Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Το πρόβλημα της οικονομίας μας είναι βαθύ και δομικό: Δεν της φταίει η λεγόμενη «ακρίβεια» (δεν υπάρχει τέτοιος όρος επιστημονικά), αλλά το γεγονός ότι είναι μια οικονομία με τεράστια δομικά προβλήματα ελλειμμάτων, υπερβολικών εισαγωγών, μηδαμινών εξαγωγών, καταναλωτισμού και έλλειψης αποδοτικότητας σε κάθε τι που κάνει και πάνω από όλα και κυριότερα δραματικής υπερφορολόγησης από το κράτος προς πολίτη / μικρές επιχειρήσεις.
Προσθετικά και επιδεινωτικά σε όλα αυτά λειτουργεί και το κλεπτοκρατικό τραπεζικό σύστημα.
Δυστυχώς, ότι παρεμβάσεις κι αν έγιναν τα προηγούμενα χρόνια γιγάντωσαν τον παρασιτισμό κ’ καταναλωτισμό, απογύμνωσαν ακόμη περισσότερο την παραγωγή και κατέστησαν δυσκολότερο από ποτέ την δραστηριοποίηση των υγειών παραγωγικών δυνάμεων.
Είναι λοιπόν φυσικό με αυτή τη σαθρή παραγωγική & οικονομική διάρθρωση κάθε κρίση να πλήττει υπέρμετρα και για μεγάλα χρονικά διαστήματα την ελληνική κοινωνία.
Εάν σε αυτό προστεθεί η παροιμοιώδης ανικανότητα των Ελλήνων πολιτικών, οι περισσότεροι εκ των οποίων κλωνοποιούνται από μια καθιερωμένη αριστοκρατική οικογενειοκρατία, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος του προβλήματος…
Ας αρχίσουμε λοιπόν με το να λέμε αλήθειες: Δεν μας φταίνε οι εξωγενείς παράγοντες, μόνο. Φταίει κυρίως το τι εμείς έχουμε κάνει τόσα χρόνια…
Κι αν καταφέρουμε να δούμε την αλήθεια, η οποία όπως πάντα είναι σκληρή, παρά να βρίσκουμε βολικά προσχήματα και δικαιολογίες, τότε ίσως κάποτε καταφέρουμε να φτάσουμε σε μια κοινωνική και οικονομική συμφωνία ώστε να διορθώσουμε κάτι για τις επόμενες γενιές…
Κοντολογίς, δεν φταίει η …κρίση του χρηματιστηρίου (2000), η Lehman Brothers (2008), η πανδημία του κορωνοϊού ή ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αυτές είναι μόνο οι αφορμές κάθε φορά…
Ν.Β.
