμερα: Ειλικρίνεια! Σήμερα ενώ πρακτικά το ελληνικό κράτος λειτουργεί υπό καθεστώς χρεοκοπίας [μόνο εισπράττει και δεν πληρώνει τίποτα] οι κυβερνώντες επιμένουν να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους, ότι όλα πάνε καλά και μάλιστα ότι “επετεύχθησαν θεαματικά αποτελέσματα στη μείωση του ελείμματος” !!!
Είναι απίστευτο το πως παρουσιάζεται επικοινωνιακά η ζοφερή πραγματικότητα! Βέβαια, τι να πει κανείς: Έφτασαν να μας παρουσιάζουν ως «μεγάλη επιτυχία» την επιμήκυνση του χρέους και το φόρτωμα του Δ.Ν.Τ. στην πλάτη μας για άλλα δέκα χρόνια, μέχρι το 2020 !!!
Για να μη μιλήσω για τη χθεσινή νέα εξαθλίωση των εργαζομένων (τις αλλαγές στις συμβάσεις) που μας γυρνά όχι χρόνια, αλλά αιώνες πίσω, στο μεσαίωνα, όταν οι Βρετανοί ανθρακωρύχοι ζούσαν για να δουλεύουν στις στοές.
Μάλλον, αυτό είναι το αναπτυξιακό μοντέλο που πρεσβεύουν οι σημερινοί κυβερνώντες: Δουλειά μέχρι να πεθάνεις, αμοιβή με ψίχουλα, και μπόλικη κοροϊδία στο μεταξύ!!! Λογικό, αφού έτσι θα σωθούν και τα ασφαλιστικά ταμεία – δεν θα χρειάζεται πια να πληρώνουν συντάξεις…!!!
Το πρόβλημα μας όμως αγαπητοί φίλοι, δεν είναι η οικονομική πτώχευση. Είναι το ότι πτώχευσε η κοινωνία μας από αξίες. Αυτός είναι ο λόγος που φτάσαμε (όλοι μας) τα πράγματα μέχρι εδώ. Θα ήταν αστείο να κατηγορεί κανείς μόνο τη σημερινή κυβέρνηση, όταν όλες (από το 1974 τουλάχιστον και μετά) πολιτεύτηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: Ρουσφέτι, δημιουργία προνομιούχων ημετέρων και άγρια εκμετάλλευση των μη προνομιούχων.
Αυτό πρέπει να αλλάξει αγαπητοί φίλοι, αν θέλουμε κάποτε να δούμε άσπρη μέρα. Και δυστυχώς, μέχρι σήμερα δεν γίνεται τίποτε προς την κατεύθυνση αυτή, θα έλεγα αντίθετα, χειροτερεύουν τα πράγματα για τους μη προνομιούχους…
