Της Όλγας Γεροβασίλη, Υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης
Αποτελεί κοινή διαπίστωση ότι καμιά πολιτική πρόταση, όση αποτελεσματικότητα και αν διαθέτει, δεν μπορεί να σταθεί χωρίς ηθική τεκμηρίωση. Ως εκ τούτου είναι φυσικό τα πολιτικά κόμματα να αναζητούν έννοιες που να στηρίζουν με όρους ηθικής τον προγραμματικό τους λόγο. Όμως οι λέξεις δεν είναι ανεξάντλητες κι όταν η πολιτική, αντί να κάνει τη δουλειά της, εξαντλείται σε δήθεν πρωτότυπες ανακυκλώσεις, το μόνο που καταφέρνει είναι να επαναφέρει έννοιες αφυδατωμένες. Nomina nuda και όχι nuda veritas, που είναι το ζητούμενο.
Το ως άνω εγχείρημα γίνεται ακόμη πιο δύσκολο όταν το αποπειρώνται πολιτικά σχήματα που έχουν απαξιωθεί στη συνείδηση των πολιτών, και κάθε νέο σλόγκαν που εφευρίσκουν, προκαλεί καχυποψία και κάποιες φορές θυμηδία. Εσχάτως, παράγοντες της ελάσσονος αντιπολίτευσης στα τιτιβίσματά τους αλλά κυρίως ο επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, οργανώνουν την κομματική τους επιχειρηματολογία αναμιγνύοντας στοιχεία βιβλικά και ενίοτε αποκαλυπτικά.
Στην κατά Κυριάκο Μητσοτάκη συνθηματολογία επαναλαμβάνεται αδιάκοπα το μοτίβο –ως περιδινούμενος δερβίσης στον επαναλαμβανόμενο κύκλο του– ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή. Αυτό είναι που προκύπτει από το πολιτικό σύμφωνο με το βαθύ φιλοσοφικό όρο «Συμφωνία Αλήθειας» που θέλει να υπογράψει με τον ελληνικό λαό ο αρχηγός της ΝΔ, το οποίο εξειδικεύτηκε κάπως με απαντήσεις που έδωσε συμμετέχοντας σε πάνελ με εξέχοντα νεοέλληνα φιλόσοφο, και συνεχίζει να εξειδικεύεται με κάτι τσαμπουκαλίδικες απαιτήσεις τους είδους: σηκωθείτε και φύγετε, είναι η ώρα μου, εγώ θα σώσω τη χώρα, εκλογές τώρα και τα λοιπά. Αυτό είναι το μοτίβο του βιαστικού και αγχωμένου για εξουσία αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ενεργεί σαν ιδιοκτήτης ακινήτου που θέλει να διώξει τον νοικάρη για να εγκατασταθεί ο ίδιος.
Ουδεμία σημασία έχει για εκείνον αν μέσα σε ελάχιστο χρόνο και σε τρεις συναπτές αναμετρήσεις οι Έλληνες πολίτες έστειλαν στον ίδιο και στην παράταξή του το μήνυμα να αφήσει αυτά που ξέρει και να καθίσει στην άκρη. Και παραβλέποντας ότι μέχρι τώρα τουλάχιστον το πολίτευμά μας λέει ότι στην κυβέρνηση είναι αυτός που αναδεικνύουν οι κάλπες και όχι οι δημοσκοπήσεις.
Η Αλήθεια είναι κόρη του Χρόνου πίστευαν παλιά σε καλά οργανωμένες πολιτικές κοινωνίες. Κι αν η αλήθεια είναι αυτό που αντιλαμβάνονται ως πραγματικότητα οι περισσότεροι άνθρωποι, τότε ο χρόνος θα επιβεβαιώσει σύντομα ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την αγχωμένη βιασύνη του κ. Μητσοτάκη και των λοιπών της ΝΔ, θα φανεί αντάξια στην εντολή του ελληνικού λαού να βγάλει την χώρα από την τραγική κατάσταση στην οποία μας οδήγησαν οι βιαστικοί για ρελάνς, του Μητσοτάκη και των συν αυτώ. Και πως η συνάρτηση αλήθειας και πολιτικής ικανότητας είναι σαν τους πίνακες των κυβιστών, εξαρτάται από ποια γωνία κοιτάζει κανείς το έργο: από την γωνία των μέτρων και μεταρρυθμίσεων με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης ή από τη γωνία με όρους της φιλελεύθερης αναλγησίας και κοινωνικής αδιαφορίας.
Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα “Documento”
