Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας, αρχειονόμος
Είναι η δεύτερη τη τάξει ενοχοποιημένη λέξη μετά τη λέξη διορισμός στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης! Στην αρχή ξέραμε ότι για να μαζέψεις κουκιά πρέπει να διορίσεις, μετά ήρθε το δώρο από την Ευρώπη! Οι γνωστές επιδοτήσεις. Σε νέους και παλιούς αγρότες, σε νέους επιχειρηματίες, στη κουτσή Μαρία και σε άλλους! Η θεωρητική σκέψη ήταν να βοηθηθούν άνθρωποι να αναπτύξουν επιχειρηματική δραστηριότητα που δε μπορούσαν αλλιώς! Αυτό που συνέβη όμως ήταν εντελώς διαφορετικό. Βρέθηκε ένας νέος τρόπος να αντλούνται ψήφοι και από κοινωνικά στρώματα που δε μπορούσαν να απορροφηθούν στο δημόσιο.
Οι πρώτοι σ’ αυτό το παιχνίδι ήταν οι αγρότες μας. Εκεί βέβαια υπήρχε και μια πονηριά ανάμεσα, ο στόχος των επιδοτήσεων ήταν η αναδιάρθρωση της παραγωγής. Δηλαδή να παράγουν αυτό που οι ξένοι μας ζητούσαν. Ποιον ένοιαζε όμως; Οι αγρότες βολεύτηκαν με τα εύκολα και πολλά κέρδη χωρίς δουλειά και οι κυβερνώντες με τους ψήφους τους! Έτσι π.χ. ο σιτοβολώνας της Ελλάδας ένδοξος Θεσσαλικός κάμπος έγινε ο «παρασιτοβολώνας» των Βαλκανίων! Δεν υπάρχει έστω και ένα αγροτικό προϊόν που να καλύπτει τις ανάγκες μας. Εισάγουμε απ’ όλα! Κατά τα άλλα είμαστε μια αγροτική χώρα!!!
Ένα δεύτερο project ήταν οι επιδοτήσεις σε νέους επιχειρηματίες. Εκεί και αν έγινε πάρτι. Ο κάθε πονεμένος που ήθελε να γίνει Τομ Κρουζ στο Κοκτέιλ έμπαινε στον αναπτυξιακό και άνοιγε μπαρ! Καφετέριες, μπαρ, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενώνες ήταν στη πρώτη γραμμή των επιδοτήσεων! Μετά από λίγο καιρό βέβαια δηλώναμε πτώχευση! Οι πιο έξυπνοι έκαναν ενοικιαζόμενα έτσι ώστε όταν περνούσε ο καιρός τους έμενε το παραθαλάσσιο ακίνητο! Ομορφιές!
Το τρίτο μέρος αφορούσε στα μεγάλα ψάρια. Εκεί που οι επιδοτήσεις ήταν μεγάλες. Αρκετές για να μεταφερθεί όλη η επιχείρηση σε όμορες χώρες με φθηνότερα εργατικά χέρια. Κάπου εκεί άρχισε και να ξυπνάει ο κόσμος! Όταν ολόκληρες πόλεις, όπως η Νάουσα ή η Πάτρα, έμειναν χωρίς δουλειά, τότε κάτι αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε. Πως καταφέραμε να δαπανήσουμε τόσα λεφτά για να καταστραφούμε; Ακόμα και τώρα επιδοτούμε κάτι σαλιγκάρια, κάτι ροδιές, κάτι τρούφες! Πατάτες και ντομάτες, δεν! Εκεί θέλει δουλειά. Άσε που μπορούμε να τις εισάγουμε φθηνότερα!
Οι όροι και οι προϋποθέσεις για μια ορθολογική διαχείριση των κεφαλαίων ήταν μόνο η «σωστή» ψήφος! Και τώρα όλοι παραποιούνται! Ε όχι! Η επιχειρηματικότητα για μένα σημαίνει ιδέα, αξία και δουλειά! Έχεις την ιδέα; Είσαι άξιος να την πραγματοποιήσεις; Αν δουλέψεις θα τα καταφέρεις! Απλά πράματα. Αυτό το τρίπτυχο στο δίνει η φύση, ο Θεός (ίσως), η ανάγκη. Δεν αναγνωρίζω αυτούς που το «κληρονόμησαν». Επειδή κάποιος από το γενεαλογικό σου δέντρο ήταν καπάτσος ή άξιος και κατάφερε να κάνει περιουσία, εσύ σήμερα το παίζεις επιχειρηματίας! Αυτός ξεκινάει λίγο πιο μπροστά στον αγώνα του ανταγωνισμού. Δεν είναι όλοι ανάξιοι, αλλά υπάρχουν πολλοί!
Εν πάσει περιπτώσει η μεγάλη ευκαιρία που είχαμε για ανάπτυξη, χάθηκε. Αλήθεια οι μνημονιακές δυνάμεις που τώρα κυβερνούν, πως θα τονώσουν την ανάπτυξη; Πάλι με επιδοτήσεις; Θα δούμε. Υπάρχει κάποιο σχέδιο; Σχέδια ανόδου του εκλογικού ποσοστού υπάρχουν πολλά. Σχέδιο οργάνωσης της οικονομικής δραστηριότητας, ένα. Και αυτό λέγεται μνημόνιο και το ετοίμασαν ξένοι, και μεις το αποδεχτήκαμε! Δυστυχώς επιδότηση μυαλού, λογικής και όρεξης για δουλειά δεν υπάρχει. Οπότε σκύβουμε το κεφάλι και τρώμε χαστούκια. Λέμε καμιά φορά για παλιές καλές εποχές. Πότε ήταν αυτές; Ποια εποχή κερδίζαμε από αυτά που παράγαμε και περνούσαμε καλά μ’ αυτά; Το επιδοτούμενο όνειρο της οικονομικής ευμάρειας κράτησε λίγο. Ο εφιάλτης του μνημονίου πόσο θα κρατήσει;
