ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ, ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ
Το σινεμά – αλήθεια των αδελφών Νταρντέν, ριζωμένο στο ρεαλισμό, βγάζει γι’ ακόμα μία φορά την πραγματικότητα στο προσκήνιο, με αμείλικτη παρατήρηση στον κόσμο της εργασίας. Η τελευταία ταινία τους αρχίζει εκεί όπου, είκοσι χρόνια πριν, είχαν «κλείσει»» τη δεύτερη, βραβευμένη τους «Ροζέτα», με το πρόσωπο της νεαρής μεταξύ ύπνου και ξύπνιου τσαλακωμένο ήδη από τους αγώνες που έμελλε να ‘ρθουν. Η εδώ ταινία μοιάζει με ανομολόγητη συνέχεια εκείνης. Οι Νταρντέν παίρνουν τον κεντρικό χαρακτήρα της Σάντρα, που ταλαντεύεται μεταξύ αποφασιστικότητας και παραίτησης, για να τον ρίξουν στον κοινωνικό αγώνα. Σκηνοθετημένο σαν θρίλερ με ανθρώπους που αρνούνται να συνθλιβούν στην πρέσα της κοινωνικής συμπίεσης.
Η ταινία
με την υπέροχη Μαριόν Κοτιγιάρ….
Ένας αγώνας που θα σημαδευτεί με μεγάλες συγκινήσεις , απορρίψεις , προσβολές, συμπόνια και δυνατά συναισθήματα που σε πολλές περιπτώσεις θα κάνουν την Σάντρα να λυγίσει και να είναι έτοιμη να τα παρατήσει.
Σε κάθε έναν συνάδελφό της η Σάντρα θα εξηγήσει την κατάσταση χωρίς να παρακαλέσει, λέγοντας πάντα ότι καταλαβαίνει, το ότι κάποιοι μπορεί και να χρειάζονται τα χρήματα του μπόνους τους. Σε μια αποθέωση της ψυχολογίας της μάζας, σχεδόν όλοι θα την ρωτήσουν τι έχουν πει οι υπόλοιποι γι΄αυτό το θέμα. Χαρακτηριστικό είναι ότι θα υπάρξουν συνάδελφοί της που δεν θέλουν να χάσουν το μπόνους τους γιατί αυτό τους καλυτερεύει την ποιότητα της ζωής τους(καλύτερα αυτοκίνητα, μεγαλύτερα σπίτια), ενώ υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοι που παρόλο που έχουν πραγματική οικονομική δυσκολία, δείχνουν την αλληλεγγύη τους στο πρόσωπο της Σάντρα, στην συνάδελφό τους.
Η ταινία εκτός από το αμείλικτα σκληρό ζήτημα της απόλυσης και της ανεργίας αναδεικνύει και το ευάλωτο του ανθρώπινου ψυχισμού, καθώς τα ψυχοπιεστικά γεγονότα που συνοδεύουν την απειλή της απόλυσης οδηγούν στην κατάθλιψη και στις διαταραχές άγχους. “Ο καπιταλισμός (σύμφυτος με την ανεργία), βλάπτει σοβαρά την υγεία και την ευτυχία” θα μπορούσε να είναι ένας εναλλακτικός τίτλος της ταινίας.
