Γράφει ο Νίκος Σκουλάς
Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που βιώνουν την κρίση στο πετσί τους δεν χρειάζονται στατιστικά στοιχεία για να πειστούν για την απελπιστική θέση στην οποία έχουν περιέλθει. Ιδού όμως τα πιο πρόσφατα για τους δύσπιστους και εθελοτυφλούντες:
· 250,000 επιχειρηματίες έβαλαν λουκέτο στην εξαετία (μια στις τρεις δηλαδή)
· 550,000 χαμένες θέσεις εργασίας (απ’ αυτές, 121,000 το τελευταίο εξάμηνο)
· Η αγορά βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση σαν συνέπεια της μείωσης του εισοδήματος των νοικοκυριών κατά 25 – 30% με κύρια θύματα την εστίαση και το λιανεμπόριο (ένδυση, υπόδηση, είδη δώρων).
· Στον τομέα των τροφίμων που ήταν, ως τώρα, ο πιο ανθεκτικός, οι συνολικές πωλήσεις του κλάδου κατέγραψαν μείωση 4,5% τις πρώτες 18 εβδομάδες του έτους, συγκριτικά με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα.
Εξ αιτίας της υφεσιακής συνταγής στυγνής λιτότητας, υπερφορολόγησης και χρηματοπιστωτικής ασφυξίας που επιβάλλουν οι πιστωτές και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις, ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Στον ορίζονται δεν υπάρχει καμιά αναπτυξιακή διάσταση και συνεπώς καμιά ελπίδα ανάκαμψης.
Μπροστά στον επαπειλούμενο θάνατο της ΜΜΕ τι μπορεί να κάνει η πολιτική ηγεσία αλλά και ο ίδιος ο μικρομεσαίος;
Η Κυβέρνηση: Να κατανοήσει ότι η μικρομεσαία επιχείρηση δεν είναι απλά η «ραχοκοκαλιά» της οικονομίας. Είναι η οικονομία.
Να παρατήσει τα επικοινωνιακά τεχνάσματα και να ασχοληθεί με τα πραγματικά προβλήματα και, πρωτίστως, να αρχίσει επί τέλους να λέει την αλήθεια.
Να διορίζει Υπουργούς εκείνους που έχουν εμπειρία τον τομέα ευθύνης τους και είναι ικανοί και έντιμοι. Το Υπουργείο ως λάφυρο και μέσον επίτευξης ισορροπιών είναι μια αδιέξοδη και καταστροφική πολιτική.
Να επιδιώξει μια ειλικρινή εθνική συνεννόηση.
Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση να αναστείλουν το κυνήγι της εξουσίας, τα μικροκομματικά παιχνίδια και τις αλληλοκατηγορίες. Ενωμένοι να πορευτούν στον δρόμο της εθνικής σωτηρίας στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας μας μετά την Τουρκοκρατία.
Ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας, λίγα πράγματα μπορεί από μόνος του.
· Μπορεί βεβαίως να οργανωθεί καλύτερα, να κάνει πιο νοικοκυρεμένη διαχείριση, να εκπαιδευτεί και να εκπαιδεύσει το προσωπικό του καλύτερα.
· Προ παντός όμως να πάψει να δέχεται παθητικά ό,τι του «σερβίρουν» οι πολιτικοί και τα οργανωμένα συμφέροντα που τους κατευθύνουν. Να αντιδράσει οργανωμένα, δυναμικά και έξυπνα, ομαδικά με τους συναδέλφους του απέναντι στις πολιτικές ηγεσίες της Ελλάδας και της Ευρώπης. Όχι πια μόνος, αδύναμος και ευάλωτος, καλαμιά στον κάμπο. Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες είναι μια τεράστια δύναμη, η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη στη χώρα. Δυστυχώς όμως κατακερματισμένη και εσωστρεφής.
· Μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο που σοβεί, όλοι εμείς, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες – ελεύθεροι επαγγελματίες, βιοτέχνες και έμποροι – οφείλουμε να συσπειρωθούμε γύρω από την άξια ηγεσία μας, τη ΓΣΕΒΕΕ και να της δώσουμε δυνατή φωνή, στηρίζοντας ενεργά όλες τις πρωτοβουλίες της για το δικό μας καλό. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
Γεννάται το ερώτημα: Αν τα κάνουμε αυτά, θα πετύχουμε;; Η απάντηση είναι μία: Αν δεν τα κάνουμε, σίγουρα θα αποτύχουμε.
