Αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με τον βουλευτή Ιωαννίνων Χρήστο Μαντά, τον περιφερειακό σύμβουλο του «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» Γιάννη Παπαδημητρίου, την Κατερίνα Αντωνίου και τον Σωτήρη Σιαμανδούρα, επισκέφτηκε τις δικαστικές φυλακές Ιωαννίνων (Σταυράκι). Παρά τις προσπάθειες των εργαζομένων, η απόσυρση του κράτους και η εφαρμογή ανορθολογικών πολιτικών έχει δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα χρόνιων προβλημάτων και υποχρηματοδότησης. Ως αποτέλεσμα, οι φυλακές παρουσιάζουν εικόνα ανθρωπιστικής κρίσης.
Κτιριακό: Μας κατήγγειλαν ότι το κτίριο είναι αυθαίρετο από την εποχή της χούντας και καμία ρύθμιση δεν έχει γίνει για να το νομιμοποιήσει. Ως αποτέλεσμα, καμία παρέμβαση δεν μπορεί να γίνει για τον εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων, τη διαφύλαξη της αξιοπρέπειας των έγκλειστων και των οικογενειών τους, την εκπαίδευση και απασχόληση των κρατουμένων με σκοπό την επανένταξή τους, την αντιμετώπιση των προβλημάτων ασφαλείας. Να ρυθμιστεί άμεσα το καθεστώς του κτιρίου με υπουργική ρύθμιση.
Υπερπληθυσμός: Μας κατήγγειλαν ότι σε μόνιμη βάση κρατούνται από 200 ως 280 άτομα σε μια φυλακή χωρητικότητας 80. Από αυτούς, 80 και περισσότεροι κρατούνται με το νόμο περί ναρκωτικών ουσιών, είναι δηλαδή στην πλειοψηφία τους χρήστες, δηλαδή ασθενείς… Ταυτόχρονα, περίπου οι μισοί κρατούμενοι είναι αλλοδαποί, η πλειοψηφία των οποίων εκτίει χρηματικές ποινές, που θα μπορούσαν να εκτίσουν στη χώρα τους με μια διμερή συμφωνία.
Το πρόβλημα εντείνεται από τις καθυστερήσεις στα ελληνικά δικαστήρια, καθώς οι κατηγορούμενοι αναμένουν την εκδίκαση περίπου 18 μήνες. Τέλος, αναξιοποίητες μένουν οι αγροτικές φυλακές, λόγω κωλυσιεργίας των αρμόδιων υπηρεσιών, ενώ καινούριες εγκαταστάσεις παραμένουν αναξιοποίητες λόγω παγώματος προσλήψεων. Σε αυτά έρχονται να προστεθούν αναίτιες κρατήσεις, ακόμη και για επαιτεία. Με λίγα λόγια, τίποτε δεν έχει αλλάξει από την 11η Οκτωβρίου 2011 και τη σχετική καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ο κ. Δένδιας είναι μάλλον υπερβολικά απασχολημένος με την ανάγνωση του ξένου τύπου και των ξυλοδαρμό τουριστών στο πλαίσιο του σχεδίου «Ξένιος Ζευς».
Εργασιακές συνθήκες: Οι 145 εργαζόμενοι καταγγέλλουν:
– Έλλειψη προσωπικού, που κάνει τις συνθήκες εργασίες, σε έναν ήδη επιβαρυμένο χώρο, ακόμη πιο δύσκολες και επικίνδυνες. Ζητούν προσλήψεις και την ευχέρεια να χρησιμοποιούνται για την εσωτερική φύλαξη και οι εξωτερικοί φύλακες, οι οποίοι είναι σχετικώς υπεράριθμοι.
– Το γεγονός ότι δεν δικαιούνται όλοι το επίδομα επικίνδυνου και ανθυγιεινού.
– Εργάζονται απλήρωτοι για εφημερίες και νυχτερινά. Υπογραμμίζουν ότι είναι «σωφρονιστικοί υπάλληλοι και όχι ανθρωποφύλακες». Εργαζόμενοι στο στρεσογόνο αυτό περιβάλλον, χωρίς επαρκές προσωπικό, απλήρωτοι, έχουν επιπλέον να αντιμετωπίσουν την ένταση που δημιουργούν οι πολιτικές της κυβέρνησης, τις καθημερινές εκρήξεις και τα φαινόμενα βίας, την πιθανότητα οι εξαθλιωμένοι κρατούμενοι να στραφούν εναντίον τους.
Φαρμακευτική αγωγή: Το Υπουργείο φέτος ουσιαστικά κατήργησε τη χρηματοδότηση για φαρμακευτική αγωγή. Για τους 200 και πλέον κρατούμενους προβλέπονται συνολικά 700 ευρώ το μήνα για φαρμακευτική αγωγή, σε μια φυλακή Δικαστική και όχι βαρυποινιτών, σε μια φυλακή δηλαδή με μεγάλο αριθμό προσωρινά κρατούμενων (εν αναμονή της δικής), με μεγάλη κινητικότητα των κρατουμένων και επομένως μεγάλα ιατρικά προβλήματα, σε μια φυλακή όπου κρατούνται άνθρωποι που λαμβάνουν ψυχοφαρμακευτική αγωγή ή πάσχουν από χρόνιες παθήσεις. Οι εργαζόμενοι αγοράζουν ντεπόν από μόνοι τους και τα μοιράζουν στους κρατούμενους. Είδαμε κρατούμενο που είχε δέσει το κομμένο δάχτυλό του με σελοτέιπ…
Θέρμανση: Το κονδύλι για τη θέρμανση παρέμεινε το ίδιο φέτος ενώ, όπως γνωρίζουμε όλοι, με απόφαση της κυβέρνησης η τιμή του πετρελαίου έχει διπλασιαστεί. Μας καταγελούν ότι φέτος, οι φυλακές έχουν πετρέλαιο για μία ώρα την ημέρα. Αναλογιστείτε τι σημαίνει μία ώρα θέρμανση την ημέρα, στα Γιάννινα, σε αυτό το κτίριο. Δεδομένου ότι από αυτό πρέπει να λειτουργήσει και το μπόιλερ για 200 ανθρώπους, προφανώς το ζεστό μπάνιο καταργείται κι αυτό.
Η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει::
«Οι κρατούμενοι είναι άνθρωποι κι αυτοί, οι χρήστες θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά μας, κρατούμενοι για χρέη θα μπορούσαμε να είμαστε κι εμείς, μετανάστες κι εμείς θα γίνουμε. Δεν υπάρχουν λέξεις για να καταγγείλουμε συνθήκες κράτησης που παραπέμπουν σε άλλη χώρα και σε άλλη εποχή, τη στιγμή που με μερικές απλές και ανέξοδες κινήσεις η κατάσταση θα μπορούσε να βελτιωθεί ουσιαστικά.
Οι συνθήκες αυτές δεν είναι προϊόν μόνο της απόσυρσης του κράτους στην εποχή των μνημονίων, είναι προϊόν αδιαφορίας, κυνισμού, υπερ-ποινικοποίησης και μιας κατασταλτικής αντίληψης για τη φυλακή, που δεν την αντιλαμβάνεται ως τόπο αναμόρφωσης αλλά ως αποτρεπτικό κολαστήριο, καταδικάζει εικοσάχρονους νέους να παγώσουν και γέροντες να σέρνονται χωρίς φαρμακευτική αγωγή, αναβιώνει το σπίτι των πεθαμένων στον 21ο αιώνα.»
