ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΘΥΑΜΕΩΣ – ΚΑΛΑΜΑ
Ο Θύαμις ή Καλαμάς, απ’ τα μεγαλύτερα ποτάμια της Ηπείρου και της χώρας, είναι διαχρονικά ένας από τους σημαντικότερους υδροβιότοπους της Δυτικής Ελλάδας και της Ευρώπης και πανάρχαιη κοιτίδα και μήτρα της πολιτιστικής ταυτότητας των Θεσπρωτών, των Ηπειρωτών και των Ελλήνων.
Μολονότι σε όλο του το μήκος των 115 περίπου χιλιομέτρων, αλλά και με τους πολλούς παραποτάμους του φαντάζει δυνητικά ως πηγή ζωής, ανάπτυξης, πολιτισμού και αναψυχής, δυστυχώς κατάντησε εστία περιβαλλοντικής μόλυνσης και γενικότερης απαξίωσης απ’ τις πηγές μέχρι τη θάλασσα, με συνέπεια να καταστρέφεται η λεκάνη απορροής κι ολόκληρη η ακριτική Θεσπρωτία, που εγκαταλείπεται και μαραζώνει.
Έγινε πανελληνίως γνωστός μ’αυτή την όψη ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του’80, απ’ τους πολυήμερους επίμονους αγώνες πολλών κατοίκων της περιοχής κι άλλων ευαίσθητων ανθρώπων ανά την επικράτεια και σωματείων της ηπειρωτικής διασποράς (μαζί και της Π.Σ.Ε.), προκειμένου να αποτραπεί η μετατροπή του ποταμού σε τελικό αποδέκτη της μονάδας βιολογικού καθαρισμού και των λυμάτων του λεκανοπεδίου Ιωαννίνων, κύριας πηγής μόλυνσης. Παρά τον ορισμό της τάφρου της Λαψίστας ως πέρατος του βιολογικού,δεν τέλειωσαν τα έργα ποτέ, ούτε τα δεινά του ποταμού βέβαια.
Έκτοτε η κάθε είδους ρύπανση καθίσταται όλο και πιο έντονη, ορατή, απτή και δυστυχώς, ανήκεστος. Αλλού ο ποταμός θυμίζει αφρισμένη χαβούζα, στις εκβολές εξακολουθούν οι εκχερσώσεις της παράκτιας χλωρίδας και η ασύδοτη λεηλασία του Δέλτα, οργιάζουν οι καταπατήσεις και ανθούν κάθε είδους αυθαιρεσίες. Οι αγροτικές καλλιέργειες επιμολύνονται από τα βιομηχανικά και οικιστικά λύματα και συνάμα μολύνουν με τα φυτοφάρμακα, ενώ αγροτικά προϊόντα της περιοχής κρίνονται ακατάλληλα κι επικίνδυνα για κατανάλωση. Τα κρούσματα ασθενειών επαυξάνονται και αυτός ο πανώριος τόπος ερημώνει παρατημένας στην κακή του μοίρα.
Επομένως και για τον Καλαμά δυστυχώς ισχύει απόλυτα ότι
Τα όμορφα ποτάμια όμορφα καταστρέφονται.
Διότι, μολονότι οι αιτίες της κακοδαιμονίας είναι σε όλους γνωστές εδώ και πολύ καιρό και ενώ η περιοχή του Δέλτα και των Στενών έχουν-οποία ειρωνεία-κηρυχτεί ζώνες προστασίας της Φύσης (και ανήκουν στο δίκτυο «Natura 2000”), τα ωραία λόγια τα μεγάλα, πλην κούφια και οι υποσχέσεις λύσεων, χωρίς αντίκρισμα, περισσεύουν.
Η κατάσταση όμως είναι πλέον οριακή, η μόλυνση καθίσταται σχεδόν ανίατη και επιβάλλεται να παρθούν αμέσως τα αναγκαία μέτρα σωτηρίας.
Η Πανηπειρωτική Συν\δία Ελλάδος, συμμεριζόμενη την αγωνία και τους αγώνες όλων των ευαισθητοποιημένων συμπολιτών και των αγωνιζόμενων κατοίκων της Θεσπρωτίας και των Ιωαννίνων για τη σωτηρία του Καλαμά και της περιοχής του ων ακριτών συμπατριωτών μας, καταγγέλει την αδράνεια όλων των αρμόδιων φορέων, κάθε ανοχή ή συνενοχή στην εγκληματική ρύπανση και στην υποβάθμιση ενός απείρου κάλλους ποταμού και μιας ολόκληρης περιοχής και στηρίζει ανεπιφύλλακτα τα ψηφίσματα και τις συλλογικές κινητοποιήσεις των ακριτών συμπατριωτών μας. Δηλώνει αρωγός στις διεκδικήσεις για αναβάθμιση της ποιότητας ζωής μέσα σε ένα υγιές και φιλικό φυσικό περιβάλλον, η οποία θα βασίζεται σε μια μορφή ανάπτυξης που θα στηρίζεται στην αξιοποίηση με μέτρο του χώρου προς όφελος των πολλών και των επόμενων γενεών και όχι στην αλόγιστη καταστροφή στο όνομα ανομολόγητων σκοπιμοτήτων και κοντόφθαλμης απληστίας για το κέρδος.
Παράλληλα διεκδικεί λύσεις που αποτρέπουν τις σημερινές συνθήκες ερήμωσης,μαρασμού και εγκατάλειψης των κατοίκων μιας ήδη πάμπτωχης Ηπείρου, άμεση θεραπεία του βιασμένου Καλαμά σήμερα μαζί με όλους τους κατοίκους της Ηπείρου και όσους ανησυχούν οπουδήποτε κι αν ζουν, γιατί ο υγιής κι ωραίος Καλαμάς (όπως εξάλλου ηΉπειρος κι ολόκληρη η χώρα)είναι η ταυτότητά μας και το σπίτι μας, ό,τι μας απομένει και, αν σωθούν αυτά, σωζόμαστε μαζί τους όλοι.
