Άρθρο του Γιώργου Κυρίτση
“Οι απεργίες πρέπει να στηρίζονται, γιατί είναι δύναμη για μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται”, είπε χθες ο Αλέξης Τσίπρας σε μια εκτός χειρογράφου αποστροφή της ομιλίας του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η περίοδος είναι περίεργη. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί ότι η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, που καλούν τώρα σε γενική απεργία, τάχθηκαν στο στρατόπεδο του “Ναι” στο δημοψήφισμα. Τι να κάνουμε, αυτά τα συνδικάτα έχουμε, αυτές τις διαπλοκές έχουν, δεν θα παραιτηθούμε του όπλου της απεργίας επειδή καλούν οι Παναγόπουλοι.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι το να καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι κυβέρνηση, σε απεργία κατά των πολιτικών που εφαρμόζει ως κυβέρνηση είναι ένα είδος πολιτικού “διπολισμού” με την ψυχιατρική έννοια. Όσοι σκέφτονται έτσι, επιλέγουν μια μανιχαϊκή λογική ή, ακόμα χειρότερα, μετέχουν σε αντιλήψεις “προδοσίας” και “ξεπουλήματος”.
Στην κοίτη αυτή συμπίπτουν εκόντες άκοντες άνθρωποι που εκκινούν από μια συναισθηματική προσέγγιση της πολιτικής, αλλά και αυτοί που έχουν συμφέρον να καλλιεργήσουν το κλίμα “όλοι ίδιοι είναι” για ίδιον όφελος. Άλλοι για λόγους ανταγωνισμού ή φαντασιακής “ιδιοκτησίας” στο λαϊκό κίνημα και άλλοι, το αστικό μπλοκ, επειδή απεχθάνονται τους λαϊκούς αγώνες, αυτούς που υποτιμητικά χαρακτηρίζουν “πεζοδρόμιο”.
Πρέπει να ομολογήσουμε, βέβαια, ότι το σχήμα “κυβερνώ και απεργώ” είναι ακραίος δυϊσμός, ωστόσο εξηγείται με βάση μια αφήγηση στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει: “Η συμφωνία του Αυγούστου”, επανέλαβε και χθες ο Τσίπρας, “μας περιορίζει, και μάλιστα παρά τη θέλησή μας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για την υποστήριξη και την προστασία των κοινωνικών δυνάμεων που θέλουμε να εκπροσωπούμε”. Και αυτές οι κοινωνικές δυνάμεις είναι που επίσης θέλουν να τους εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ και το εξέφρασαν στην κάλπη για τρίτη φορά φέτος πριν από δέκα εβδομάδες. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς τους ανθρώπους στηρίζεται, στα λαϊκά στρώματα, και όχι στη διαπλοκή, τα μίντιά της και τα κόμματα της, ούτε βέβαια στις νεοφιλελευθερες ευρωπαϊκές ελίτ. Το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα ήταν να σημάνει σιωπητήριο στον λαό. Καλύτερα να πυροβολήσει τα πόδια της.
Από την “Αυγή ” της 2/12/15
