Γράφει ο paratiritis
[email protected]
Από αύριο 1η Σεπτέμβρη, η χώρα μας περνάει (ξανά πάλι!) σε μια νέα εποχή. Θα ισχύει η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος, σε όλους τους χώρους. Με το μέτρο αυτό φαίνεται ότι κάτι πάει να αλλάξει στην κουλτούρα της προστασίας της υγείας των πολιτών, οι οποίοι άλλοι λόγω απαιδευσίας άλλοι λόγω μιμητισμού, εξακολουθούν αυτή την ολέθρια συνήθεια. Δεν υπάρχει βέβαια καμία αμφιβολία ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αρκεί βέβαια να εφαρμοστεί και να μην ατονήσει όπως τις προηγούμενες φορές…
Αυτό όμως που δεν φαίνεται ότι θα αλλάξει ποτέ σε αυτή τη χώρα είναι ένα: Οι πολιτικοί να εξαπατούν τους πολίτες και οι πολίτες να μην τους στέλνουν σπίτι τους!
Αφορμή για το σημερινό μου σχόλιο είναι τα διάφορα άρθρα που τεχνηέντως διαδόθηκαν σε έντυπα και blogs τις προηγούμενες μέρες, σχετικά με την πορεία εφαρμογής του περιβόητου πια “Μνημονίου”. Ούτε λίγο ούτε πολύ, διατυπώνεται η άποψη ότι “Καλά πάμε: Έπρεπε να μειώσουμε το Δημόσιο Έλλειμμα κατά 39,5% το πρώτο εξάμηνο και το μειώσαμε κατά 39,7%. Άρα, συμπέρασμα, όλα καλά”.
Αυτό το σκεπτικό, πέρα από την απύθμενη υποκρισία που εμπεριέχει, μοιάζει με το “Δεν πειράζει που έχω τρύπια ρούχα, αρκεί που μπάλωσα τη μία τρύπα” !!! Αντιλαμβάνομαι την πολύ δύσκολη θέση της κυβέρνησης, καθώς είναι συνεχώς υποχρεωμένη να απολογείται επειδή άλλα είπε (προεκλογικά) και άλλα έκανε (μετεκλογικά). Και είναι πολύ δύσκολο πολιτικά αυτό!
Όμως, το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας αυτή τη στιγμή δεν είναι το “δημόσιο έλλειμμα” κύριοι! Το πρόβλημα είναι ότι όχι απλά δεν υπάρχει ανάπτυξη, αλλά βρισκόμαστε ήδη σε βαθύτατη ύφεση, η οποία με συντηρητικούς υπολογισμούς ξεπερνά το 4% του ΑΕΠ. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη και το γεγονός της εκτίναξης του πληθωρισμού πάνω από το 5%, μιλάμε για μία άκρως επικίνδυνη για την οικονομία και τον πολίτη κατάσταση που προδιαγράφει με τα μελανότερα χρώματα το μέλλον για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Να δούμε και μερικούς άλλους παράγοντες; Ανεργία: Εκρηκτική αύξηση. Επενδύσεις (δημόσιες και ιδιωτικές): Μεγάλη μείωση. Δημόσια έσοδα: Τεράστια υστέρηση (σε μια οικονομία που όλα πάνε λάθος, πως να δώσουν έσοδα οι επιχειρήσεις στο κράτος; Που θα τα βρουν;).
Και πως απαντά η κυβέρνηση σε όλες αυτές τις προκλήσεις; Μα με την προσφιλή τακτική των απανταχού κυβερνώντων: Τα επικοινωνιακά τερτίπια και τα τρικ δήθεν αποτελεσματικότητας.
Το έχω ξαναγράψει πολλές φορές στο παρελθόν: Χρειάζεται ΠΟΛΙΤΙΚΗ και όχι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ! Η άσκηση πολιτικής είναι που λύνει τα προβλήματα μιας κοινωνίας, μιας χώρας, ενός κράτους. Η διαχείριση επικοινωνίας, απλώς τα κρύβει!
