Υδρογονάνθρακες ο θησαυρός!
Η τοποθέτηση του Γιάννη Παπαδημητρίου, Περιφερειακού Συμβούλου της παράταξης «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο»:
«« Η υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου τείνει να εξελιχθεί σε νέο «εθνικό» μύθο της εποχής μας, όπως ακριβώς τα κοιτάσματα του Πρίνου στη διάρκεια της δικτατορίας. Η διερεύνηση του θέματος απαιτεί συνεκτίμηση όλων των παραμέτρων, οικονομικών, γεωπολιτικών, ενεργειακών, κοινωνικών και ασφαλώς περιβαλλοντικών με διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο και όχι θριαμβολογίες περί μεγάλων ιδιωτικών εταιριών και τεράστιων κοιτασμάτων.
Κατ’ αρχήν μια γενική παρατήρηση : Για μας ο πλούτος δεν βρίσκεται στο υπέδαφος και η αναπτυξιακή μας λογική στηρίζεται στην απεξάρτηση από το πετρέλαιο και τη διακοπή της εξάντλησης των φυσικών πόρων. Εκείνοι όμως, που συμφωνούν με τον πυρετό του πετρελαίου, θα έπρεπε να είναι προσεκτικοί και συγκρατημένοι. Η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) έχει σοβαρά ελλείμματα, αποτέλεσμα και του πολύ περιορισμένου χρόνου για τη σύνταξή της. Απουσιάζουν οι εκτιμήσεις για αθροιστικές επιπτώσεις από τις διάφορες φάσεις έρευνας και εξόρυξης του πετρελαίου σε διάφορες δραστηριότητες.
Και επειδή η κ. Αντιπεριφερειάρχης έκανε συγκρίσεις με την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, σας υπενθυμίζω ότι εκεί έγινε και αναλυτική συζήτηση της ΣΜΠΕ στο Περιφερειακό Συμβούλιο και προηγήθηκε ειδική ημερίδα του ΤΕΕ. Σας υπενθυμίζω ότι η παράταξή μας ζήτησε να γίνει ακριβώς το ίδιο και στην Περιφέρεια της Ηπείρου, χωρίς να εισακουσθεί. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι στη Δυτική Ελλάδα οι έρευνες αφορούν θαλάσσιες περιοχές ενώ στην περίπτωση των Ιωαννίνων χερσαίες με πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις. Θα αναφέρω μόνο ένα μικρό παράδειγμα, την ανακοίνωση των ερευνητών της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας USGS ότι η μεγάλη αύξηση των σεισμών στις μεσοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ οφείλεται στις γεωτρήσεις του πετρελαίου.
Πέραν όμως της γενικής επιφύλαξης, είναι γεγονός ότι διαχείριση από διαχείριση διαφέρει. Αλλιώς διαχειρίζεται τα (θαλάσσια) κοιτάσματά της η Νορβηγία και αλλιώς η Νιγηρία. Μπαίνω στον πειρασμό να σας ζητήσω να μαντέψετε με ποιά από τις δύο περιπτώσεις θα μοιάζει περισσότερο η Ελλάδα των μνημονίων και του γενικού ξεπουλήματος. Και να γίνω πιο συγκεκριμένος : Πριν από το νόμο 4001/2011 η φορολογική επιβάρυνση του αναδόχου πετρελαϊκής εκμετάλλευσης ήταν 40 %. Με το νόμο αυτό μειώθηκε στο 20 % + 5 % «περιφερειακός φόρος» υπέρ των τοπικών κοινωνιών. Αποδέχεται αυτό το κουτσούρεμα η Περιφέρεια Ηπείρου; Τι νόημα έχει να συζητάμε για όρους είσπραξης – και μάλιστα ύστερα από έγγραφο του Υπουργού ΠΕΚΑ, δηλ. με δική του πρωτοβουλία – και να θέτουμε «αυστηρές» προϋποθέσεις όταν ήδη αποδεχόμαστε το αποικιακό καθεστώς; Δεν καταντά λίγο άλλοθι και μάλιστα εκτός τόπου και χρόνου η συγκεκριμένη συζήτηση;
Για τους λόγους αυτούς η παράταξη «ΑΥ.ΡΙ.Ο. για την Ήπειρο» καταψηφίζει τη συγκεκριμένη εισήγηση. »»
