Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Με αφορμή τη συνέντευξη του πρωθυπουργού, θυμήθηκα, πόσο βολικός (για τους πολιτικούς) είναι ο όρος «Μεταρρυθμίσεις» εδώ και μερικές δεκαετίες…
Πρόκειται για έννοια που είναι εντελώς αυθαίρετη, ακαθόριστη, περιβάλλεται στη νόηση της κοινής γνώμης από θετικό επικοινωνιακά πρόσημο, αλλά που κανένας πολίτης δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς πρακτικά σημαίνει, αλλά και κανένας πολιτικός δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να την ορίσει.
Για παράδειγμα, η αύξηση των φόρων τα τελευταία χρόνια ήταν μια μεταρρύθμιση, όπως και η απόλυτη κατάργηση των πολιτικών ελέγχου τιμών στην αγορά – Γνωρίζουμε καλά πλέον τα αποτελέσματα που είχαν και τα δύο αυτά… Από την άλλη μεριά, η «μεταρρύθμιση» για κάποιους άλλους, αδιαμφισβήτητα ήταν πάρτι…
Μεταρρύθμιση και το …τραπεζικό πάρτι τη δεκαετία του 2000, μεταρρύθμιση και τώρα που σας παίρνουν τα σπίτια…
Μεταρρύθμιση και οι σωρηδόν διορισμοί Παυλόπουλου το 2006, μεταρρύθμιση και οι απολύσεις…
Μεταρρύθμιση και η ίδρυση κάποτε του Ταμείου Εθνικής Οδοποιίας, μεταρρύθμιση και η κατάργηση του στα χρόνια των μνημονίων, μεταρρύθμιση και η σημερινή ληστεία των διοδίων και η λίστα αυτή θα μπορούσε να συνεχίζει επ’ άπειρον.
Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι ακόμα και η χρήση του όρου είναι αδόκιμη (“αναρύθμιση” θα έπρεπε να το λένε, διότι ρυθμίζεται διαφορετικά κάτι που ήταν ήδη ρυθμισμένο με κάποιο άλλο τρόπο νωρίτερα), αλλά αυτά είναι βέβαια ψιλά γράμματα για τους πολιτικούς μας, οι οποίοι συνήθως αποστηθίζουν τα σημειώματα επικοινωνίας (non-papers κατά την αμερικανική έκφραση του συρμού), και τα επαναλαμβάνουν …παπαγαλοειδώς, όσο περισσότερο μπορούν…
Τουλάχιστο, εμείς οι πολίτες ας μη τους μοιάζουμε κι ας είμαστε νοήμονες ακροατές, νοήμονες πολίτες…
Ν.Β.
