Η παράταξη «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«« Να αποσυρθεί το Σχέδιο Ειδικού Χωροταξικού για τις υδατοκαλλιέργειες:
Η συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Ηπείρου για το Ειδικό Χωροταξικό των υδατοκαλλιεργειών γίνεται με μεγάλη καθυστέρηση καθώς η προθεσμία της δημόσιας διαβούλευσης για τη σχετική Κ.Υ.Α. έχει λήξει εδώ και δύο μήνες. Από την άλλη πλευρά η παράταξη της πλειοψηφίας, σε αγαστή συνεργασία με την παράταξη της μείζονος αντιπολίτευσης, έχει ήδη σπεύσει να γνωμοδοτήσει θετικά στην Επιτροπή Περιβάλλοντος του Περιφερειακού Συμβουλίου για όλες τις αιτήσεις αύξησης δυναμικότητας των μονάδων ιχθυοκαλλιέργειας στην περιοχή της Σαγιάδας, και μάλιστα παρά τις αντίθετες εισηγήσεις της Διεύθυνσης Αλιείας Θεσπρωτίας. Παραπέμπουμε στην ενδεικτική δήλωση του ιχθυολόγου της συγκεκριμένης υπηρεσίας Κώστα Περδικάρη (εφ. «Ηπειρωτικός Αγών 18-19/6/2011) «Η υπέρβαση του εγκεκριμένου τονάζ είναι επί χρόνια κοινή πρακτική των περισσοτέρων μονάδων, μέσω αυξημένου αριθμού γόνου, που εισάγεται στα κλουβιά και μέσω υπέρβασης του αριθμού των κλωβών. Με την αύξηση της χωρητικότητας θέλουν ή να νομιμοποιήσουν το υπερβάλλον τονάζ ή να κατοχυρωθούν σε περίπτωση που θέλουν να το αυξήσουν».
Επί της ουσίας των ρυθμίσεων του σχεδίου Κ.Υ.Α. επισημαίνουμε τα εξής:
1. Οι ακτές, δηλαδή ο αιγιαλός και η παραλία αποτελούν ευπαθή οικοσυστήματα, που απολαμβάνουν τη συνταγματική προστασία του άρθρου 24 του Συντάγματος. Στην Ευρώπη οι διαδικασίες χωροθέτησης στην κοινόχρηστη θάλασσα είναι πολύ αυστηρές και η ιχθυοπαραγωγή γίνεται σχεδόν αποκλειστικά σε μονάδες στη στεριά.
2. Η μορφολογία των ελληνικών θαλασσών (πολλοί κόλποι, βραχώδης βυθός, πολλά ρεύματα αλλά και μικρά βάθη και μεγάλη βιοποικιλότητα) ευνοεί την αλιεία και το ζητούμενο θα έπρεπε να είναι «πώς η ιχθυοκαλλιέργεια δεν θα επηρεάσει την αλιεία». Στην ελληνική περίπτωση το ερώτημα δυστυχώς αντιστρέφεται. Και πώς αλήθεια θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού η μελέτη, βάσει της οποίας συντάχθηκε το σχέδιο της ΚΥΑ, ανατέθηκε από τον «Σύνδεσμο Ελληνικών Θαλασσοκαλλιεργειών» ;
3. Με το συγκεκριμένο χωροταξικό νομιμοποιούνται ουσιαστικά οι υφιστάμενες θέσεις των μονάδων και το μοντέλο «συγκέντρωσης – συγκεντροποίησης» αυτών σε συγκεκριμένες περιοχές. Οι συνέπειες μπορεί να είναι μεγάλες:
– κατ’ αρχήν στην ποσότητα των αποβλήτων και στην περιβαλλοντική επιβάρυνση
– στην ισόρροπη ανάπτυξη των περιοχών
– στη διευκόλυνση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και στη δορυφοροποίηση των μικρών παραγωγών
– και τέλος στην παραγωγική ευστάθεια του κλάδου από υγειονομική άποψη, αφού οποιαδήποτε ασθένεια μπορεί να μεταδοθεί στο σύνολο του πληθυσμού
4. Ιδιαίτερα αρνητικές είναι οι ρυθμίσεις των αποστάσεων μονάδας από μονάδα και των ποσοτήτων εκτροφής. Η υποχρέωση απόστασης 500 μέτρων μεταξύ των μονάδων, την οποία μάλιστα σπεύδει να υποστηρίξει η εισήγηση της Περιφερειακής Αρχής, είναι πολύ μικρή ενώ ταυτόχρονα επιδεινώνεται τραγικά ο δείκτης εκτροφής ιχθυομάζας από 150 τόνους στα 10 στρέμματα θάλασσας στους 1500 (αύξηση 1000 %).
5. Ακόμη και για την προσέγγιση συγκεκριμένων σημείων δεν υπάρχει μια ανάλυση των φυσικοχημικών και βιολογικών παραμέτρων των περιοχών χωροθέτησης, ενώ, αν και οι ιχθυοκαλλιέργειες αναπτύσσονται στην χώρα μας εδώ και δεκαετίες, δεν υπάρχει ούτε αξιολόγηση της υφιστάμενης κατάστασης και των επιπτώσεων στο περιβάλλον λειτουργίας τους αλλά ούτε και θέληση για ελέγχους.
Είναι γεγονός ότι οι ιχθυοκαλλιέργειες αποτελούν ένα δυναμικό και ανερχόμενο κλάδο της ελληνικής και της ηπειρωτικής ειδικότερα οικονομίας. Ωστόσο η αύξηση του κύκλου εργασιών και των οικονομικών μεγεθών δεν επιτρέπεται να ανοίξουν το δρόμο στην εμπορευματοποίηση και την περιβαλλοντική ασυδοσία. Το «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» θεωρεί επιβεβλημένη την απόσυρση του σχεδίου Ειδικού Χωροταξικού για την ιχθυοκαλλιέργεια και την έναρξη διαλόγου χωρίς προαπαιτούμενα. »»
