Γράφει ο paratiritis
[email protected]
“Δειλοί μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θαύμα” … Οι 7-8 οκτώ αυτές λέξεις του μεγάλου Κ. Βάρναλη που γράφτηκαν το μακρινό 1922, σκιαγραφούν με μοναδικό τρόπο τη διαχρονική ψυχοσύνθεση του Έλληνα, τον “ωχαδερφισμό” και την αναβλητικότητα που μας διακρίνει όλους μας, καθώς επίσης και το περιβόητο “Έχει ο Θεός” … αυτό το τόσο διαφορετικό από το “Συν Αθηνά και χείρα κίνει” των (πολύ πιο φωτισμένων από εμάς) αρχαίων ημών προγόνων.
Το κακό είναι ότι αυτοί οι εμπνευσμένοι στοίχοι μας χαρακτηρίζουν σήμερα περισσότερο από ποτέ σαν κοινωνία, σαν ανθρώπους και σαν υπάρξεις. Σαν να μη μάθαμε τίποτα στα 90 αυτά χρόνια που πέρασαν από τότε. Κοιτάζω γύρω μου τη ζοφερή πραγματικότητα που μας έχουν δημιουργήσει και βλέπω ανθρώπους απαθείς, θα έλεγε κανείς σχεδόν αποβλακωμένους [από τα πολλά μαγειρέματα που αφειδώς σερβίρει φέτος η TV;] που δεν έχουν διάθεση να αντιδράσουν σε τίποτα!
Και μη βιαστεί κανείς να με κατατάξει στους “όψιμους” επαναστάτες. Πολιτική αντίδραση ζητάω και δεν βλέπω “φως” από καμία πλευρά του πολιτικού φάσματος. Με λυπεί βαθιά αυτό που βλέπω, η ελληνική κοινωνία να τρώει τις “σφαλιάρες” τη μία μετά την άλλη από τα διάφορα βολεμένα κολεγιόπαιδα και να μην προβάλλει την παραμικρή αντίδραση. Ως άλλοι “μοιραίοι” του ποιητή, να προσμένουν όλοι κάποιο “θαύμα”, πότε από το Δ.Ν.Τ. που θα μας σώσει [κούνια που μας κούναγε!] και πότε από την Ευρώπη να στείλει κανένα πακέτο 1-2-3 (ή όπως αλλιώς θα το βαφτίσουν) μπας και ροκανίσουν κανά [ευρωπαϊκό] κοκαλάκι…
Και αναρωτιέμαι:
- Που πήγε ο άλλοτε περήφανος Έλληνας; Τι περιμένει για να κάνει κάτι;;
- Γιατί δεν απαιτεί ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να δημευθούν οι περιουσίες όλων όσων έκλεψαν;;
- Γιατί δεν απαιτεί ΕΔΩ και ΤΩΡΑ αναδιαπραγμάτευση των τοκογλυφικών οφειλών που μας έχουν φορτώσει οι “φίλοι και σύμμαχοι” τις περασμένες δεκαετίες;
- Γιατί δεν απαιτεί ΕΔΩ και ΤΩΡΑ ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας και κυρίως της μικρομεσαίας επιχείρησης (90% της ελληνικής οικονομίας);
- Γιατί δεν απαιτεί ΕΔΩ και ΤΩΡΑ αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου (του σημαντικότατου ορυκτού πλούτου, κατά τους ειδικούς);
- Γιατί δεν απαιτεί ΕΔΩ και ΤΩΡΑ ποιότητα υπηρεσιών από τη δημόσια διοίκηση;
- Γιατί δεν εγκαταλείπει επιτέλους το ραγιαδισμό κι’ ας είναι ελεύθερος 2 αιώνες τώρα ;
ΓΙΑΤΙ;; Γιατί βολεύεται αγαπητοί φίλοι. Γιατί έχει ενδώσει στη γοητεία του αυτοσχεδιασμού και των ψεύτικων υποσχέσεων … Γιατί περιμένει ένα ΔΝΤ να τον σώσει! Και μερικούς ακόμα πολιτικούς που θα του χαρίσουν τα πάντα, χωρίς να κάνει τίποτα, χωρίς να δουλέψει. Όμως, όπως η ιστορία διαχρονικά διδάσκει, ένα είναι το μόνο σίγουρο: Όσο δεν αλλάζουμε νοοτροπία και τρόπο σκέψης, οδηγούμαστε όλο και πιο κοντά στην καταστροφή.
Δυστυχώς αυτό τον τόπο, έλαχε να τον κληρονομήσουν ανάξιοι απόγονοι ένδοξων προγόνων!
