Εισήγηση της κ. Αντιγόνης Φίλη – Πασχάλη, Περιφερειακή Σύμβουλος Θεσπρωτίας, η οποία κατατέθηκε στην Επιτροπή Κοινωνικών Θεμάτων της Περιφέρειας Ηπείρου στις 21Μαρτίου 2011:
«« Στα πλαίσια της μεταρρύθμισης του «Καλλικράτη» στην εκπαίδευση, η κυβέρνηση αποφάσισε να προχωρήσει στις συγχωνεύσεις και καταργήσεις 1056 σχολείων σε όλη τη χώρα. Γεγονός αναγκαίο για την εύρυθμη λειτουργία τους για εκπαιδευτικούς, παιδαγωγικούς, πολιτιστικούς και οικονομικούς λόγους, αφού όντως υπήρχαν σχολεία που λειτουργούσαν μόνο στα χαρτιά, αν δεν ήταν όμως αποτέλεσμα ενός προσχηματικού διαλόγου εννέα μόλις ημερών.
Η πρόταση της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσπρωτίας αφορούσε στην κατάργηση – συγχώνευση των Γυμνασίων Νεράιδας και Πέρδικας, του Εσπερινού Γυμνασίου Παραμυθιάς και του 1ου ΕΠΑΛ Φιλιατών. Η αιτιολογία της πρότασης στηρίζεται κυρίως σε οικονομικά κίνητρα, καθώς θα συμβάλλει στην εξοικονόμηση πόρων αλλά και ανθρώπινου δυναμικού. Επιπλέον, σύμφωνα πάντα με την αντίστοιχη εισήγηση, θα δημιουργήσει βιώσιμα σχολικά συγκροτήματα και θα παρέχει τη δυνατότητα καλύτερης εκπαίδευσης.
Και ενώ με ανακούφιση πληροφορηθήκαμε ότι τόσο το 1ο ΕΠΑΛ Φιλιατών όσο και τα Γυμνάσια Νεράιδας και Πέρδικας παραμένουν ως έχουν, δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο και για το Εσπερινό Γυμνάσιο Παραμυθιάς. Έχουμε βλέπετε το “προνόμιο” να “ζούμε στο μοναδικό νομό, μεσαίου και μικρού δυναμικού, στον οποίο λειτουργούν δύο Εσπερινά Γυμνάσια”.
Αναρωτιέται κανείς γιατί δημιουργήθηκαν τότε δύο Εσπερινά Γυμνάσια; Μήπως διότι ελήφθησαν υπόψη οι γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της παραμεθόριου περιοχής της Θεσπρωτίας και του διευρυμένου πλέον Δήμου Σουλίου;
Μήπως δεν γνώριζαν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι ότι οι μαθητές των Εσπερινών Γυμνασίων είναι κυρίως ενήλικες εργαζόμενοι ή παιδιά οικονομικά αδύναμων οικογενειών, που το πρωί είναι αναγκασμένα να εργάζονται για να στηρίξουν τις οικογένειες τους, ή μητέρες ανήλικων παιδιών που έχασαν την πρώτη τότε ευκαιρία, διεκδικούν όμως το δικαίωμα να τους εξασφαλίζεται η συμμετοχή τους στην εκπαίδευση;
Μήπως ήταν ορατός ο κίνδυνος πολλοί μαθητές να εγκαταλείψουν το σχολείο, καθώς οι αποστάσεις θα ήταν απαγορευτικές, η ταλαιπωρία δυσβάστακτη, η οικονομική επιβάρυνση δεδομένη και τέλος η ψυχική διάθεση κορεσμένη;
Η πολιτεία οφείλει να αναβαθμίζει το εκπαιδευτικό έργο, να στηρίζει την ύπαιθρο, τις ακριτικές κοινότητες και κοινωνίες, που ήδη δοκιμάζονται και πλήττονται από την οικονομική κρίση και το μαρασμό. Η υπάρχουσα μαθητική δύναμη είναι 30 μαθητές, αριθμός για την περιοχή ικανός να λειτουργήσει ένα σχολείο, που στεγάζεται μάλιστα σε ιδιόκτητο χώρο, άρα δεν αποτελεί επιπλέον επιβάρυνση για το κράτος.
Για τους παραπάνω λόγους, επιβάλλεται η αναίρεση της αρχικής απόφασης της κατάργησης του και εισηγούμαι την περαιτέρω λειτουργία του Εσπερινού Γυμνασίου Παραμυθιάς. »»
