Η «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» στις 8 του Μάρτη είναι μια καθαρά πολιτική επέτειος, που καθιερώθηκε επίσημα μετά από πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν, στο συνέδριο των Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη το 1910, «για να τιμηθούν οι ηρωικές ράφτρες και υφάντριες της Ν. Υόρκης» που κατέβηκαν σε απεργία την ίδια μέρα το 1857, διεκδικώντας 10ωρο και ίσα δικαιώματα.
Στις 8 Μάρτη τιμούμε τους διαχρονικούς αγώνες των γυναικών για την κατάκτηση της πραγματικής ισοτιμίας στην κοινωνία, στο χώρο εργασίας, στην οικογένεια.
Την ημέρα αυτή τιμούμε όλες εκείνες τις γυναίκες που καθημερινά δίνουν τη μάχη στο χώρο δουλειάς, στην οικογένεια, στη γειτονιά, προκειμένου να ζήσουν με αξιοπρέπεια οι ίδιες και οι οικογένειες τους.
Δυστυχώς παρά τα βήματα που έχουν γίνει τις τελευταίες δεκαετίες τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μιας σημαντικής οπισθοχώρησης στο θέμα των δικαιωμάτων των γυναικών.
Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες, βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς δουλείας έρμαια της εκμετάλλευσης των κυκλωμάτων σωματεμπορίας. Το φαινόμενο αυτό οξύνθηκε τα τελευταία χρόνια λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που καθιστά τις γυναίκες ακόμα περισσότερο ευάλωτες.
Η ανάπτυξη του ακραίου ισλαμισμού στις χώρες της Μέσης Ανατολής και η κατάρρευση των κοσμικών καθεστώτων στις χώρες αυτές δημιούργησε καταστάσεις ακραίας καταπίεσης και εξευτελισμού των γυναικών, που προκαλούν οδύνη και αισθήματα συμπάθειας για τις καταπιεζόμενες γυναίκες, αλλά και οργή για όσους ευθύνονται.
Στην ίδια μας τη χώρα η εφαρμογή της ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής τα τελευταία χρόνια οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες στην ανεργία, διέλυσε ή υποβάθμισε δομές πρόνοιας που βοηθούσαν τις εργαζόμενες μητέρες, μείωσε τους μισθούς τους, συχνά περισσότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους, στερώντας τους βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, στερώντας τους το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς, ήδη στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που ανέλαβε την εξουσία προσπαθεί, σε πολύ δύσκολες συνθήκες, να δώσει δείγματα γραφής. Έτσι συμβολικά και ουσιαστικά, το πρώτο νομοσχέδιο που κατέθεσε ήταν αυτό για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ως ένα αρχικό βήμα για τη στήριξη των οικογενειών (με προτεραιότητα στις μητέρες και τα παιδιά) που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, ελπίζοντας να κάνει λίγο πιο ανθρώπινη την πολύ δύσκολη την πραγματικότητα που βιώνουν.
Η αντιμετώπιση της φτώχειας, της ανεργίας, της διάλυσης και της ιδιωτικοποίησης της υγείας και της παιδείας, η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και του κατώτατου μισθού, η ενίσχυση της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος, που φιλοδοξεί να υλοποιήσει η κυβέρνηση αυτή, δημιουργεί τις απαραίτητες εκείνες προϋποθέσεις, ώστε να ορθοποδήσει ο ελληνικός λαός και έτσι να προχωρήσει και η ουσιαστική ισοτιμία των γυναικών, σε μια μέχρι πρότινος ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Το σύνθημα των αμερικανίδων εργατριών «ψωμί και τριαντάφυλλα!», που αντήχησε στους δρόμους της Ν. Υόρκης στις 8 Μαρτίου 1908 παραμένει, παρά τις νίκες και τις κατακτήσεις ενός και πλέον αιώνα, επίκαιρο και δίνει το σύνθημα της συνέχισης του αγώνα για την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων μεταξύ γυναικών και ανδρών, την κατοχύρωση και τον σεβασμό των δικαιωμάτων τους, αλλά και την αμφισβήτηση των υπαρχόντων πατριαρχικών σχέσεων εξουσίας.
Μερόπη Τζούφη,
Βουλευτής Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ
